THE ONE

I have one

Your father has one

Your mother uses your father's one

And your auntie uses your uncle's one

A married lady would acquire one

But a divorced lady would lose her one

Arnold Schwarzenneger has a longer one

Michael J. Fox has a shorter one

Madonna doesn't have one


The Chinese usually have short ones

While the Indian usually have long ones

Do you have one?

How long is your one?

Which one is your preferred one?


what you are thinking of?
go down...... scratch
..
..
..
..
.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
...
..
..
..
..
..
..
.
..
..
..
..
..
.
....
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Answer : its your Surname, what else? !!!!!

but I like the way you think .........

GOOD DAY!!!

ဘ၀အေမာေတြေျပႏုိင္ပါေစ

တစ္ခါက ဂ်ပန္သုေတသီေတြ ေျမၾကီးတူးျပီးရွာေဖြၾကည့္ၾကသတဲ့။ ေပ ၁၀၀၀ တူးမိတဲ့အခါမွာ ေျမၾကီးထဲက
ေၾကးနီ Network ၾကိဳးေတြ၊ ဖုန္းၾကိဳးေတြတူးမိၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဂ်ပန္ေတြက ဂုဏ္ယူျပီးေျပာၾကတယ္။ "
ဂ်ပန္ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၁၀၀၀ ကတည္းက Networking & Telecommunication ကို နားလည္ေနၾကျပီ" တဲ့။

အေမရိကန္ေတြကလည္း တူးၾကျပန္ေရာတဲ့။ ေပ ၂၀၀၀ ေလာက္တူးမိေတာ့ Fiber Optic ၾကိဳးေတြ တူးမိၾကတယ္။
ဒီေတာ့ အေမရိကန္ေတြက " လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀၀၀ ကတည္းက ယန္းကီးေတြဟာ Fiber Optic ၾကိဳးေတြ သံုးတတ္၊ တီထြင္တတ္ေနၾကျပီ " ဆိုျပီး ဂုဏ္ေဖၚၾကတယ္။

မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ျမန္မာျပည္က ဆရာၾကီးေတြကလည္း တူးၾကျပန္ေရာတဲ့။ ေပ ၅၀၀၀ သာေရာက္ေရာ ...
ဘာမွမေတြ႕ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ စာလံုးမည္းၾကီးေတြနဲ႕ ပါလာတယ္။
" ျမန္မာေတြ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၅၀၀၀ က Wireless Technology ကို တြင္က်ယ္စြာ အသံုးျပဳခဲ့ၾကေၾကာင္း " ဆိုပဲ။

ျမန္မာဆိုျပီး လက္မေထာင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

၀ိေရာဓိဘ၀

> ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
> အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။


> ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ
ပိုမ်ားလာတယ္။
> ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
> ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
> ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
> ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
> အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
> စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
> ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။

> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။
လိမ္တာညာတာေတာ့ မၾကာခဏပဲ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို
အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္
စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
> က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ
ေသးသိမ္လာတယ္။


> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့
အေတာ္နည္းတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
> ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။


> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို
မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အာဂါတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္

> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔
မပါဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔
ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။
>
>
> ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး
နည္းနည္းနဲ႔။
> အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
> လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။

> အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
> အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
> ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
> လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။

> ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး
ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့
ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
> အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
> သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။


> သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
> သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
> ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံု
သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
> သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ

> ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
>
> သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို
ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
>
>
> သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို
ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
> ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
> ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
> အကယ္၍ သင္ခ်စ္တဲ့သူဆီကို ဒီစာ ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး သင္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီစာကို ပို႔မွာပါလို႔ေျပာေနရင္ေတာ့


> ကၽြန္ေတာ့ကို ယံုပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
>
> ဒီစာကို ပို႔ဖို႔ သင္ဒီမွာ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မယ္။

ဇာတ္လမ္းေလး ရုိးရုိး တစ္ပုဒ္

Malaysia မွာ အလုပ္ ဂိန္ေန တာ အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္ kajang မွာ အလုပ္ရမယ္ ဆုိလုိ႕ သြားလုပ္တာ.. လခ လဲ ေကာင္းပါတယ္.. သေဌးလဲ သေဘာေကာင္းသလားမေမးနဲ႕.. မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လုပ္ရေတာ့တုိက္ခန္းရဲ႕ ေနာက္ေဖးဖက္ကေပါ. တစ္ရက္က်ေတာ့ ၾကက္သား ခုတ္ေနတုန္း…. ဦးထုပ္္၀ါ နဲ႕ လူတစ္စု ေရာက္လာ လာၿပီး IC တဲ့… ကုိယ့္မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ စာရြက္ေလးထုတ္ျပ လုိက္တာေပါ့..

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒုကၡသည္ မဟုတ္ေသးဘူး….ေလွ်ာက္လြာတင္ထားဆဲ ကာလေပါ့… လက္ထဲ မွာလဲ အဲဒီစာရြက္စာတမ္းမွ မရွိ အဲဒီမွာတင္ လူကုိ ဂုတ္ကဆဲြ လက္ထိတ္ခတ္ၿပီ.. Van ကားေပၚတင္လုိက္တယ္.. အဲဒီ လူေတြက RELA ေတြတဲ့… အဲဒီလုိ RELA ကားေပၚ ပါသြားၿပီးလမ္းတကာလုိက္ဖမ္းေနတာ…ေယာက္၂၀ ေလာက္ျပည့္သြားမွ သူတုိ႕ရဲ႕ ရုံးကုိ ေခၚသြားေရာ… ရုံးေရာက္ေတာ့လားလား ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲလားဆုိ ဘယ္ကမလဲ နည္းတဲ့ လူေတြမဟုတ္ဘူး ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိရဲ႕. ျမန္မာ၊ အင္ဒုိနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဘဂၤလား၊ အမ်ားဆုံးကေတာ့ ျမန္မာနဲ႕ အင္ဒုိေပါ့… ကုိယ္တုိ႕ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းကုိဖုန္းဆက္ေတာ့ လည္း ဘယ္သူမွ မလာႏုိင္ဘူး ေလ..သူတုိ႕လဲ ဘာမွမ မရွိပဲ ကြိကုန္မွာ ေပါ့… အဖမ္းအဆီး ေတြသိပ္မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ ဒုကၡသည္စာရြက္ကေလးကလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မကယ္ႏုိင္……….

အဲဒီ RELA ေတြကလဲ ၾကမ္းသလားမေမးနဲ႕ သူတုိ႕စကားနားမလည္ပါဘူးလုိ႕ဆုိ အတင္းေဟာက္ေရာ မထင္မထင္သလုိ ရုိက္တယ္.. ဂ်ပန္ ေခာတ္တုန္းက လဲ ဒီလုိပဲလား မသိဘူး… ၿပီးေတာ့ ေတာသားေတြ အလုပ္မရွိလုိ႕ လူဖမ္းတဲ့အလုပ္မွာ ၀င္လုပ္ေနတာ.. သူတုိ႕ က တစ္ေယာက္ဖမ္းမိရင္ ၅၀ ရင္း္ဂစ္ ရတယ္တဲ့ အဲဒါေၾကာင္းစြတ္ဖမ္းေရာ….. ညေနေလာက္လဲေရာက္ေရာ..Camp ကုိပုိ႕ပါေလေရာ………အဲဒီမွာ ေေရာက္မွွေတာ္ေတာ္ ကုိဆုိးတာ… RELA လက္ထဲကေန မေလးရွား ရဲ နဲ႕ လ၀က ဆီကုိ လဲြေျပာင္းေပးလုိက္ေရာ အဲဒီမွာ နာမည္ယူ ကဒ္ျပားထုတ္ေပးၿပီး blog (A) ကုိပုိ႕ေရာ…အဲဒီမွာ ညၾကီးေရာက္တာ ရဲေတြက တန္းစီထုိင္ခုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္ျခင္းစစ္ပါေလေရာ ပုိက္ဆံကုိ အေပၚမွာ မအပ္ပဲ ခုိးထည့္လာတဲ့ေကာင္ေတြကုိစစ္တာ.. ကုိယ့္ေရွ႕က ကရင္တစ္ေကာင္က မိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကုိ အေကၽြးခံလုိက္ရတယ္… ေရာင္ကုိင္း ကုန္ ေရာ. လားလားအထဲေရာက္ေတာ့ တန္းစီးက ျမန္မာမူဆလင္..လူအေယာက္ ၃၀၀ ကုိထိမ္းထားတာ လူမ်ိဳးစုံ၊ ျမန္မာေတြထဲမွာ ေတာင္ ကခ်င္၊ ကယား၊ကရင္၊ျခင္း၊မြန္၊ဗမာ ေရာ္ဟိိန္ဂ်ာ၊ ရခုိင္၊ ျမန္မာမူူူူဆလင္၊ ျမန္မာေကာက္ရခါး၊ စုံတာမွစုံ၊ ႏုိင္ငံျခားသားလား ၊ အင္ဒုိ၊ နီေပါ၊ ဗီယက္နမ္၊ ထုိင္း၊ ကမ္ပူးခ်ား၊ ပါကစ္စတန္၊ အီရန္၊ လူမဲ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္၀င္သြားတဲ့ ေလယာဥ္ခုိးစီးတဲ့ ပါကစ္စတန္ၾကီးကုိေတာင္ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္.. သူလဲ မိခင္ႏုိင္ငံျပန္ဖုိ႕ Camp ထဲမွာေစာင့္ေနတာ ႏွစ္နဲ႕ေတာင္ခ်ီတယ္.. အစားအစာ ကေတာ့ဟြန္႕ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ ငါးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပါတယ္.. ညစာတုိင္း ငန္တူးေနတဲ့ ငါးပါတယ္..

တစ္ပတ္မွာတစ္ရက္ ၾကက္သား၊ အမဲသား၊ ၾကက္ဥ အလွည့္ၾကေၾကြးတယ္။ ၀က္သားလား မပါဘူး၊ဆားဟင္းခ်ိဳမႈန္႕ ဘာမွမပါဘူး… ပုံစံခြက္နဲ႕ ေသာက္ဖုိ႕ လက္ေဆးေရ နဲ႕တူတဲ့ ဟင္းေရ… ဒါပဲ ေဟာခန္းအၾကီးၾကီးတဲမွာ တန္းစီအိပ္ ၾကတာ.. သူ႕လူမ်ိဳးနဲ႕ သူအဖြဲ႕ လုိက္အိပ္ၾကတာ..အဲဒီမွာ ျမန္မာမူဆလင္ ငလယ္တစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ေရာ ဒီေကာင္က Camp ထဲမွာရဲေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး ေဆးေရာင္းေနတာ ဖုန္းေတြလဲခုိးသြင္းထားေတာ့ အျပင္ကုိ ဆက္ လုိ႕ရတယ္ ေအးေဆးေတာ့ေအးေဆးပဲ ဗုိက္ဆံရွိဖုိ႕ ကအဓိက ျဖစ္ေနေရာ.. ဗုိက္ဆံရွိရင္ ဆုိင္ထမင္းဟင္းမွာစားလုိ႕လဲ ရတယ္ အဲဒီမွာ ၁၄ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ မာကားမား တဲ့ လာေခၚေရာ.. ဘာလဲဆုိေတာ့ ရုံး ထုတ္တာတဲ့.. အဲဒီမွာ ၀န္ခံမလား မ၀န္ခံဘူးလားဆုိတာ ဆုံးျဖတ္ရေတာ့မယ္…ကုိယ္ကလက္ထဲမွာ ဒုကၡသည္ လက္မွတ္ ကုိင္ထားေတာ့ ၀န္မခံလဲ ရတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕က ၀န္မခံရင္ပုိၾကာမယ္တဲ့… ဘာလုပ္လုိ႕ လုပ္ရမွန္းကုိမသိဘူးျျဖစ္ေရာ… ရုံးထုတ္ေတာ့ တရားသူၾကီးက ရက္ခ်ိန္းျပန္ေပးလုိက္ေရာ အဲဒါနဲ႕ မေလးရွားရဲ႕ အၾကီးဆုံး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေထာင္ၾကီးကုိ ညအိပ္လုိက္ရပါေလေရာ… အဲဒီမွာ ေထာင္ထဲကုိ၀င္၀င္ျခင္း တမန္းအင္း ဆုိတဲ့ အေဆာင္ကုိပုိ႕တာ.. ၁၂ ေပ ပတ္လည္အခန္းထဲကုိထည့္ထားတာ ေထာင္က ၄ ထပ္ T ပုံစံေဆာက္ထားတာ ၁၀ ေယာက္တစ္ခန္း ကုိယ္ေတာင္မွ ကုိေရြဗမာေတြကုိ မနဲ ဆယ္ေယာက္ၿပည့္ေအာင္စုထားရတာ… မဟုတ္လုိ႕ တစ္ျခားကုိ မေလးတုိ႕ ႏုိင္ငံသားတစ္ရုတ္ေတြနဲ႕ တစ္ခန္းထဲၾကရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီေတာင္ ရမွာ မဟုတ္ဘူး.. အရမ္းအႏုိင္ၾကင့္တာဆုိပဲ.. ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိေတာ့ အိကၤ်ီ နဲနဲေကာင္းရင္ ေဆးလိပ္နဲ႕ လဲေသာက္ၾကတာကုိ…. မီးခ်စ္မရွိဘူး.. အဲ မီးခ်စ္ေခါင္းနဲ႕ မီးခ်စ္ေက်ာက္ ပဲရွိတယ္.. ဂ်င္းစ ကုိဖြာၿပီး ျခစ္လုိက္ရင္ေတာက္တယ္ အဲဒါကုိေထာင္အေခၚက smoot ဆုိပဲ… ဟီး ကို္ယ္ေေတာင္ ရွိတဲ့ အက်ီနဲ႕ ေဆးလိပ္လဲေသာက္ခဲ့ေသးတယ္ဟဲဟဲ အဲဒီ၁၂ေပ ခန္းထဲမွာ လူ၁၀ေယာက္ျဖစ္သလုိအိပ္ရတယ္.. အ၀င္တုန္းက ေစာင္ေ၀တဲ့အတြက္ ေစာင္ရ လုိက္လုိ႕ နဲနဲေတာ္ေသးတာေပါ့ အုပ္ခန္းၾကီး ေအးစိိမ့္ေနတာ အထဲမွာ ေဒါင့္နားမွာ ၂ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ အိမ္သာခြက္ နဲ႕ ေရပုိက္ေခါင္း အိမ္သာက ထုိင္လုိက္လုိ႕ရွိ၇င္ ေဘးကေန ၾကည့္ရင္ ေဟာင္းေလာင္းေရွ႕က ၾကည့္ရင္ေခါင္းေလးကုိျမင္ေနရလုိ႕..တစ္ေယာက္ ္ေယာက္ကမ်ား တက္လုိက္လုိ႕က ေတာ့ ေဟာင္ေနတာပဲ ..သံတုိင္ၾကား ေခါင္းတုိး ၿပီးအသက္လုရႈဴေနရတာ.. အဲ မနက္ၾကေတာ့ ဆန္ၿပဳပ္နဲ႕ ေကာ္ဖီ၊ ေန႕လည္ၾကေတာ့ ထမင္းနဲ႕ ဟင္း ၿပီးေတာ့ အခ်ိဳပြဲ အတြက္ အသီး မ်ားေသာ အားျဖင့္ သခြားေမြး၊ ညၾကေတာ့ ထမင္းနဲ႕ ငါး ၿပီးေတာ့ ေပါင္မုန္႕တစ္တုန္း.. တစ္ ပတ္လည္းျပည့္ေရာ အေဆာင္ေျပာင္း ရၿပီ… အဲဒီအေဆာင္ေျပာင္းမွပဲ ေနပူစာလုံရတာ… လူဆုိရင္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ကုိျဖစ္လုိ႕… တမန္အင္းက ေန အီဆန္ ဆုိတဲ့ အေဆာင္ကုိေျပာင္းရတာ..ကံေကာင္းျခင္ေတာ့ ကုိယ့္တန္းစီးက ျမန္မာ မြန္လူမ်ိဳး တစ္ခန္းလုံး ျမန္မာေတြၾကီးပဲ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္လူေတြက ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ႕ ေျပာင္းေနတာ ဒါေပမယ့္ တန္းစီးၾကီးက မေျပာင္းဘူး.. ဘာအမႈလဲ လုိ႕ေမးၾကည့္ေတာ့ လူသတ္မႈတဲ့ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီလုိ႕ေျပာတာပဲ အမႈကမျပတ္ေသးဘူး..သူတုိ႕က ၃ေယာက္ ဆုိင္ထဲကုိ ဓါးျမလာတုိက္လုိ႕ ၀ုိင္းရုိက္လုိက္လုိ႕ လက္လြန္သြားတယ္ဆုိလား ပဲ ကုိယ္လဲ အားနာလုိ႕ေသေသျခာျခာကုိ မေမးလုိက္ရဘူး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကရင္ သူၾကေတာ့ တစ္မ်ိဳး ဘလက္ကာယ မႈ တဲ့.သူ႕ေကာင္မေလး ကအသက္မျပည့္ေသးဘူး. ေကာင္မေလးအေမက သေဘာမတူလုိ႕ လီဆယ္ၿပီးတုိင္တာလုိ႕ေျပာတာပဲ… အဲဒီအမႈမ်ိဳးက မေလးလူမ်ိဳးေတြမ်ားတယ္.။ အစ္ကုိ ကညီမ ကုိတဲ့ အေဖက သမီးကုိတဲ့.. ဒါကေတာ့ မေလးလူမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္းကုိ ေေျပာပါတယ္… အဲရွိေသးတယ္ ထမင္းေ၀တဲ့ ျမန္မာမူဆင္ တစ္ေယာက္ သူကလဲ လူသတ္မႈတဲ့.. ျမန္မာအျခင္းျခင္းသတ္တာ… KL မွာ ျမန္မာအျခင္းျခင္း ဖဲခ်ိန္းရိုက္တာ ဖဲရုိက္ရင္းေသာက္စားၾကရင္း ရႈံး မဲမဲ ၿပီး ေဆာ္လုိက္တာ ပြဲျခင္းၿပီး ဆုိပဲ… (ခုထိဒီလူအထဲမွာပဲ အမိန္႕မက်ေသးဘူး ၀န္လဲမခံဘူး တစ္ခါထြက္ဆုိရင္တစ္မ်ုိဳးဆုိေတာ့ တရားသူၾကီးလဲ ရြာလည္ေနေလာက္ေရာေပါ့.. ဒီမွာ တစ္မ်ဳိးေကာင္းတာက ေကာင္းေကာင္းစားရတယ္ ေနရတယ္ လည္ရင္လည္သလုိစားရတယ္ ၿပီးေတာ့ မေလးမွာ ၀န္မခံရင္အမိန္႕ခ်လုိ႕မရဘူး.. ဒီလူေတြမ်ား အမိန္႕ခ်မယ္ဆုိရင္ ၾကိဳးမိန္႕ေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ၀န္မခံၾကဘူး ရူးျခင္ေရာင္ေဆာင္ေနၾကတာ ေထာင္စကားနဲ႕ေျပာရင္ ေရ၀င္ေနၿပီေပါ့ (ရူးေနၿပီ) သူတုိ႕က ေျပာေျပာၾကေသးတယ္ အင္းစိန္ေထာင္နဲ႕ စာရင္အမ်ားၾကီးသာပါတယ္ တဲ့.. မေခၾကဘူး.. အင္းစိန္နဲ႕ေတာင္ရင္းႏွီးၾကတယ္.. အင္းေလ သူတုိ႕ မေလးရွား သက္တမ္း က ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ )

ကုိယ္၀င္တုန္းကလဲ ပုိက္ဆံ ၁၀၀ အၾကံအဖန္လုပ္ၿပီးယူသြားေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့.. ဗုိက္ဆံရွိမွန္းသိေတာ့ အထဲကလူေတြက ေဆးလိပ္လာေရာင္းလုိက္ ဘိန္းလာေရာင္းလုိက္နဲ႕ ရႈတ္ေနတာပဲ…။ တစ္ခုပုိေကာင္းသြားတာက အရင္က သူငယ္ခ်င္းမိန္းခေလးေပါ့ ခုေတာ့ ဟဲဟဲ .. သူက ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္လာ လာၾကည့္တယ္.. သူလာၾကည့္ရင္ပစၥည္းနဲနဲ၀ယ္သြားလုိ႕ရွိရင္ ေပးလုိက္ကမ္းလုိက္နဲ႕ ေထာင္ထဲမွာ လူ ပါးနဲနဲ၀လုိ႕ရတာေပါ့… အဲဒီမွာေနရင္း ကုိယ္ တရားရုံး ၄ ေခါက္ေလာက္တက္လုိက္ရတယ္… အစက ၀န္ခံရင္ျမန္ျမန္လြတ္မယ္ဆုိလုိ႕ တတိယအေခါက္မွာ ၀န္ခံမယ္ေပါ့… ကုိယ့္ေရွ႕ က ေကာင္္ေတြက ၀န္လဲခံလုိက္ေရာ… ၇လ ၾကိမ္ ၂ ခ်က္စီက်ပါေလေရာ… ကုိုယ္လဲ ေၾကာက္အား လန္႕အားနဲ႕ ၀န္မခံလုိက္ဘူး ကုိယ့္မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္စာရြက္ေလးကုိ ထုတ္ျပလုိက္တယ္ အဲဒီမွာ သူတုိ႕က ကုိယ့္စာရြက္ေလးကုိယူသြားၿပီး မဟာမင္းၾကီးရုံး ကုိပုိ႕လုိက္တယ္ ေနာက္ ထပ္ ၂၅ ရက္ေလာက္လားမသိဘူး ျပန္ခ်ိန္းေရာ ေထာင္ထဲမွာ ျပန္သြားေန ျပန္ေရာ… ညေနစာေပးတဲ့ ေပါင္မုန္႕ကုိ ဖဲရုိက္လုိက္ ခ်က္(စ္) ထုိးလုိ္က္ ကုိယ့္အေၾကာင္းသူ႕အေၾကာင္းဖလွယ္လုိ္က္ နဲ႕ ေအာ္ ေမ့လုိ႕ ေမ့လုိ႕ ေထာင္ထဲမွာ ခုိးမႈ နဲ႕ ဘိန္းမႈ ေတြလဲ ရွိေသးတယ္ ကုိေရြျမန္မာေတြပဲ ဂုိဏ္းဖဲြ႕ၿပီး ခုိးတာ ညညဆုိ သူတုိ႕ ဘယ္လုိခုိးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြနား ေထာင္ရတာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရသလုိပဲ နားေထာင္လုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္.. ေထာင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္ (ထမင္းေ၀တဲ့ အလုပ္တုိ႕ တုိက္ပိတ္တဲ႕လူေတြကုိ) မုန္႕ပုိရတယ္ ထမင္းပုိရတယ္ ေဆးလိပ္ရတယ္ တုိက္ပိတ္တဲ့ လူေတြကုိ ထမင္းမေၾကြးဘူး ေပါင္မုန္႕ပဲေကြ်းတာ ဒီလူေတြက ထမင္းေတာင္းေတာင္းစားတာ သူတုိ႕က တုိက္ထဲမွာ ဘိန္းနဲ႕ ေဆးနဲ႕ေအးေဆး ဒါေပမယ့္ သေကာင့္သားေတြ ထမင္းမစားရေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး ရွိတဲ့ေဆး၊ ဘိန္းတုိ႕နဲ႕ ထမင္းလဲစားတာ.

ေပးေနတုန္းမိရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး.. ဒါေပမယ့္မမိခဲ့ပါဘူး.. ရွယ္ပဲ လူကုိ ၀ဖီးလုိ႕ (ေနာက္တစ္ခါေတာ့ ေၾကာက္ပါရဲ႕)

ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ တရားရုံးမွာေတာ့ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမႈကုိ ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးပါတယ္ တဲ့ မဟာမင္းၾကီးရုံးက ေရွ႕ေန မမၾကီးက လာၿပီးေလ်ာက္ထားေပးလုိ႕ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕ ထုတ္ေပးမလားဆုိေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့လုိ႕ေနာက္တစ္ေခါက္မွ တဲ့ သြားေရာ Camp ထဲကုိျပန္ေရာက္သြားျပန္ေရာ.. ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ရဲ နဲ႕ လ၀က က ေစာင့္တာမဟုတ္ေတာ့ပဲနဲ႕ RELA ေတြက ပဲေစာင့္ေနေတာ့ အရင္ကေလာက္ မေျခာင္ေတာ့ဘူး အရမ္းၾကပ္တယ္..RELA ေတြက ေျပာထားတဲ့အတုိင္းတစ္ကယ့္ ငတုံး… တစ္တန္းကုိ လူ ၂၀ လူက ၃၀၅ ေယာက္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ တစ္ခါေရ ရင္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္နဲ႕ တစ္ခါမွ အၿမွီးအေမါက္မတဲ့ဘူး.. မေလးေတြ သခၤ်ာေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္ဆုိတာ ဒီေကာင္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး ယုံသြားတာ…

အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္ေစာင့္ေျပာင္းလဲတဲ့ကာလ ေပါ့ အေျခအေနေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ တင္းမာေနတာ အေစာင့္နဲ႕ Camp ထဲမွာေနတဲ့လူေတြ.. ဟုိေတာသားေတြကလဲ လာတ္ေပးရင္ မစားရဲဘူး.. စားတဲ့ေကာင္ကုိ က်န္တဲ့ေကာင္က တုိင္တာနဲ႕ ရႈပ္ရွက္ခတ္ကုန္ တာေပါ့..အဲကုိယ္လဲ Camp ထဲမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ထပ္ေနရေတာ့ တစ္ရက္က်ေတာ့ ဘြမ္းစရင္းလာေကာက္တယ္ ျပန္ျခင္တဲ့လူ စရင္းေပး မဟာမင္းၾကိးကုိေစာင့္ ျခင္တဲ့လူေစာင့္တဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာလဟာလေတြထြက္ေနတယ္ မဟာမင္းၾကီးရုံး ပိတ္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ျမန္မာေတြအထဲမွာမ်ားတာက မဟာမင္းၾကီးကုိေစာင့္စားေနၾကတာ မ်ားတယ္ အျပင္မွာလဲ မရွာစားတတ္ ထြက္ရင္လဲ ေစ်းကမလြယ္ ျပန္မိရင္လဲ ဒုန္ရင္းဒုန္ရင္းမုိ႕ ႏုိင္ငံထြက္တဲ့အထိ အထဲမွာေစာင့္ေနၾကတာ… ကုိယ္က ေတာ့ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႕ စရင္းေပးလုိက္တယ္ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္မွာ နာမည္စရင္းေပးတဲ့လူေတြကုိလာေခၚထုတ္ၿပီး ကုန္းျမင့္ေပၚက ရုံးခန္းေရွ႕မွာ တစ္ေနကုန္ထုိင္ခုိင္းထားေရာ လူစရင္းျပန္စစ္ အပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြျပန္ေပး တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဟာေတြေတာ့ ေပ်ာက္ၿပီေပါ့… အဲညေနလဲေရာက္ေရာ အဲကြန္းဘတ္(စ)ေပၚတင္လုိက္တယ္ ကားသုံးစိး လူက အားလုံးေပါင္း၃၀၀ ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္…လက္ထိတ္ေတြကုိယ္စီနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တစ္တဲြ ညေနကေနစစီးတာ မနက္မုိးလင္းခါနီးလဲေရာက္ေရာ ထုိင္းနယ္စပ္ကုိေရာက္ ေရာ ည ၂ နာရီေလာက္ ထုိင္းနယ္စပ္ ေရေခ်ာင္းတစ္ေနရာကုိေရာက္ ေတာ့ ကားကုိရပ္ လက္ထိတ္ေတြျဖဳုပ္ ၿပိး ပြဲစားလုက္ကုိအပ္တာ.. ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႕ လမ္းေသးေသးေလးထဲကုိေျပးခုိင္းတယ္ ေသာင္ျပင္အထိ ၿပီးေတာ့ ေသာင္ျပင္မွာ ၅ေယာက္စီတန္းစီထုိင္ခုိင္းၿပီး ေလွေပၚကုိတက္ခုိင္းတယ္ လူ ၁၀၀ ဆန္႕တဲ့ေမာ္ေတာ္အေသးစားေပါ့အဲဒါက မေလးေတြ ဒီအခ်ိန္မွာထြက္ေျပးတဲ့လူလဲရွိတယ္… လြတ္တဲ့ေကာင္ရွိသလုိ မလြတ္တဲ့ေကာင္လဲရွိတယ္ မလြတ္တဲ့ေကာင္ေတြအတြက္ေတာ့ ေတြး တသာၾကည့္ေပေတာ့ ဖဲြအိတ္ ဆုိတာ ဘာဟုတ္ေသလဲ.. ေလွနဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္း ထုိင္းနယ္ကုိေရာက္ေတာ့ ကုိယ္ေရြဗမာေတြ ပြဲစားလက္ကုိင္တုတ္လုပ္ေနၾကတာ… ၾကမ္းသလားမေမးနဲ႕ ေစာေစာက မေလးရဲေတြ RELA ေတြၾကမ္းတာဘာဟုတ္ေသးလဲ.. သူတုိ႕က ေျပာတာ (မင္းတုိ႕ကုိ ဗမာလုိေျပာေနတာေနာ ေကာင္းေကာင္းနားေထာင္ ရုတ္ရုတ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႕ က်ည္ဆံတစ္ေထာင့္မွ ၂၀ ဆင့္ ပဲရွိတယ္တဲ့ညအိပ္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ဖုန္းေတြ သိမ္းေပးမယ္ဆုိၿပီး သိမ္းသြားပါေလေရာ ညသန္းေခါင္ေရာက္တာကုိး. မုိးကလဲရြာ မုိုးေရေအာက္မွာ ဒီေကာင္ေတြက သစ္ပင္ေအာက္မွာမုိးကာခင္းထားၿပီးေတာ့ စုိေနတဲ့အေပၚသြားတက္အိပ္ခုိင္းတာ မအိပ္ျခင္လဲ မရဘူး တုတ္ေတြက ေခါင္းေပၚကုိ၀ဲေနတာကုိး အေပၚက လူရဲ႕ေျခေထာက္က ကုိယ့္ေခါင္းကုိထိ ကုိယ့္ေျခေထာက္က ေအာက္ကလူေခါင္းကုိထိ ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ရတာ ေညာင္းသလားမေမးနဲ႕ အဲ မနက္မုိးလဲလင္းေရာ အားလုံး ထခုိင္းၿပီး ထုိင္းမေလးနယ္စပ္ေခ်ာင္း ထဲမွာ မ်က္နာဆင္းသစ္ခုိင္းတယ္… ၁၀ နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ လူခဲြလုိက္တယ္ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ့္လူနဲ႕ မေလးျပန္တက္မယ့္လူ ဖုန္းဆက္ခုိင္းတယ္ မင္းတုိ႕ လူကုိ ပုိက္ဆံ ၁၈၀၀ ရင္းဂစ္ ဘဏ္စရင္းထဲထည့္ခုိင္း ပုိမေျပာနဲ႕ ခုခ်ိန္မွာေနေကာင္းလာဘာလား အလာပ သလာပေျပာရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး.ဆုိၿပီး ဆက္ခုိင္းေရာ ကုိယ္ဆက္ရမယ့္အလည့္ေရာက္မွ သူတုိ႕စကားေျပာစက္ကေန ၀င္လာတယ္ နယ္စပ္စစ္တပ္ေတြေရာက္လာၿပီတဲ့.. ေရကူးတတ္တဲ့လူရွိလား တဲ့ ကူးတတ္တဲ့လူရွိရင္ ေရေခ်ာင္းထဲဆင္းေနတဲ့ ရွမ္းေေတြကကမ္းေပၚတက္ခုိင္းရင္ လုံး၀တက္မလာနဲ႕တဲ့ ေအာ္ေမ့လုိ႕ နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ဗမာေတြက ထုိင္းလူမ်ိဳးေတြကုိ ရွမ္းေတြလုိ႕ေျပာေျပာေနၾကတယ္ ဘာလုိ႕လဲေတာ့မသိဘူး. ကုိယ္ေတာင္အစ ကကုိယ္လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ရမွာပဲဆုိၿပီး နဲနဲ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေသးတယ္ ဟုိေရာက္မွ ထုိင္းေတြျဖစ္ေနမွန္းသိတယ္ အမွန္က ထုိင္းမေလး ထုိင္းမွတ္ပုံတင္လဲ ရွိတယ္ မေလးမွတ္ပုံတင္လဲရွိတဲ့ေကာင္ေတြ အဲလုိနဲ႕ စစ္တပ္လာလုိ႕ မေလးဖက္ကမ္းကုိ ကူးေျပးရျပန္ပါေလေရာ ကုိယ္လဲ ကုိယ့္ဥကၠဌကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး ပုိက္ဆံထဲ့ေပးခုိင္းတယ္ မေလးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကုိယ့္ကုိထည့္ေပးလုိက္လုိိ႕ အဲဒီညေနမွာ ပဲ ထုိင္းဖက္ကမ္းကုိ ျပန္ပုိ႕ သူေဌးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကားနဲနဲစီးၿပီး ထုိင္းနယ္ဖက္က ျမစ္ေခ်ာင္းနားကအိမ္ေလးမွာ သြားထားပါေလေရာ တစ္ေနကုန္ ထမင္းတစ္နပ္ ေတာ့ စားလုိက္ရေသးတယ္ အဲ ည၈နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ ကမ္းစပ္ကုိ ေမွာင္ရိပ္ခုိၿပီး သြားတာ ကမ္းစပ္နားက ေလွေသးေသးေလး နဲ႕ မေလးကမ္းဖက္ကုိ ျပန္ကူး ၿပီးေတာ့ ခ်ဳံထဲကုိ ေျပးပုံးရတာ.. အဲဒီညက လကနဲနဲသာေနတယ္ ျဖစ္ျခင္ေတာ့ အိကီ်က အျ့ဖဴျဖစ္ေနေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြက ခၽြတ္ခုိ္င္း ေဘာင္းဘီကုိကုိပါခၽြတ္ခုိင္းတယ္ မေလး အ၀င္ လ ၀ က ကုိ ကြင္းပတ္သြားရမွာဆုိေတာ့ ကုိင္းခၽြတ္ၿပီးတညလုံး ေလွ်ာက္လုိက္ရတဲ့လမ္း တစ္ခါတစ္ေလ သစ္ေတာထဲကုိ၀င္သြားရင္ ဘာမွကုိမျမင္ရေတာ့ဘူး ကုိယ့္ေရွ႕က လက္တစ္ကမ္းမွာလူ ရွိမွန္းသိတယ္ ဒါေပမယ့္မျမင္ရဘူး ေတာတုိးေျပးရတယ္ဆုိတာ မ်ိဳး လမ္းျပ က ၂ ေယာက္ တစ္ေယာက္က ေရွ႕က တစ္ေယာက္ကေနာက္က ဘာစကားမွလဲ ေျပာလုိ႕မဘူး အဲလုိနဲ႕ တစ္ညလုံးေလ်ာက္တာ မုိးကလဲ ဖြဲဖြဲ ကၽြတ္ေတြကတက္ လယ္ကြင္းေတြျဖတ္ေျပးတုန္း ေျမာ့တြယ္ လုိ႕ လွန္႕လုိက္တာ.. ကုိယ္က ေျမာ့ ဆုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိေၾကာက္တာ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ ဘစ္ ေလးနဲ႕ေျပးေနတာ ေျမာ့တြယ္ တယ္ဆုိေတာ့ … အဲလုိနဲ႕ ကားလမ္းေဘး နားကရြာမွာ မုိးလင္းခါနီးေလာက္ၾကမွ ကားေရာက္လာေတာ့ ကားေပၚကုိ အလုအယက္ တက္ခုိင္းတာ ကံမ်ား ဆုိးျခင္ေတာ့ PARADO ကားစီးရပါေလေရာ အဲကြန္းကလဲ မဖြင့္ လူက ၁၅ ေယာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခုိင္းထားတာ ေမာင္းတဲ့လူက ၂ ေယာက္ အားလုံးေပါင္း ၁၇ ေယာက္ စဥ္းစားသာၾကည့္ ဘယ္လုိစီးလဲဆုိတာ ေနာက္ဖက္ျခမ္းက ခုန္ေတြက ျဖဳတ္ထားတာ တခါးမွန္မွာ ခန္းစည္းေတြတတ္ထားတာ ေလကလဲမ၀င္ ကားသမားေတြက အရမ္းေစတနာ ေကာင္းတယ္ ထမင္းးလဲမေၾကြးဘူး ေသးေပါက္ျခင္ေတာင္ ေပးမဆင္းဘူး ေရဘူးလွမ္းေပးတယ္ ေသာက္စရာလဲမရွိ ေပါက္စရာလဲမရွိ ေန႕ခင္းၾကီးေမာင္းတာ.. ကြာ တစ္ေနကုန္ပဲ ညေနပုိင္းေလာက္ၾကမ KL ကုိေရာက္တာ ခ်က္ျခင္းအိမ္ပုိ႕ေပးတာမဟုတ္ဘူး… ည၁၂ နာရီေလာက္မွပဲ ျပန္ေ၇ာက္တယ္ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္တတ္တယ္ဆုိေတာင္ ေပးမျပန္ဘူး …

ဒီလုိ နဲ႕ အလုပ္ေနာက္တစ္ခုရွာၿပီးေနျပန္ေရာ.. အိမ္ခန္းေလးသပ္သပ္ ငါးၿပီးသြားေနျပန္တာ အလုပ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာျပန္တယ္ အေၾကြးလဲ ဆပ္ၿပီးစ အဲ ႏွစ္လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ အိမ္ခန္းငါွး ေနတာ ႏွစ္ညပဲအိပ္လုိက္ရတယ္ ညၾကီးသန္းေခါင္ေလာက္မွာ တံခါးကုိ ဒုန္းဒုန္းတုိင္းတုိင္းနဲ႕ လာေခါက္ပါေလေရာ ေရာ္.. အလုပ္ပင္ပန္းလုိ္႕ ေကာင္းေကာင္း အိိပ္ေနပါတယ္ဆုိ ဘယ္ ေကာင္ လဲဆုိၿပီးဆဲမလုိ႕ တံခါးဖြင့္လုိက္ပါတယ္ဆုိ ေက်းဇူးရွႈင္ေတြ ဦးထုပ္၀ါေတြနဲ႕ ေအာ္ပရာစီတဲ့ ေကာင္းေရာ အဲဒါနဲ႕ အခန္းထဲမွာအိပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ေဘာ္ႏွစ္ေကာင္ ပါသြားျပန္ေရာ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေဖၚလဲပါတယ္ အရင္ေနရာလဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး.. ေနာက္တစ္ေနရာ အဲဒီမွာလဲ သိပ္ၿပီးမကြာဘူး ႏွစ္ထပ္ ျပင္ေထာင္အိမ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆီ ေလး ေဆာင္ အဲမွာလဲ ကုိေရြဗမာေတြ ဒုိ႕က ေတာ့ experience ရွိၿပီးသားဆုိေတာ့ သိပ္စိတ္မပူ ေတာ့ ဘူး တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီးရင္ လြတ္မွာပဲ ဆုိၿပီးေန တာေပါ့ အဲဒီတစ္ေလာမွာပဲ မေလးကုိ ခုိး၀င္တဲ့ လူေတြ ကြန္တိန္နာထဲမွာ မြန္းၿပီးေသကုန္လုိ႕ ဆုိၿပီး ထုိင္းကုိ သြားမျပစ္ၾကေတာ့ လူေတြက အထဲမွာ တင္းမွာကုန္ေရာ အဲလုိနဲ႕ 14 ရက္ေလာက္လဲ ၾကာေရာ အထဲမွာ ေဆးလိပ္ျပႆနာ စပါေလေရာ ေအာ္ေမ့လုိ႕ ကုိယ္ေနရတာ က အေဆာင္ D ဖမ္းမိတာကအေဆာင္ C က ပါကစ္တန္ တစ္ေကာင္ကုိ ဟုိ က ႏွိပ္စက္ၿပီး စစ္တာ ေဆးလိပ္မီးေတြနဲ႕ထုိး အရမ္းႏွိပ္စက္ခါၾကေတာ့ သူလဲမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး ေဖၚတာေပါ. အထဲမွာဆုိ ရင္ ခ်င္းေတြပါတာပဲ ၆ႏွစ္ကေလးလဲ အဖမ္းခံရတာပဲ.. အဲဒီမွာ မအူမလည္နဲ႕ ၁၃ ႏွစ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကလဲ ပါတယ္ သူတုိ႕ေတြကုိ ၀ုိင္းနိပ္စက္ၾကတာေပါ့ ကုိယ္တုိ႕အေဆာင္ကလဲ အေနသာၾကိးကုိ သြားေျပာၾကပါတယ္ မင္းတုိ႕ ျမန္မာမဟုတ္ဘူးလားလုိ႕ ကုိယ့္လူမ်ိဳးဒီေလာက္ ခံေနရတာေတာင္ ထုိင္ၾကည့္ေနရ သလား ဆုိၿပိး ၀ုိင္းခၽြန္ၾကတာ အင္ဒုိနီးရွားေတြကုိ လဲေျမာက္တန္ေျမာက္ ေျခာက္တန္ေျခာက္ လုိက္ၾကတာ ရုန္းရင္ ဆန္ေခာတ္ေတြျဖစ္ၿပီ ေထာင္ကုိ မီးရႈိ႕တဲ့ အထိျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ အဲဒီ ဟာေတြကုိေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေစာင့္ေမွ်ာ္…………

ဒါဖတ္ၿ႔ပီး စဥ္စားကူေပးပါအံုး.....

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုခ်စ္မိေနလို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တိုင္ပင္တယ္ဗ်ာ။
အဲဒါကို ေမာင္မင္းႀကီးသားက “မလုပ္နဲ႔ အဲဒါ ႀကိဳတင္ၾကံစည္မႈ” တဲ့၊
အဲဒါေၾကာင့္ သူအျပင္ထြက္တဲ့အခါ စာလိုက္ေပးမယ္ ေျပာျပန္ေတာ့ သေကာင့္သားက
“မလုပ္နဲ႔ အဲဒါ ၀တၱရားေႏွာက္ယွက္မႈ” တဲ့ဗ်ာ။
“အိုကြာ ဒါဆိုရင္ သူျမင္သာေအာင္ သူ႔အိမ္ေရွ႕ ေခါက္တုံ႕ ေခါက္ျပန္ လုပ္မယ္ကြာ”၊
“ဟေကာင္ရ အဲဒါ မသကၤာမႈနဲ႔ ၿငိမယ္ကြ မလုပ္နဲ႔” တဲ့၊
“ဟာ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဂစ္တာေလးတီးၿပီးေတာ့ သူသိေအာင္ လုပ္ပါရေစကြာ”၊
“ေၾသာ္ မင္းက ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈနဲ႔ ၿငိခ်င္ ေနၿပီထင္တယ္” တဲ့၊
လုပ္ျပန္ၿပီဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရေတာ့မလဲ။
“ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တာကို သူမသိႏိုင္ရင္ ေနပါေစေတာ့၊ ေခ်ာင္ကြယ္တေနရာကေနပဲ
ေငးေတာ့မယ္ကြာ၊ ကိုယ္ခ်စ္ေနရရင္ ၿပီးတာပါပဲေလ”၊
“ဟာ မင္းကလဲကြာ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈေတြ ဘာေတြနဲ႔ ၿငိေနဦးမယ္ေနာ္၊ ၾကည့္လုပ္ၾကည့္လုပ္”၊
“ဟ မင္းဟာက အမႈေတြ မ်ားလွခ်ည္လား၊ ေတာ္ၿပီကြာ မခ်စ္ေတာ့ဘူး”၊
“ေဟ့ ေဟ့ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ အဲဒါမွ ထိန္ခ်န္မႈနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ၿငိသြားမယ္” တဲ့။
ဘယ္လုိလုပ္ရေတာ့မလဲဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ မၾကံတတ္ေတာ့ဘူး၊ စဥ္းစားေပးၾကပါဦး။
သူကလည္းဘယ္လိုေၿဖေပးရမွန္းမသိလိ

ု႔တဲ႔...ကူစဥ္းစားေပးၾကပါဦးဂ်ာ.......

သားသားကိုသနားၾကပါဦးဂ်ာ......

friendship

ခင္မင္မွဳသံမွိဳမ်ား

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္စိတ္တို၊ စိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္ရိုက္သံ တစ္ထုပ္
ေပးလိုက္ျပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း၊ တစ္ခါ
စိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ဝင္းထရံတိုင္မွာ
သြားသြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။ အေဖက အဲသလိုေျပာျပီး သံထုပ္ေပးလိုက္တဲ့
ပထမေန႔မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ ဝင္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းတိတိကို
ရိုက္သြင္းျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲသလိုနဲ႔ သူစိတ္တိုတိုင္း၊
ေဒါသျဖစ္တိုင္းမွာ သံေလးေတြကို ဝင္းထရံတိုင္မွာ ရိုက္ရင္း ရိုက္ရင္းနဲ႔
ေကာင္ေလးဟာ သူ႔စိတ္သူ ထိန္းလာႏိုင္သတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြကလည္း
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ က်ဲက်ဲလာေတာ့တာေပါ့ေလ။

သည္လိုနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ဝင္းထရံမွာ သံေျပးေျပးရိုက္ရတာထက္စာရင္
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းရတာက ပိုျပီး လြယ္ကူေနမွန္း တျဖည္းျဖည္း
သေဘာေပါက္လာပါေတာ့တယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ လံုးလံုးကို စိတ္မတို၊
ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘဲ ေနႏိုင္တဲ့ေန႔ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သည္မွာတင္
ေကာင္ေလးလည္း ေျပးတဲ့ျပီး သူ႕အေဖကို သတင္းသြားပို႔ေတာ့တာေပါ့။ "အေဖေရ၊
သားေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္သြားျပီးဗ်" ေပါ့။ အဲလိုက်ေတာ့ ဖေအလုပ္တဲ့သူက
ေနာက္တစ္မ်ိဳး ထပ္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။ "မင္းကိုမင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္
တစ္ေနကုန္ ထိန္းႏိုင္ျပီးဆိုတာနဲ႔ အဲဒီ မင္းရိုက္ထားတဲ့ သံတစ္ေခ်ာင္းကို
ျပန္ႏွဳတ္စမ္းပါဦးကြာ။ တစ္ေန႔ထိန္းႏိုင္ရင္ ညအိပ္ခါနီးက်
တစ္ေခ်ာင္းႏွဳန္းနဲ႔ ျပန္ႏွဳတ္ေနာ္" လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။

အဲလိုနဲ႔ ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကို ေျပါႏိုင္သြားတယ္။
"အေဖေရ၊ သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြ အားလံုးကို ႏွဳတ္ျပီးသြားျပီးဗ်။
တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး"ေပါ့။ သည္အခါ ဖေအလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကို
ဆြဲျပီး သား သံရိုက္ခဲ့တဲ့ ဝင္းထရံဆီကိုေခၚသြားတယ္။ "ေတာ္တယ္ ငါ့သား"
လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ "ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။ ဝင္းထရံတိုင္မွာ
အေပါက္ေတြ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ သည္ ဝင္းထရံတိုင္က အရင္တုန္းကလို
ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သား ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ ေအး... သားက
စိတ္တိုတို၊ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ပါးစပ္နဲ႔ တစ္လံုးေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ
တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့ ဝင္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုပဲ အမာရြတ္ေတြ ထင္က်န္ရစ္တတ္တယ္
သားေရ။ အဲသလိုပဲ လူတစ္ေယာက္ကို သားက ဓါးနဲ႔ထိုးလိုက္တယ္၊ ျပီးရင္
ဓါးျပန္ႏွဳတ္ျပီး ရွိခိုးဦးတင္ ေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔ကြယ္။ သား ဘယ္ႏွခါပဲ
ရွိခိုးဦးတင္ ျပန္ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္၊ ဒဏ္ရာနဲ႔ အမာရြတ္ကေတာ့ မလြဲမေသြ
က်န္ကို က်န္ေနေတာ့မွာကြယ့္။ အဲသလိုပဲ ႏွဳတ္နဲ႔ တစ္ဖက္သားကို
ထိုးႏွက္တဲ့အခါမွာလည္း ဓါးနဲ႔ ထိုးသလိုပဲ အနာတရ ျဖစ္တတ္၊
အမာရြတ္က်န္ေနတတ္စျမဲပဲ ငါ့သား" တဲ့။

တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြဟာ အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တန္တဲ့
ရတနာေတြပါပဲ။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြကို
ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေစႏိုင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ခရီးေရာက္ေအာင္
အားေပးကူညီႏိုင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြမွာ ရင္ဖြင့္စရာေလးေတြ ရွိလာရင္လည္း
နားစိုက္ေပးတတ္တယ္။ ခ်ီးက်ဴးစကား၊ ကဲ့ရဲ့စကား အလံုးစံုကိုလည္း
မွ်ေဝခံစားေပးႏိုင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာဟာ ကြ်န္ေတာ္မ်ားအတြက္
သူတို႔ရဲ့ႏွလံုးသားေတြကို အျမဲလွစ္ဟ ၾကိဳဆိုေနတတ္သူမ်ားပါ။
အခု ရက္သတၲပတ္ဟာဆိုရင္ျဖင့္ အမ်ိဳးသားရင္းႏွီးခင္မင္မွဳ အထိမ္းအမွတ္
ရက္သတၲပတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကို ကိုယ္က သူတို႔အေပၚ
ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ျပလိုက္ၾကစမ္းပါ။ ဒါတင္မကေသးဘူး၊
"ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္း" လို႔ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က
မွတ္ယူထားတဲ့သူဆီကို သည္စာေလးကို ပြားျပီး ပို႔ေပးလိုက္စမ္းပါ။
ယုတ္စြအဆံုး သည္စာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီကို သည္အတိုင္း
ျပန္ပို႔လိုက္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ
ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္လာရင္ကို ကိုယ့္မွာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ ရွိတာကို
အလိုလို ခံစားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
မဂၤလာရွိတဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္မွဳ ရက္သတၲပတ္ ျဖစ္ပါေစ။
နင္ဟာငါ့ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ နင့္ကို
သူငယ္ခ်င္းေတာ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္

လည္းငါ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။
နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုလညး္ပို့လုိက္အံုးေနာ္
ြ
သည္စာေလးကို ငါ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆီကရတာပါ
အခုေတာ့ အဲဒီစာကိုပဲ နင့္ဆီ ျပန္ပို႔လိဳက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တဆက္တည္းပဲ
ေျပာပါရေစေနာ္...
နင့္ရဲ့ျခံစည္းရိုးမွာ ငါ့ေၾကာင့္မ်ား သံႏွဳတ္ရာေတြ
က်န္ရစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို ခြင့္လြႊတ္ဖို႔လည္း အႏူးအညြတ္
ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။

Joke of the joke

I love this story very much. :D By the way, I'm an engineer!

A man is flying in a hot air balloon and realises he is lost. He reduces height and spots a man down below. He lowers the balloon further and shouts, "Excuse me, can you help me? I promised my friend I would meet him half an hour ago, but I don't know where I am."

The man below says, "Yes. You are in a hot air balloon, hovering approximately 30 feet above this field. You are between 40 and 42 degrees N. latitude, and between 58 and 60 degrees W. longitude."

"You must be an engineer," says the balloonist.

"I am" replies the man. "How did you know?"

"Well," says the balloonist, "Everything you have told me is technically correct, but I have no idea what to make of your information, and the fact is I am still lost."

The man below says, "You must be a manager".

"I am," replies the balloonist, "But how did you know?"

"Well," says the man, "You don't know where you are, or where you are going. You have made a promise, which you have no idea how to keep, and you expect me to solve your problem. The fact is you are in the exact same position you were in before we met, but now it is somehow my fault."

Joke of the Joke

ၾကင္နာတတ္ေသာ တိုင္းမွဳး
>
> အေနာက္ေျမာက္တိုင္းကို စစ္တိုင္းမွဳး အသစ္ အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ သာေအး ေျပာင္းေရႊ႕ လာခဲ့သည္။
> တညေန ေဂါက္ကြင္းမွ အျပန္ လမ္းနေဘး ကြင္းျပင္တြင္ လူႏွစ္ဦး ျမက္စားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္၏။
> အေျခအေနကို စံုစမ္းရန္ ကားေမာင္းသမားကို ခ်က္ခ်င္း ကားရပ္ဖို႕ အမိန္႕ ေပးလိုက္သည္။
> “ေဟ့ လူေတြ ခင္ဗ်ာတို႕ ဘာလို႕ ျမက္ေတြ စားေနရ တာလဲ။”
>
> အ၀တ္အစား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ႏွင့္ ဆင္းရဲသား တေယာက္က “ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ က်ေနာတို႕မွာ ဘာမွ စားစရာ မရွိေတာ့လို႕ပါခင္ဗ်ာ” ဟု သနားဖြယ္ ျပန္ေျပာသည္။
> တိုင္းမွဴးက စုတ္တခ်က္သတ္လိုက္သည္။
> “ဒါဆို က်ဴပ္နဲ႕လိုက္ခဲ့ ကားေပၚတက္။”
> ဆင္းရဲသား တေယာက္က “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ့မွာ မိန္းမနဲ႕ ကေလး ႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္။”
> “ေအး ေခၚခဲ့ကြာ။ ေနာက္ ဟို တေယာက္လည္း ေခၚခဲ့ကြာ။”
> ျမက္စားေနရသူ ဒုတိယ ဆင္းရဲသားက
> “ဗိုလ္ခ်ဴပ္ က်ေနာ့မွာ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေျခာက္ ေယာက္ေတာင္ ရွိပါတယ္။”
> “ေအးေအး အကုန္ေခၚခဲ့ကြာ။”
> ၾကင္နာ သနားတတ္ေသာ တိုင္းမွဳးက ဆင္းရဲသား ႏွစ္ေယာက္ကို သူ႕ကားေပၚ တက္ေစသည္။ က်န္ မိသားစု ၀င္မ်ားကို လံုၿခံဳေရး အျဖစ္ လိုက္ပါ လာေသာ ကားမ်ားေပၚ သို႕ တက္ေစသည္။
> “လမ္းခရီးတြင္ လူဆင္းရဲတဦးက က်ေနာ္တို႕ မိသားစု ဒီလို ျမက္စားေနရတာ ၾကာပါၿပီ။ အခုလို ဗိုလ္ခ်ဴပ္က ကရုဏာ ထားၿပီး ေခၚလာတဲ့ အတြက္ သိပ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္” ဟု ေျပာသည္။
> ထိုအခါ တိုင္းမွဳးက ဘာမွ အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ ဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္
> “ေအးပါ။ ေအးပါ။ မင္းတို႕ အိမ္ေရာက္ရင္ ငါ့ကို ပိုေက်းဇူး တင္အံုးမယ္။ ငါ့အိမ္က စိုက္ထားတဲ့ ျမက္ေတြက ႏိုင္ငံျခား ျမက္ေတြကြ။ အခု မင္းတို႕ စားေန တဲ့ ျမက္ေတြထက္လည္း ပိုႏူတယ္။ သိလား။ အခုျမက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ရွည္ေနၿပီ” ဟုေျပာလိုက္သည္။
>
> ျပည္သူ႕ သေဘာထား
>
> စက္တင္ဘာလ ၈ ရက္၊၂၀၀၆ခုႏွစ္။
>
> ရန္ကုန္ က ေဆာက္ လက္စ အေဆာက္ အဦ တစ္ခု ေပၚမွ အုတ္ခဲ တစ္လံုး လမ္းသြား တစ္ဦး. ေခါင္းေပၚသို႕ တည့္တည့္ က်သည္၊
> ဒဏ္ရာ ျပင္း၍ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံး သြားသည္၊
> လူအုပ္ၾကီး ၀ိုင္းလာ ကာ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ မေက်မနပ္ေျပာၾကသည္၊
> “လမ္းေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလွ်ာက္လို႕မရေတာ့ဘူး ”
> “တာ၀န္ရွိသူေတြက ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနေတာ့ မွာလား။”
> “ျပည္သူေတြ အတြက္လည္း စဥ္းစားၾကပါအံုး၊”
> ထိုသို႕ ေျပာဆိုေနစဥ္ လူအုပ္ၾကားမွ လူတစ္ေယာက္က “သူ႕ကိုက်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္ဗ်။ ဒီလူ ႀကံ႕ခိုင္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး အသင္းက လူတစ္ေယာက္ဘဲ။”
>
> လူအုပ္ႀကီးထဲမွ မေက်နပ္သံမ်ား ပို၍က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္လာေတာ့သည္၊
> “အဲဒီႀကံဖြတ္ေတြ လြန္ကို လြန္လြန္းတယ္။ ဘယ္သြားသြား သူတိုခ်ည္းပဲ။ အခုၾကည့္ေလ အုတ္ခဲေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်ဖို႕ေနရာ မရွိဘူး၊”
>
>
>
> ဦးေႏွာက္ဟင္း
>
> သတင္း ေထာက္ တေယာက္ ေဆာင္းပါး ေရးရန္ လမ္းျပ ႏွင့္ အတူ လူ သားစား လူရိုင္း မ်ား ေနထိုင္ ရာ ေဒသ ကို ေရာက္လာ သည္၊၊
> လမ္းျပ က ေျပာလိုက္ သည္။ “ေရွ႕မွာ ထမင္း ဆိုင္ ရွိတယ္။ ထူးထူး ဆန္းဆန္း ဟင္း ေတြ ရ တတ္တယ္၊”
>
> သတင္းေထာက္ဆိုင္ထဲ၀င္လိုက္သည္၊ ေကာင္တာေရွ႕တြင္ ေၾကာ္ညာသင္ပုန္းတခ်ပ္ ေထာင္ထားသည္။
> ယေန႕အထူးဟင္းလ်ာ
> ဦးေႏွာက္ဟင္းမ်ား
> ဆရာ၀န္ဦးေႏွာက္ ၅၀ သား -------------------၅၀၀၀ က်ပ္
> ေရွ႕ေနဦးေႏွာက္ ၅၀ သား ---------------------၆၀၀၀ က်ပ္
> ေက်ာင္းဆရာဦးေႏွာက္ ၅၀ သား --------------၇၀၀၀ က်ပ္
> ႀကံ႕ဖြံ႕ဦးေႏွာက္ ၅၀ သား-----------------------၄၀၀၀၀ က်ပ္
> သတင္းေထာက္က တအံ့တၾသေမးမိသည္။ “ႀကံ႕ဖြံ႕ဦးေႏွာက္က ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းသလား။”
> ျမန္မာစကားတတ္ေသာ ဆိုင္ရွင္က ၀င္ေျဖလိုက္သည္။
> “မဟုတ္ပါဘူး၊ ၅၀ သားျပည့္ဖို႕ ႀကံ႕ဖြံ႕ေတြ အမ်ားႀကီး သတ္ရလို႕ပါ၊”

အသိဥာဏ္ + ကိုယ္က်င့္တရား

တစ္ခါက အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုသည္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ေအာင္ျမင္ေနေသာ

လူငယ္တစ္ဦးကို အင္တာဗ်ဴးေလသည္။ အင္တာဗ်ဴး၏ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထံုးစံအတိုင္း

ေမးျမန္းသူက လူငယ္အား....

“ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္အရာက အေရးပါဆံုးလို႔ ထင္ပါသလဲ” ဟုေမးခဲ့သည္။

လူငယ္မွာ ခဏမွ်စဥ္းစားျပီး အေျဖကို တိုက္ရိုက္မေျဖဘဲ ေအာက္ပါ ပံုျပင္ကို

ေျပာျပသြားခဲ့သည္။



“လြန္ခဲ့တဲ့(၁၂)ႏွစ္တုန္းက လူငယ္တစ္ဦးဟာ ေက်ာင္းျပီးတာနဲ႔ ျပင္သစ္ကို

သြားျပီး အလုပ္တစ္ဘက္ ေက်ာင္းတစ္ဘက္နဲ႔ ပညာဆက္သင္ခဲ့တယ္။ ျပင္သစ္ကို

ေရာက္ျပီး မၾကာဘူး သူဟာ ျပင္သစ္က ကားဂိတ္၊ ရထားဂိတ္ေတြမွာ လက္မွတ္စစ္ေတြ

၊ လက္မွတ္ျပရတဲ့ ေနရာေတြ မရွိေၾကာင္း သတိျပဳမိတယ္။ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာလဲ

လက္မွတ္စစ္ေတြ လာစစ္တာ အင္မတန္နည္းေၾကာင္း သတိထားမိျပန္တယ္။ တကယ္လို႔

လာစစ္ခဲ့ရင္လဲ ဖမ္းမိမဲ့ကိန္းဟာ လူတစ္ေသာင္းမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္

မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ သူတြက္မိျပန္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ သူဦးေႏွာက္ကို တစ္ခ်က္

ကစားလိုက္ျပီး ကားစီးတိုင္းသူဟာ လက္မွတ္ မ၀ယ္ဘဲ စီးခဲ့တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ငါဟာ အလုပ္လုပ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေခြ်တာႏိုင္သမွ် ေခြ်တာမယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့မိတယ္။



အဲဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ နာမည္ၾကီး

တကၠသိုလ္တစ္ခုရဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းမြန္တဲ့

ေက်ာင္းသားအျဖင့္ သူဟာ ဘဲြ႔ရခဲ့တယ္။ ဘဲြ႔ရေတာ့ ပဲရစ္ျမိဳ႔မွာရွိတဲ့

ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြမွာ သူအလုပ္ ေလ်ာက္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွု

အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေလ်ာက္လိုက္တဲ့ အလုပ္တိုင္း သူ အပယ္ခံခဲ့ရတယ္။



အလုပ္ စေလ်ာက္ေတာ့ ကုမၸဏီေတြက သူ႔ကို ၀မ္းသာ အားရၾကိဳဆိုျပီး

အင္တာဗ်ဴးေတြ ဗ်ဴးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပယ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။

ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပယ္တာလဲဆိုတာ သူေတာ္ေတာ္သိခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး

ကုမၸဏီ တစ္ခုကို သူ အီးေမးလ္ပို႔ျပီး အပယ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို

ေမးခဲ့တယ္။



ျပန္စာရေတာ့ စာက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ပညာနဲ႔

ထူးခြ်န္မႈကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာက်ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႔

ကိုယ့္က်င့္တရားနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ အတိုင္းအတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔

ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ လက္မွတ္မပါဘဲ ကားခိုးစီးမႈအတြက္

ဒဏ္ေငြသံုးၾကိမ္ ေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀မ္းနည္းစြာ

သိခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၡနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက.....

(၁) ခင္ဗ်ားဟာ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူ

(၂) ခင္ဗ်ားဟာ ယံုၾကည္ဖို႔ မထိုက္တန္တဲ့သူ

အဲဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီမွာ မသံုးျခင္း

ျဖစ္ပါတယ္။



အဲဒီ စာကို ဖတ္ျပီးမွ လူငယ္ဟာ အိပ္မက္ဆိုးက လန္႔ႏိုးလာသလိုပဲ

တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ား မိခဲ့တယ္။ အီးေမးလ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီလို

ေရးထားေသးတယ္....

“အသိဥာဏ္၏ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို ကိုယ့္က်င့္တရားက အျမဲတမ္းလိုက္

ျဖည့္စြက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို အသိဥာဏ္က

ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ဘူး။”

အဲဒီ အီးေမးလ္ရျပီး ေနာက္တရက္မွာ လူငယ္ဟာ သူ႔ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒါပါပဲ....



လူငယ္ရဲ႔ စကားအဆံုး အင္တာဗ်ဴးသူမ်ား ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္က....

“ဒါဟာ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္လို႔ ေျပာႏိုင္လား”

“ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီပံုျပင္ထဲက လူငယ္ဟာ

ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ဒီေန႔လို ေအာင္ျမင္လာရျခင္းဟာလဲ မေန႔က

အမွားကို ဒီကေန႔အတြက္ သခၤန္းစာအျဖင့္ ခံယူထားလို႔ပါပဲ”


++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++


ရန္သူ? မိတ္ေဆြ?



တခါက လယ္သမားတဦးႏွင့္ မုဆိုးတစ္ဦးသည္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

လယ္သမားမွာ ဘဲမ်ားကို ေမြးျမဴထားျပီး မုဆိုးတြင္ အမဲလိုက္ေခြးမ်ား

ေမြးထားသည္။ ထိုအမဲလိုက္ ေခြးမ်ားသည္ မၾကာခဏဆိုသလို လယ္သမား၏ ျခံထဲသို႔

က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ျပီး ဘဲမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္သည္။ လယ္သမားက

မုဆိုးအား ေခြးမ်ားကို ေလွာင္ထားေပးရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း

မုဆိုးမွာ ေခြးမ်ားကို ေသခ်ာထိန္းထားျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆံုး

လယ္သမားမွာ သည္းမခံႏိုင္သည့္ အဆံုးရြာသူၾကီးအား ေခြးမ်ားကို

အေရးယူေပးပါရန္ သြားေရာက္ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။



လယ္သမား၏ တိုင္တန္းခ်က္ကို နားေထာင္ျပီးေနာက္ ဥာဏ္ပညာရွိေသာ သူၾကီးက. .

“အဲဒီမုဆိုးကို ကြ်န္ေတာ္ အေရးယူေပးလို႔ရတယ္။ ေခြးေတြကိုလည္း

ေလွာင္ထားဖို႔ အမိန္႔ေပးလို႔လည္း ရတယ္။ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားမွာ

မိတ္ေဆြေကာင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားႏိုင္ျပီး

ရန္သူတစ္ေယာက္ တိုးလာႏိုင္တယ္။ ရန္သူတစ္ေယာက္နဲ႔

အိမ္နီးခ်င္းလုပ္ခ်င္သလား.. မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔

အိမ္နီးခ်င္းလုပ္ခ်င္သလား”



“မိတ္ေဆြနဲ႔ပဲ အိမ္နီးခ်င္းလုပ္ခ်င္တာေပါ့”

“ေကာင္းျပီေလ....ဒီိလိုဆို ကြ်န္ေတာ့္ အၾကံဥာဏ္ကို ခင္ဗ်ား လိုက္နာရမယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ႔ဘဲေတြ မဆံုးရွံဳးေစသလို မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ဦးတိုးလာပါလိမ့္မယ္”



သို႔ႏွင့္ လယ္သမားမွာ သူၾကီး၏ေျပာစကားအတိုင္း အိမ္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ အလွဆံုး

ဘဲသံုးေကာင္ကိုေရြးျပီး မုဆိုး၏သားသံုးေယာက္အား လက္ေဆာင္အျဖင့္

ေပးလိုက္သည္။ လက္ေဆာင္ဘဲမ်ားႏွင့္ ေန႔တိုင္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားေနေသာ

သားမ်ားကိုေတြ႔ေသာ္ မုဆိုးမွာလည္း ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိသည္။ ထိုအခါမွ

မုဆိုးလည္း သားတို႔၏ ဘဲမ်ားကို ကုိက္ျဖတ္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ေခြးမ်ားကို

ေသခ်ာေလွာင္ထားေတာ့သည္။ လယ္သမားအားလည္း ေက်းဇူးတင္ျပီး အမဲလိုက္ရမွရလာေသာ

အသားမ်ားကိုလည္း ေ၀ငွာတတ္လာသည္။ လယ္သမားလဲ ျခံထြက္အသီးအႏွံမ်ား

ဘဲဥမ်ားကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးကမ္းခဲ့သည္။ ခ်စ္ခင္မႈမ်ား အျပန္အလွန္

ဖလွယ္ၾကရင္း ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။



မိတ္ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ား လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တာကိုပဲ

ဦးစားမေပးပါနဲ႔။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ထားျပီး သူ႔အတြက္လည္း

ထည့္စဥ္းစားေပးပါ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++


ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေရြးခ်ယ္ပါ



Selma လို႔ေခၚတ့ဲ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ ခင္ပြန္းနဲ႔ အေဖာ္ျပဳျပီး

သဲကႏာၱရတစ္ခုမွာရွိတဲ့ ၾကည္းတပ္ ေလ့က်င့္ေရးစခန္းကို လိုက္ပါသြားခဲ့ရတယ္။

ခင္ပြန္းျဖစ္သူ စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနခ်ိန္မွာ သူတစ္ေယာက္တည္း သံထည္ေတြနဲ႔

ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္ငယ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္။ ရွားေစာင္းပင္

အရိပ္ေအာက္မွာေတာင္ ၅ဝံC ေက်ာ္တဲ့ အပူခ်ိန္ကို သူမခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။

သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အဂၤလိပ္စကားမတတ္တဲ့ မက္စီကိုနဲ႔ အင္းဒီးယမ္း

လူမ်ဳိးေတြပဲ ရွိတာေၾကာင့္ သူအေဖာ္မဲ့ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုအပူဒဏ္နဲ႔

အထီးက်န္မႈကို မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး အရာအားလံုးကို စြန္႔ျပီး

သူျပန္ခဲ့မယ့္အေၾကာင္း ဖခင္ဆီSelmaစာေရးလိုက္တယ္။ စာပို႔ျပီး မၾကာဘူး

ဖခင္ဆီက ျပန္စာကို သူလက္ခံရခဲ့တယ္။ စာက တိုတိုေလးပဲ ေရးထားတယ္။

"တဲအိမ္ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္..

တစ္ေယာက္က ရြံ႔ေတြျမင္ခဲ့တယ္။ က်န္တစ္ေယာက္က ၾကယ္ေလးေတြကို ျမင္ခဲ့တယ္"

ဖခင္ရဲ႕စာကို ဖတ္ျပီး သူအရမ္းရွက္ရြံ႔မိတယ္။ သဲကႏာၱရမွာ "ၾကယ္" ေတြကို

ရွာဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ နယ္ခံလူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ သူစျပီး

မိတ္ေဆြဖဲြ႔တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ယက္ကန္းလုပ္ငန္း၊ အိုးလုပ္ငန္းေတြကို Selma

စိတ္ဝင္စားလာခဲ့တယ္။ သဲကႏာၱရမွာ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ရွားေစာင္းပင္နဲ႔

အျခားအပင္ေတြကို သူေလ့လာခဲ့တယ္။ ေနဝင္ဆည္းဆာ အလွေတြကို ၾကည့္ရႈခံစားျပီး

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သဲကႏၱရ ပင္လယ္ျဖစ္စဥ္ က်န္ခဲ့တဲ့

ခရုသင္းခြံေတြကိုပါ သူစိတ္ဝင္စားလာခဲ့တယ္။

အထီးက်န္ျပီး အေနခက္တဲ့ ေနရာေလးက ခုေတာ့ Selma အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာ၊

အထူးအဆန္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အမွတ္တရ

ခရီးသြားစာအုပ္အျဖစ္ "Happy Palace" ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို

သူေရးသားထုတ္ေဝခဲ့တယ္။

ဘယ္အရာေတြက Selma ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့သလဲ?

သဲကႏာၱရက သူ႔ကို မေျပာင္းလဲခဲ့သလို နယ္ခံ အင္းဒီးယမ္းေတြလည္း သူ႔ကို

မေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တာက သူ႔ရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထားေတြပဲ

ျဖစ္တယ္။ တခဏတြင္းမွာပဲ ပ်င္းရိပူျပင္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က သူ႔အတြက္

ေပ်ာ္စရာနဲ႔ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ေနရာျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ

သူ႔ကိုယ္ပိုင္ "ၾကယ္ေလး" ေတြကို Selma ရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းက အမႊာညီအစ္ကိုေတြ ျဖစ္တယ္။ မတူတာက

ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈပဲျဖစ္တယ္။ ေႏြနဲ႔ေဆာင္းလို႔ပဲ... တကယ္လို႔ ေႏြရာသီကို

ကိုယ္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကုိ ေႏြက

သယ္ေဆာင္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ေဆာင္းေရာက္ရင္ေရာ? ေဆာင္းက

ကိုယ့္အတြက္ နာက်င္ဝမ္းနည္းျခင္း သယ္ေဆာင္မလာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေႏြကို

ပိုႏွစ္သက္မိတဲ့အတြက္ ေဆာင္းကို လွ်စ္လွ်ဴရွဴမိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္

ေဆာင္းေရာက္တိုင္း နာက်င္ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို ခံစားရတယ္။ ေႏြနဲ႔ေဆာင္းကို

မွ်ခံစားၾကည့္မွ မတူတဲ့ရာသီေတြမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြရွိေၾကာင္း

ကြ်န္မတို႔ သိႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

ေလာကၾကီးမွာ မတူတဲ့ရႈေထာင့္၊ အျမင္ေတြေၾကာင့္ အေကာင္း၊ အဆိုးနဲ႔

ပိုင္းျဖတ္လို႔မရတဲ့ အရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္

ကိစၥရပ္တစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သိမ္းဆည္းျပီး

စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကို ဘယ္လိုေကြ႔ေရွာင္သြားမယ္ဆိုတာ သိဖို႔

ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။

၁၉ရာစုမွာ ဂ်ာမဏီစိတ္ပညာရွင္ Arthur Schopenhauer က"အရာဝတၳဳေတြက လူေတြကို

အက်ဳိးမသက္ေရာက္ေစဘူး။ အရာဝတၳဳကို ၾကည့္တဲ့ လူေတြရဲ႕အၾကည့္ေတြကသာ

သူတို႔ကို ျပန္အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစတာ ျဖစ္တယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

ဘဝက အႏုပညာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက

ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈေပၚမွာပဲ မႈတည္ခဲ့ပါတယ္။ ေသးမႊားတဲ့

စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္မ်က္လံုးအစံုကို မဖံုးအုပ္ထားရင္...

နာက်ည္းျခင္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ကို မဖိထားရင္ ...

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြက ေကာင္းကင္ေပၚ ပက္ၾကဲထားတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြလို႔

ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဘဝေထာင့္ခ်ဳိးတိုင္းမွာ လင္းလက္ေနတယ္ဆိုတာ

ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ဖခင္ရဲ႕စာထဲကေန သူစိတ္ဆင္းရဲရတဲ့ရင္းျမစ္ကို Selma ရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။

စိတ္ဆင္းရဲတာေတြကို ဘယ္လိုစိတ္ထားနဲ႔ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမလဲ?

ကိုယ့္စိတ္ထား၊ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔

ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္ရမယ္။ မရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ရင္

စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေပၚ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းထပ္ျပီး ကိုယ္ပိုခံစားရလိမ့္မယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ယူမလား? လက္လြတ္မလား? ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါေတာ့တယ္။



--
ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔
ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူ

ဆရာေကာင္း

မယံုမရွိၾကနဲ ့။ ေဆးေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ သူေတြဟာ အင္မတန္ ့ကို
ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးျပီး… သူတို ့လိုခ်င္တဲ့ ပညာတစ္ခုရဖို ့ ဆို
ဘာမဆိုလုပ္ဝံ့တဲ့… ဇြဲလံု ့လရွိတဲ့… သူေတြပါ။ ဒါကိုက သူတို ့ ရဲ့
အားနည္းခ်က္လို ့ ဆိုရမလားပဲ…။

ရင္ခြဲရံုမွာ ပထမဦးဆံုး လက္ေတြ ့ဆင္းရတဲ့ ေန ့တစ္ေန ့ေပါ့။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အားလံုးကလည္း ခြဲရ စိတ္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ တအားကိုပဲ
ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾက စိတ္အား ထက္သန္ ေနၾကတာေပါ့။ သူတို ့တစ္ဖြဲ ့သားလံုးရဲ့
ေရွ ့ မွာလည္း ခြဲစိတ္ခံမယ့္ အေလာင္းေကာင္ၾကီးက မလႈပ္မယွက္… ျငိမ္သက္လို
့…။

အားလံုးလိုက္လုပ္ရမယ့္ လက္ေတြ ့သင္ခန္းစာ မစခင္မွာ ပေရာ္ဖက္ဆာက
ေက်ာင္းသား အားလံုး သိရမယ့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို အေသးစိတ္ရွင္းျပပါတယ္။

“ပထမ အခ်က္အေနနဲ ့… ... ... အဟမ္းအဟမ္း…”

ေက်ာင္းသာေတြရဲ့ အာရံု စူးစိုက္မႈရေအာင္ တစ္ခ်က္ ေဝ ့ၾကည့္လိုက္ျပီးမွ
ေလးေလးပင္ပင္နဲ ့…

“ရင္ခြဲရံုမွာ... ခြဲေတာ့ စိတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္… မင္းတို ့မွာ...
ရြံတတ္တဲ့စိတ္ရွိလို ့ လံုးဝမျဖစ္ဘူး”

ဒီစကားကို လက္ညွိဳးတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ ့ေျပာေနရင္း… ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ သူ
့လက္ကို မသာေကာင္ၾကီးရဲ့ စအိုထဲကို ေကာက္ကာငင္ကာ ႏိႈက္ထည့္လိုက္ျပီး… သူ
့ရဲ့ လက္ကို ျပန္ထုတ္… ပါးစပ္နဲ ့ စုပ္ျပလိုက္ပါေတာ့တယ္။

“အီးးးးးးး”
“အူးးးးးးး”
“အိုးးးးးးး”

ၾကည့္ေနၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး လန္ ့ျဖန္ ့ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြ ဆီက
အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္လို ့ မဆံုးခင္မွာတင္ပဲ ဆရာက …

“ကဲ... အားလံုးျမင္ျပီးၾကတဲ့အတိုင္း... မင္းတို ့ ေတြ
ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့... ဆရာလုပ္ျပတဲ့ အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကေပေတာ့”

မယံုမရွိၾကပါနဲ ့။

‘ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင’္ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အေတာ့္ကိုပဲ ‘တာ’ သြားပါတယ္။
ေစာေစာတုန္းက 'ဟင္' ရယ္ ' ဟယ္' ရယ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဲဒီ
မသတီစရာ အပုတ္ေကာင္ၾကီးကို ဘယ္လိုမွ ရြံရွာမေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

လက္ညိွဳးေလးကိုေထာင္… အေပါက္ကေလးထဲကို ထည့္… ျပီးေတာ့ ‘ျပြတ္’ ကနဲ ျမည္ေအာင္ စုပ္…။

ဒီအတိုင္း ေက်ာင္းသားေရာ ေက်ာင္းသူပါမက်န္ တလွည့္စီ လိုက္လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။

အားလံုးလက္ေတြ ့လုပ္ျပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ပေရာ္ဖက္ဆာက က်န္ရွိေနေသးတဲ့
တစ္ခ်က္ကို ဆက္ျပီး ပို ့ခ်တာေပါ့။

“ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့... ပိုျပီး အေရးပါတဲ့..အျပင္… အေတြ ့အၾကံဳ
မရွိေသးသူမ်ားအဖို ့… လိုက္လုပ္ဖုိ ့ အင္မတန္မွပဲ ခဲယဥ္းတယ္။ အဲဒီအခ်က္က
ဘာလဲဆိုေတာ့... မ်က္စိလ်င္လ်င္ထားျပီး... စူးစမ္းေလ့လာတတ္ဖို ့ပါပဲ။”

“အခုနတုန္းက... ဆရာမင္းတို ့ေရွ ့မွာ ႏိႈက္ျပတဲ့ လက္က...
လက္ခလယ္ျဖစ္ျပီး… ပါးစပ္ထဲကိုေတာ့... လက္ခလယ္ မဟုတ္ဘဲ... လက္ညိွဳးကို
ထည့္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာလိုက္ၾကည့္ရသေလာက္... ဒီအခ်က္ကို...
ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ... သတိမမူမိလိုက္ၾကပါဘူး…”

“တိန္…”

ဒလျမိဳ႕နယ္၇ွိ ဓႏုေစတီေတာ္ၾကီး ရုတ္တရက္ ေျမျပိဳက် လူ (၅၀) ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရ ၊ ေျမပိေသဆုံးသူ ရွာေနဆဲ ျဖစ္………….

ယခုလ (၇) ရက္ေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ၏ဇနီး ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ကိုယ္တိုင္
ထီးေတာ္တင္ခဲ့သည့္ ရန္ကုန္တိုင္း ဒလၿမိဳ႕နယ္ ဓႏုတ္စံျပေက်းရြာရိွ
ေရွးေဟာင္းသမိုင္း၀င္ ဆံေတာ္ရွင္ ဓႏုတ္ေစတီေတာ္ႀကီး ယမန္ေန႔က ၿပိဳက်သြား သျဖင့္
လူေပါင္း (၅၀) ေက်ာ္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရရိွၿပီး
ေျမပိေနသူမ်ားစြာရိွေနေသးေၾကာင္

း မ်က္ျမင္သက္ေသ မ်ားက ေျပာသည္။

ယမန္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္း (၂) နာရီ (၁၅) မိနစ္ခန္႔တြင္ အဆိုပါေစတီေတာ္ႀကီးသည္
ေလမတိုက္၊ မိုးမရြာ၊ ငလ်င္မလႈပ္ဘဲ ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားျခင္းျဖစ္သည္။

ေစတီေတာ္ႀကီအနီး ဓႏုတ္ေက်းရြာေန အဖြားအိုတဦးက “ ျဖစ္ပုံက မေန႔က မြန္းလြဲပိုင္း
(၂) နာရီေလာက္မွာ ေလလည္းမတိုက္ပါဘဲဲနဲ႔ ထီးေတာ္က အရင္က်ဳိးက်သြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေစတီႀကီးအၿပီးသတ္ မြမ္းမံေရးအတြက္ ျငမ္းေတြေပၚမွာ
အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြက က်ဳိးက်သြားတဲ့ ထီးေတာ္ကို ျပန္ၿပီးတည့္မတ္ဖို႔၊
တခုခုလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ မၾကာပါဘူး၊ (၁၀) မိနစ္ေလာက္ပဲ ရိွတယ္၊
ေ၀ါကနဲဆိုတဲ့အသံႀကီးနဲ႔ ဘုရားကိုယ္ထည္ႀကီးတခုလုံး ၿပိဳက်သြားၿပီး
ပတ္၀န္းက်င္တခုလုံး ဖုံမႈန္႔ေတြနဲ႔ ေမွာင္က်သြားတယ္။ အဖြားအတြက္ကေတာ့
ကံေကာင္းတယ္၊ အလုပ္သြားတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္စလုံး တေယာက္ကေတာ့ ေခါင္းကြဲတယ္၊
တေယာက္ကေတာ့ ပုခုံးမွာပြန္းပဲ့ၿပီး ခါးနာသြားတယ္” ဟုေျပာသည္။

ဓႏုတ္ေက်းရြာမွ ေစတီေတာ္ေဂါပကအဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းတဦးကမူ ထီးေတာ္တင္သည္မွာ (၂၃)
ရက္သာရိွေသးၿပီး ေစတီေတာ္ႀကီး ၿပိဳက်ပုံမွာ ဆန္းေၾကာင္း၊ တည္ေဆာက္မႈ
မေကာင္းပါကလည္း တျခမ္းၿပိဳျခင္း၊ပဲ့က်ျခင္းေလာက္သာ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊
ယခုျဖစ္ရပ္သည္ အလယ္ ပစၥယံက ၿပိဳက်ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။

ေစတီေတာ္ႀကီးၿပိဳက်ပံုကို ျမင္ေတြ႔လိုက္သူတဦး “ၿပိဳက်တာက ႏွစ္ဆင့္ ၿပိဳက်တာဗ်၊
ပထမ တုန္းက အေပၚကေန အသံႀကီးတခု ျမည္တယ္၊ စိတ္ထဲကေနအလိုလို ၿပိဳက်မယ့္အသံ
မ်ိဳးလို ့့သူတို႔သိၾကတယ္ထင္တယ္၊ ဘုရားေပၚက ဆင္ထားတဲ့ျငမ္းေပၚမွာ အလုပ္
လုပ္ေနသူေတြ ေျပးတာလႊားတာ ျမင္ေနရတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ခမ်ာမလြတ္ လိုက္ဘူး၊
မၾကာခင္ပဲ ေနာက္တဆင့္ၿပိဳက်တာ၊ အလယ္ပစၥယံထိပဲ” ဟု ရွင္းျပသည္။

အဆိုပါၿပိဳက်မႈျဖစ္ရပ္မတိုင္မီ ေစတီေတာ္ႀကီးကို အေခ်ာကိုင္ေနၾကေသာ
အလုပ္သမားမ်ားနွင့္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔ တိုင္း လုပ္အားေပးသူမ်ားအပါအ၀င္
ဘုရားႀကီးတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူူေပါင္း (၁၀၀) ေက်ာ္ရိွၿပီး ၎တို႔အနက္ ဒလအေျခစိုက္
အမွတ္ (၃၆) ေရယာဥ္အုပ္စု တပ္မေတာ္ေရမွ တပ္သားအမ်ားအျပား ပါ၀င္ၿပီး ဒဏ္ရာရသူမ်ား
မွာလည္း အဆိုပါ ေရတပ္သားမ်ားပါ၀င္သည္ဟု မ်က္ျမင္မ်ားက ေျပာသည္။

“ေစတီက ေရႊကပ္ဖို ့အေခ်ာကိုင္ေနတုန္း ကာလဆိုေတာ့ ဆင္ထားတဲ့ျငမ္းေတြေပၚမွာ
လူေတြက အမ်ားႀကီး ၊ ဒီေတာ့ ခုန္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ၊ အခု
ၿပိဳက်တဲ့ေအာက္မွာ ပိေနတာေတြ အနည္းဆံုး အေယာက္ (၅၀) ရွိႏိုင္တယ္၊ အခု
ဒဏ္ရာရလို ့ အတြင္းလူနာအျဖစ္ သယ္သြားတာေတြက လူေပါင္း (၅၀) ေက်ာ္တယ္ေလ” ဟု
မ်က္ျမင္တဦးကေျပာသည္။

“အခုထိ ေသတဲ့သူ (၅ ) ေယာက္ရွိပါၿပီ၊ အေလာင္းေတြကို သယ္သြားပါၿပီ၊
ပိေနတာေတြရွိေနပါတယ္၊ ေဖာ္ဖို႔ လုပ္ေနၾကပါတယ္” ဟု ကယ္ဆယ္ေရး ၾကက္ေျခနီတပ္
သားတဦးက ေျပာသည္။

မ်က္ျမင္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ ယမန္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ လူအင္အားျဖင့္ ျမင္သမွ်
ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို ဆြဲထုတ္ကာ ဒလေဆး႐ံုသို႔ပို႔ၿပီး အေျခအေနဆိုးသူမ်ားကို
ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးမွ တာ၀န္က် ေဆး၀န္ထမ္းတဦးက ယမန္ေန႔ည (၉) နာရီခန္႔တြင္
ဒဏ္ရာရသူ (၅၀) နီးပါး ေဆး႐ုံေရာက္လာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။

ဘုရားၿပိဳက်သည္မွာ ေတာင္ၿပိဳသည္နွင့္ အလားတူျဖစ္ေနၿပီး
ေျမေအာက္တြင္ပိေနသူမ်ားကို ျပန္ေဖာ္ရန္ ယမန္ေန႔ညက စက္ကိရိယာမ်ား မရိွသျဖင့္
လူအားျဖင့္သာ တေျဖးေျဖး ရွာေဖြရေၾကာင္း၊ အပ်က္အစီးပုံႀကီး ႀကီးလြန္းသျဖင့္
အတြင္းတြင္ ပိတ္မိေနသူ အေတာ္မ်ားမည္ဟု ခန္႔မွန္းရေၾကာင္း ရွာေဖြရာတြင္
ပါ၀င္သူတဦးက ေျပာသည္။

ယေန႔ ေမ (၃၁) ရက္ မနက္တြင္၀န္ခ်ီကရိန္းကား (၃) စီးေရာက္လာၿပီး
အပ်က္အစီးပုံေပၚမွ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားကို တေျဖးေျဖး
သယ္ယူေျပာင္းေရႊ႕မႈလုပ္ေနေၾကာင္း၊ အပ်က္အစီးပုံေအာက္တြင္ ပိတ္မိေနသူမ်ား
ရိွေနေသးၿပီး အသက္ရွင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရိွႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ၎ကေျပာသည္။

ေလာေလာဆယ္ ေသဆုံးသူဦးေရ အတိအက်မသိရေသးေသာ္လည္း ဒဏ္ရာရသူ (၇၀) ေက်ာ္အနက္ (၅၀)
နီးပါး ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီးသုိ႔ ေရာက္ရိွေနေၾကာင္း သိရသည္။

၂၀၀၆ ခု၊ ဇြန္ (၂၇) ရက္၊ နံနက္ (၃) နာရီ (၁၅) မိနစ္ ခန္႔တြင္ အဆိုပါ
သမုိင္း၀င္ ဓႏုတ္ေစတီေတာ္ႀကီးမွာ တနလၤာေထာင့္မွစ၍ ထီးေတာ္၊
ငွက္ေပ်ာဖူးေတာ္တို႔ႏွင့္အတူ ထက္ျခမ္းကြဲ ေျမခခဲ့သည္ကို နအဖ အစိုးရက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြကို ဦးေဆာင္ေစၿပီး ျပန္လည္တည္ထားရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။

ဘုရားႀကီးျပဳျပင္ၿပီးေနာက္ ယခုႏွစ္ ေမလ (၇) ရက္တြင္
ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ႏွင့့္သမီးမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္၏ဇနီး
ေဒၚခင္ခင္၀င္းတို႔ကႀကီးမႉးၿပီး အထက္ဌာပနာေတာ္သြင္း၊ စိန္ဖူးေတာ္၊
ငွက္ျမတ္နားေတာ္တင္ပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ယခု ျပန္လည္ တည္ထားေသာေစတီေတာ္ ဉာဏ္ေတာ္ အျမင့္မွာ (၁၈၆) ေပ ၊ ငွက္ေပ်ာဖူး
(၂၃) ေပ ၊ထီးေတာ္ (၉) ေပ (၉) လကၼ ၊ ထီးေတာ္ျမင့္ (၃၂) ေပ၊ လံုးပတ္ေတာ္ (၁၇၄) ေပ
(၈) လကၼ ၊ ဖိနပ္ေတာ္ (၄၉၀) ေပ (၄) လကၼ ျဖစ္ၿပီး စုစုေပါင္း ကုန္က်ေငြမွာ
က်ပ္သိန္းေပါင္း(၁၃၀၀၀) ေက်ာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဂါပကအဖြဲ႕ဧ။္ မွတ္တမ္းမ်ားအရ
သိရသည္။

??????????????????????????????

တစ္ညလံုးဆို ဘယ္ေလာက္လဲ

မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ဆရာဝန္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခ်င္သည္ဟု ဆိုသည္..။ သို့ႏွင့္ဆရာဝန္က “ ေျပာပါခင္ဗ်ာ...ဘာေရာဂါ၊ ဘာျပသနာမ်ား ျဖစ္ေနတယ္လို့ ထင္ပါသလဲ ”ဟု ေမးသည္။ ထိုအခါ လူနာ မိန္းမက“ အင္း....က်ြန္မ..က်ြန္မ ” ဟု ဘယ္က စေျပာရမွန္း မသိေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့“ က်ြန္မ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ေရာဂါရေနတယ္ထင္တယ္ ဆရာ ” ဟု မဝင့္တဝင့္ ေျပာသည္။ ထုိအခါ ဆရာဝန္က...“ဟုတ္ပါျပီ....ခင္ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြနဲ့ ကြ်န္ေတာ့ေဆြးေႏြးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ အတြက္ တစ္နာရီကို ေဒၚလာ 80 က်ပါမယ္ ” ဟု ေျပာသည္။ထိုအခါ လူနာ မိန္းမက ဝမ္းသာအားရႏွင့္ ...........“ ရပါတယ္ ဆရာ၊ ေငြကအေရးမၾကီးပါဘူး..။ တကယ္လို့ တစ္ညလံုးဆိုရင္ေရာ ဆရာ ဘယ္ေလာက္ ယူပါသလဲရွင္”...။........ ........ တစ္ညလံုးၾကီးမ်ားေတာင္

လက္ထပ္ျပီးစီးျခင္း

ေငြခ်ဴျမိဳ့၊ ခါးပိုက္ႏႈိက္ရပ္၊ အေၾကြးထူလမ္း၊ အမွတ္(၁၅၀၀) ေန......(ဦးေငြမက္+ ေဒၚခ်ဴစား)၊ ဦးေငြၾကြယ္+ ေဒၚမာယာျမဴတို့၏ ေျမး...ဦးေလာဘ ( နယ္လွည့္လိမ္စား ကုမၸဏီ ) + ေဒၚဓနရွင္ တို့၏ဒသမေျမာက္သား......ေမာင္ ဂ်ေလဘီေထာင္ထြက္ ( လယ္ရာလယ္စားေရး ကုမၸဏီ ) ႏွင့္.....မစိန္ျမိဳ့၊ ပတၱျမားျမိဳ့နယ္၊ ေက်ာက္စိမ္းလမ္း၊ အမွတ္ ( ၅၂၈ ) ေန......ဦး မဟူရာ မဲနက္ေက်ာ္ (ေရႊေပါင္ကုမၸဏီ) + ေဒၚနီလာဝင္းဝင့္ၾကြယ္ တို့၏ဒါဇင္ေက်ာ္ေျမာက္ သမီးလတ္.........မၾကြားဝါဝါမဲနီ လာဝင္းဝင့္ၾကြယ္(တီေကာင္ေရာင္းဝယ္ေရး ပြဲစားကုမၸဏီ)တို့သည္ ၀၈-၂၁-၀၈၊ ကေလးျမိဳ့ျပင္ သုသာန္ဇရပ္၌ ဂုဏ္သေရရွိ ဂ်ေလဘီမ်ား၊ေထာင္ထြက္လူၾကီးမင္းမ်ား၊ ဝရမ္းေျပးမ်ားႏွင့္ ေလာင္းကစားသမားမ်ားေရွ့ေမွာက္၌ လက္မွတ္ေရးထိုး လက္ထပ္ျပီးစီးေၾကာင္း။( ႏွစ္ဖက္ေသာ မိဘမ်ားႏွင့္ေမာင္ဂ်ေလဘီေထာင္ထြက္ + မၾကြားဝါဝါမဲနီလာဝင္းဝင့္ၾကြယ္)........

......အခ်စ္ညဝတ္အက်ီၤ

အဘြားအိုတစ္ဦးဟာ မဂၤလာေဆာင္ျပီး မၾကာေသးတဲ့ ေခြ်းမကို ၾကည့္ဖို႔သားအိမ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ လူေခၚဘဲလ္တီးျပီး တံခါးဖြင့္လာေတာ့ဘာအ၀တ္အစားမွ ၀တ္မထားတဲ့ ေခြ်းမကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေခြ်းမကို ၾကည့္ျပီးအဘြားအိုက အလန္႔တၾကား ေမးတယ္။ > > " ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ" > "ေယာက်ာ္းအျပန္ကိုေစာင့္ေနတာေလ" > "ဘာမွ မ၀တ္ဘဲ ေစာင့္ေနရသလား" > "ဒါကို ည၀တ္အိပ္အခ်စ္အကၤ်ီလို႔ ေခၚတယ္" > "လံုး၀ ၀တ္မထားတာကို ဘာ ည၀တ္အကၤ်ီလို႔ ေခၚတာလဲ"> "ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ ေယာက္်ားက ဒီည၀တ္အကၤ်ီကို ၾကိဳက္တယ္ရွင့္" > >ေခြ်းမကို ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အဘြားအို လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။အိမ္ေရာက္တာန႔ဲ အဘြားအိုဟာ ေရမိုးခ်ဳိး၊ အေမႊးအၾကိဳင္ေတြ ဆြတ္ျပီးဘာအ၀တ္အစားမွ မ၀တ္ဘဲ တံခါး၀မွာ သြားရပ္ေနခဲ့တယ္။ > > တေအာင့္ၾကာေတာ့အဘိုးအို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အ၀တ္ဗလာနဲ႔ ရပ္ေနတဲ့ အဘြားအိုကို ျမင္ေတာ့လန္႔ျပီး "ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ" လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။ > > "ဒါ ည၀တ္ အခ်စ္အကၤ်ီေလ"လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ အဘိိုးအိုက > " ဟာ မင္းည၀တ္အကၤ်ီကမီးပူထိုးသင့္ေနျပီ။ ၾကည့္စမ္း ဟိုၾကယ္သီးႏွစ္လံုးကလဲ ျပဳတ္ထြက္ေတာ့မယ္"လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ့။...... ....( အတုျမင္ အတတ္သင္တတ္တဲ့ သယ္ရင္းမ်ားအတြက္၊ အတုခိုး မမွားၾကေစဖို့ )လင္ကြန္းမိန္းမ နာမည္ကအတန္းတတန္းတြင ္ဆရာမက ေက်ာင္းသာမ်ားက ိုေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္အေၾက ာင္းေမးေနသည္။ ဆရာမက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးအား ......."ဟဲ့...အေမရိကန္ျပည္တြင္စစ္မွာနာမည္ၾကီးတဲ့သမၼတကိုေျပာစ မ္း" ေက်ာင္းသားက......."လင္ကြန္းပါဆရာမ"........ေအးဒါဆိုသူ႕မိန္းမန ာမည္ကဘာလဲ'"...... "မယားကြန္းပါဆရာမ".......

..... လြယ္လြယ္ေလး ေႏွာ....

သူ့ထက္သူလူတစ္ဦးသည္ ညစာစားပြဲတစ္ခုမ ွေသာက္စားေပ်ာ္ပါး၍ အိမ္သို႔ျပန္လာရာအိမ္ေပၚအေရာက္၌ အမူးလြန္ကာ ခလုတ္တိုက္ၿပီး ေမ့လဲသြားေလသည္။ ထိုအခါမိန္းမျဖစ္သူက ဆရာ၀န္ဆီ ဖုန္းဆက္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္ရွာရာ မေတြ႔သျဖင့္သူ၏သားျဖစ္သူအားေခၚ၍.....မိန္းမ။ ။ သားေလး...သြား အေပၚထပ္မွာအိပ္ေနတဲ့ မင္းဦးေလးကိုသြားႏႈိးၿပီးေဒါက္တာ့ဖုန္းနံပါတ္ေမးၾကည့္စမ္ းသားျဖစ္သူ။ ။ ဟာ...ေမေမကလည္း ဒါမ်ား ဆရာ၀န္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးလိုက္ေပါ့။မိန္းမ။ ။ ဟဲ့...နင္ေတာ္ေတာ္တံုးပါလား...........ဖုန္းနံပါတ္မသိပါဘူးဆိုမ ွ ဘယ္လိုဖုန္းဆက္မလဲ...ကဲ..က ဲဆရာ၀န္ ဆီသြားၿပီး ဖုန္းနံပါတ ္ဘယ္ေလာက္လဲေမးၿပီးျပန္လာခဲ့..ဟဲ့..ျမန္ျမန္ျပန္လာ ခဲ့ေနာ္.........
.
.....ကိုလူလည္ရဲ့ အိမ္မက္ အဆံုးပိုင္းဧည့္သည္မ်ားေရွ့တြင္ လူတစ္ဦးက အျခား တစ္ဦးကို ျပက္ရယ္ျပဳရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္.......“ တေလာက ငါ အိမ္မက္ မက္တယ္ကြ။ အိမ္မက္ထဲမွာ မင္းနဲ့ငါနဲ့ အေတာင္ပံေတြေပါက္ျပီး ထပ်ံက်တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဝးေဝးကို မပ်ံႏိုင္ဘဲ ေျမေပၚကိုျပန္က်လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါက ပ်ားရည္ေတြ အျပည့္ ရွိတဲ့တြင္းထဲကိုက်ျပီးေတာ့၊ မင္းကေတာ့ အညစ္အေၾကးေတြ ရွိတဲ့ တြင္းၾကီးထဲကိုက်သြားတယ္တဲ့ကြာ..... ”အဲလိုနဲ့ ဟာသဥာဏ္ရွိတဲ့ ကိုလူလည္ကလဲ ျပန္ေျပာတာေပါ့.......“ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလိုက္တာကြာ၊ ငါလဲ အဲဒီ အိမ္မက္ကို အဲဒီအတိုင္းမက္တယ္ကြ။ ဒါေပမယ့္ ငါက ေရွ့ဆက္ျပီး ဆံုးတဲ့ အထိ မက္ခဲ့ေသးတာ ”“ ဘာေတြ ဆက္ျပီး မက္ခဲ့လို့လဲကြ ”“ ငါတို့ေတြ တြင္းအသီးသီးကေန ျပန္ထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ လွ်ာနဲ့ လ်က္ၾကတယ္ေလ ”.......
.
......ျဖစ္ခ်င္တာက......... .

...ဆရာမက ကေလးေတြအား “ ၾကီးလာရင္ ဘာျဖစ္သလဲ...ပံုဆြဲျပပါ ” ဟု ခိုင္းေလသည္။ကေလးတစ္ေယာက္က ေလယဥ္မူဴးပံု ဆြဲသည္။ အျခား တစ္ေယာက္က ရဲသားပံု ဆြဲသည္။တစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္လွည့္ဆရာပံု ဆြဲသည္။ အဲ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကေတာ့လက္ႏွိပ္စက္ စာေရးမပံု ဆြဲသည္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘာမွ မဆြဲ......။သူ့ စာရြက္ လြတ္ေနသည္။ ထို့ေၾကာင့္ ဆရာမက.......“ သမီး ဘာျဖစ္လို့ ဘာမွမဆြဲတာလည္း ကြယ္ ”“ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဆရာမ ”“ ဒါဆို ဘာလို့ ပံုမဆြဲတာလဲကြယ္ ”“ သမီး လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ဆရာမ။ အဲဒါ ဘယ္လိုဆြဲရမွန္း မသိလို့ပါ ”...............

အရင္းခံ အတိုင္းပါရွင္တရားသူၾကီး

“ မင္း ေယာက်ၤားကို ထီးနဲ့ ရုိက္လိုက္တာထီးက်ိဳးသြားတယ္လို့ ဆိုတယ္..။ ကဲ..အဲဒါ မင္းဘာေျပာခ်င္သလဲ ....။တရားခံ အမ်ိဳးသမီး ။ ။ “ မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတာပါ တရားသူၾကီးရွင့္ ”တရားသူၾကီး ။ ။ “ ဒါ ဘယ္လိုလုပ္ မေတာ္တဆျဖစ္ႏုိင္မွာလဲ ”တရားခံ အမ်ိဳးသမီး ။ ။ “ ကြ်န္မမွာ ထီးက်ိဳးေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵလံုးဝမရွိပါဘူး ”...... .......ယူမိသည့္ တာဝန္..“ အဝတ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ဖို့ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္ကို ခင္ဗ်ားငွားထားတယ္ မဟုတ္လား။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာ္ေနရတာလဲ ဗ်ာ။ ” ဟုအသိတစ္ေယာက္က ေမးသည္..။ထိုအခါ ေမးခံရသည့္ ေယာက်ၤားက မသာမယာ မ်က္ႏွာျဖင့္.....“ သူ့ကို က်ြန္ေတာ္ယူလိုက္ျပီေလဗ်ာ ” ဟု ေျဖေလသည္။ ေၾသာ္...ယူမိသည့္တာဝန္မ်ားေနာ္............ ................... .................သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာသူေလးအိမ္ရွင္ ။ ။ “ ဟဲ့ ေကာင္မေလး၊ အိမ္မွာ ဧည့္သည္ေတြ ရွိေနရင္ နင့္ကိုငါ “အက္စတာ ” လို့ေခၚမယ္ မွတ္ထား ”အိမ္ေဖာ္ ။ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ ေမေမၾကီး၊ ဒါထက္ အိမ္မွာ ဧည့္သည္ေတြရွိေနရင္ကြ်န္မကေရာ ေမေမၾကီးကိုဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ ”အိမ္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး ။ ။ “ ဟယ္...ေခြးမ ”အိမ္ေဖာ္ ။ ။ “ ေကာင္းပါျပီ............ေမေမၾကီ း ”.......... သိပ္ေတာ္..ေၾကာက္တယ္ေနာ္.... း)

တစ္ခါက ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ဟာ ေဆးရံု တစ္ခုကို အတူသြားၾကတယ္။ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ပထမ ေကာင္ေလး က “ ငါ ဒီကို ေသြးစစ္ဖို႕ လာတာ ” တဲ့။ အဲဒါဒုတိယေကာင္ေလးက “ မင္းေသြးစစ္မယ္ဆိုရင္ မင္းလက္ထိပ္ကို ဆရာ၀န္ကအပ္နဲ႕ေဖာက္လိမ့္မယ္” လို႕ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီစကားလည္း ၾကားေရာ တတိယေကာင္ေလးက ေအာ္ငိုပါေလေရာ။ ဒါနဲ႕ ပထမနဲ႕ ဒုတိယေကာင္ေလးကဘာလို႕ငိုရတာလဲလို႕ ေမးတယ္။ အဲဒါ တတိယ ေကာင္ေလး ျပန္ေျဖပံုက “ငါ ကဆီးစစ္ဖို႕လာတာကြ“ တဲ့။.............. ............

အဟိေလွခါးလာမလႈပ္နဲ႕

ရံုးပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ ပီတာေလးတို႕ေက်ာင္းက ေရွးေဟာင္းျပတိုက္တစ္ခုကိုေလ့လာေရးခရီး ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေန႕မွာ သူတို႕သြားတဲ့ သမိုင္းျပတိုက္မွာနံရံေပၚတက္ၿပီး ေဆးသုတ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျပဳတ္က်ၿပီး ေသသြားတာကိုျမင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္ေန႕ အတန္းထဲမွာ ဆရာမက မေန႕ကေလ့လာေရးခရီးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကေလးေတြကို ဗဟုသုတအေနနဲ႕ဘယ္ေလာက္ရခဲ့လဲဆိုတာကို ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးရင္း မေန႕က မေတာ္တဆမႈနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကေလးေတြအျမင္ကို သိခ်င္လို႕ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ဆရာမက“တပည့္တို႕ကို မေန႕က မေတာ္တဆမႈနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေမးခြန္းေလေမးခ် င္တယ္ ”“ကိုလတ္ကို ပထမဦးဆံုးေမးခ်င္တယ္ ကိုလတ္ မေန႕ကမေတာ္တဆမႈနဲ႕ပတ္သက္ၿပ ီးဘယ္လိုျမင္သလဲ။” ဒါနဲ႕ကိုလတ္ ေဆးသုတ္တဲ့လူက နေမာ္နမဲ့ျဖစ္လို႕ျပဳတ္က်တယ္လို႕ထင္ပါတယ္ ဆရာမ။ဒါနဲ႕ ဆရာမက “ေအးမွန္တယ္ကြဲ႕ သားတို႕သမီးတို႕လဲ နေမာ္နမဲ့ မေနက်နဲ႕ကြဲ႕ဟုတ္ၿပီလား။” ဆရာမကဆက္ၿပီး “ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အျမင္ကိုလဲ ေျပာပါအုန္း”ေမာင္ေမာင္က “အရက္မူးတယ္လို႕ထင္ပါတယ္ ဆရာမ”ဒါနဲ႕ ဆရာမက “ေအးမွန္တယ္ကြဲ႕ သားတို႕သမီးတို႕ႀကီးလာရင္အရက္ေသစာမေသာက္စားၾကနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား”ဟု ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒါနဲ႕ ဆရာမကဆက္ၿပီး “ပီတာေလးကို ေမးလိုက္တယ္။” “ပီတာေလးရဲ႕အျမင္ကိုလဲေျပာပါအုန္း” ပီတာေလးက “ကၽြန္ေတာ့္အေမကိုဆဲလို႕ပါ ဆရာမ”ဟုေျဖလိုက္တယ္။ဆရာမလဲ အံ့အားသင့္သြားတယ္ “ဘယ္လိုပတ္သက္လို႕တုန္းကြဲ႕ ”လို ႕ ဆရာမကပီတာေလးကိုေမးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ပီတာေလးက “အဲဒီလူႀကီးက” “ေအေဘးေလးေအာက္ကေနေလွခါးလာမလႈပ္နဲ႕”လို႕ေျပာလို႕ပ ါ ဆရာမ။.......................... အဟိ

ဘ၀ဆိုတာ တိုတုိေလးပါ။

ဘ၀ဆိုတာ တိုတုိေလးပါ။
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္ပါ။
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
စစ္မွန္စြာ ခ်စ္ပါ။
ရယ္ရယ္ေမာေမာ အျမဲေနပါ။
ဘယ္ေတာ့မွ ျပံဳးေနတာကို ရပ္မပစ္လုိက္ပါနဲ႔။
ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထူးဆန္းပါေစ ကိုယ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေပ်ာ္စရာပြဲတစ္ခုေတာ့ အျမဲမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ (အသက္ရွိထင္ရွား) ရွိေနသေရြ႕ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ၀မ္းသာေနသင့္ပါတယ္။

ေရႊျပည္သူ (ဘာသာျပန္ပါသည္)

အခ်က္ေပးသံ

ႏိုင္ငံတကာ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုမွာေပါ့...

ညေန ေလးနာရီ ၀န္ထမ္းအားလံုး (အေယာက္ ၅၀၀၀ ေလာက္) ရံုးထဲရွိေနခ်ိန္မွာ မီးေဘးအခ်က္ေပးသံက ရုတ္တရက္ ထျမည္လာပါတယ္။ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ရံုးတစ္ရံုးလံုးက လူေတြကို ၃ မိနစ္အတြင္း ေဘးလြတ္ရာကို ေရႊ႕ေျပာင္းေစလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ စုေ၀းေနၿပီး ေနာက္ထပ္ေၾကညာမယ့္အသံကို နားစြင့္ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ တာ၀န္ရွိလံုျခံဳေရးဝန္ထမ္းက ေအာက္ပါ ေၾကညာခ်က္ကို ေၾကညာလိုက္ပါတယ္...

“ဝန္ထမ္းမ်ား ခင္မ်ား..... စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကညာရမွာကေတာ့ မိတ္ေဆြတို႔ေတြထဲက အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ ဒီအေရးေပၚမီးသတ္ေလ့က်င့္ခန္းဟာ ေနာက္ဆံုးျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ကမာၻ႔စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ကုမၸဏီဟာ ဝန္ထမ္း ၅၀% ရာခိုင္ႏႈန္းကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေၾကညာခ်က္ၿပီးတာနဲ႔ အားလံုးပဲ အေဆာင္အအံုထဲကုိ ျပန္၀င္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ဝင္ခြင့္ကဒ္ကို စက္က လက္မခံေတာ့ဘူးဆိုရင္ မိတ္ေဆြဟာ ဝန္ထမ္းေလ်ာ့ခ်တဲ့အထဲမွာ ပါဝင္ၿပီး အထဲကို ဝင္ခြင့္ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းေတြကိုလည္း မနက္ျဖန္ မိတ္ေဆြဆီကို အေရာက္ပို႔ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီနည္းလမ္းသစ္ကို သံုးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ့ ကုမၸဏီရဲ႕ Email Account ေတြထဲမွာ အလုပ္ကရပ္စဲတဲ့စာေတြ၊ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာတဲ့စာေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံမသြားေစခ်င္သလို၊ ရံုးတြင္းမွာလည္း (အထုတ္ခံရသူနဲ႔ က်န္ေနသူတို႔ရဲ႕) ရန္ပြဲေတြ နဲ႔ အဲဒီ့ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ထိခိုက္လာႏိုင္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးလည္း ကုမၸဏီအတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္သက္တေလွ်ာက္မွာ စိတ္ေက်နပ္ေစမႈရတဲ့ အလုပ္အကိုင္ ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္သလို ေရွ႕ေလွ်ာက္ခရီးအတြက္လည္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

အေဆာက္အအံုထဲကို ျပန္ဝင္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို စမ္းသပ္ႏိုင္ၾကပါၿပီ ခင္ဗ်ာ...”

ေရႊျပည္သူ (ဘာသာျပန္ပါသည္)

လမ္းေပၚက တေယာသံ

၀ါရွင္တန္ဒီစီရဲ႕ ေျမေအာက္မီးရထားဘူတာ တစ္ခုထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ၿပီး တေယာကို စတီးပါတယ္။ ေအးျမတဲ့ ဇန္န၀ါရီမနက္ခင္းတစ္ခုမွာေပါ့...

သူဟာ ဘက္စ္ (ဂ်ာမန္ဂီတပညာရွင္) ရဲ႕ သံစဥ္ ၆ပုဒ္ကို ၄၅ မိနစ္ၾကာေလာက္ တီးေနပါတယ္။ တီးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ အားလံုး အလ်င္လိုေနတဲ့ ရံုးတက္ခ်ိန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ရံုးသြားသူေတြဟာ ဘူတာထဲမွာ သြားလာေနၾကတယ္လို႔ တြက္ခ်က္ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။

သံုးမိနစ္အၾကာမွာ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ လူတစ္ေယာက္က တေယာသမားတစ္ေယာက္ တီးေနတယ္ဆိုတာ စသတိထားမိပါတယ္။ သူက လမ္းေလွ်ာက္တာကို ေႏွးလိုက္ၿပီး စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာ ရပ္ေနရင္းကေန ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း ေနာက္မက်ေအာင္ အေလာတႀကီး ထြက္သြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္မိနစ္အၾကာမွာေတာ့ တေယာဆရာဟာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ၁ေဒၚလာကို ရလိုက္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံကို ခြက္ထဲကို လွမ္းပစ္ေပးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာကို မရပ္ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သြားတာပါ။

မိနစ္အနည္းငယ္ ၾကာျပန္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က နံရံကိုမွီၿပီး သူတီးေနတာကို လာနားေထာင္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူလည္း နာရီကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ထြက္သြားျပန္ပါတယ္။ သူရံုးေနာက္က်ေနပါၿပီ။

တေယာဆရာကို အာရံုအစိုက္ဆံုးက ၃ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔အေမျဖစ္သူက သူ႔ကို သာသာေလး တြန္းရင္း အလ်င္စလို ေခၚေနေပမယ့္ ကေလးက ရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔အေမက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး တြန္းလိုက္မွ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ သူ႔လိုမ်ိဳး တျခားကေလး တခ်ိဳ႕လည္း ျပဳမူၾကေပမယ့္ မိဘေတြကေတာ့ သူတို႔ကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ တြန္းရင္း ေခၚသြားၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။

တေယာဆရာတီးေနတဲ့ ၄၅ မိနစ္အတြင္းမွာ စုစုေပါင္း လူေျခာက္ေယာက္ကပဲ ခဏရပ္ၿပီး နားေထာင္ၾကပါတယ္။ လူအေယာက္ ၂၀ ေလာက္က သူ႔ကို ပိုက္ဆံေပးေပမယ့္ မရပ္ဘဲ သူတို႔ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ႏႈန္းအတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကတာပါပဲ။ သူ ၃၂ ေဒၚလာ ေလာက္ရလိုက္ပါတယ္။ သူတီးတာကို အဆံုးသတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္မႈကသာ ႀကီးစိုးသြားၿပီး ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိပါဘူး။ ဘယ္သူကမွ လက္ခုပ္မတီးသလို အသိအမွတ္ေတာင္ မျပဳၾကပါဘူး။

လူေတြ မသိလိုက္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ အဲဒီတေယာဆရာဟာ ကမာၻ႔အေတာ္ဆံုး ဂီတပညာရွင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Joshua Bell ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ သူဟာ ေဒၚလာ၃.၅သန္းတန္ အင္မတန္အႏုစိတ္ပညာသားပါတဲ့ တေယာသံစဥ္ကို တီးခဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။

ေျမေအာက္ရထားဘူတာမွာ မတီးခင္ ႏွစ္ရက္အလိုတုန္းက ေဘာ့စတန္က ျပဇာတ္ရံုထဲမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပြဲဟာ လက္မွတ္အကုန္ကုန္ခဲ့ၿပီး ခံုေတြရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းဟာ ပ်မ္းမွ် ေဒၚလာ ၁၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္တဲ့။

ဒါတကယ့္အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုပါ။ လူေတြရဲ႕ ရႈျမင္ပံု၊ အႀကိဳက္ နဲ႔ ဦးစားေပးမႈေတြကို လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္က Joshua Bell ေျမေအာင္မီးရထားဘူတာထဲမွာ ရုပ္ဖ်က္ၿပီး တေယာတီးဖို႔ကို စီစဥ္ခဲ့တာပါ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ~ သာမာန္ေနရာတစ္ခုမွာ... ၿပီးေတာ့ မသင့္ေတာ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူေတြဟာ အလွတရားေတြကို သတိျပဳမိၾကရဲ႕လား? အဲဒါကို အသိအမွတ္ျပဳ ခံစားဖို႔ အခ်ိန္ယူ ရပ္တန္႔ၾကရဲ႕လား? ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အရာေတြဆီက ထူးျခားတဲ့ အရည္အေသြးေတြကိုေရာ သတိထားမိၾကရဲ႕လား?

ဒီအေတြ႔အၾကံဳကေန ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္တာေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ~ ကမာၻ႔အေတာ္ဆံုး ဂီတပညာရွင္တစ္ေယာက္က ကမာၻ႕အေကာင္းဆံုးသံစဥ္ေတြကို တီးေနတာကို ရပ္နားေထာင္ၿပီး ခံစားဖို႔ အခိုက္အတန္႔ေလးေတာင္ မရိွဘူးဆိုမွေတာ့... ကိုယ္တို႔ ဘာေတြကိုမ်ား ဘယ္ေလာက္ လက္လြတ္ခဲ့ၾကၿပီလဲ...?

ေရႊျပည္သူ (ဘာသာျပန္ပါသည္)

ေတာင္ခၽြန္းၾကီးကုိ လြမ္းလုိက္ထာ...............

ဒီပုံကေတာ့ ၉ တန္း တုန္းက ေက်ာင္းမွာ ေတာင္ခၽြန္းေပၚမွာ အပင္သြားစုိက္ခုိင္းေတာ့ လစ္ေျပးၿပီး အိမ္ေတာ္ထဲမွာ အတြဲေခ်ာင္းရင္ ရုိက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပုံပါ..
အားပါ ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အစုိင္းရယ္ အုံးျဖဴ ေလးေယာက္သားကဲေနတာ.. သုံးေယာက္က ေတာ့ မေလးရွားမွာ ဒုကၡေတြနဲ႕ နပန္းလုံးေနေလရဲ႕
အစုိင္းတစ္ေကာင္ေတာ့ ကေလးအေဖျဖစ္ေနၿပီဆုိပဲ.........ဒုိ႕လဲ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ၾကိုးစားေနတယ္ ဟီး................

အမွတ္တရေလးေးတြ

ဒီဓါတ္ပုံေလးက ကၽြန္ေတာ့ ျမိဳ႕ေလးမွာက်န္ခဲ့ တာၾကာၿပီ.. ခု ဒီထဲ ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ Album ထဲမွာေတြ႕လုိ႕ အမွတ္ရ စရာေလးေတြျဖစ္လာတာနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ သတိရတဲ့ အေနနဲ႕...ေပါ့.. ဟုိတုန္းက ဒီအုပ္စု ဆုိ ဆရာမ ေတြအတြက္ ေကာင္းကုိက္ေဆးေတြ... ဟီးဟီး
အလိမ္မာတုန္းေလးေတြေပါ့...ဒါေတာင္တစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ေသးတယ္ အဲ ၿပီးေတာ့ အားလုံးက တစ္ခန္းထဲမွာ ေနရတာမဟုတ္ဘူး... A အခန္းက ေန F အခန္းအထိ.. အသီးသီးေနရာယူထားၾကတာ.. တစ္ခန္းကုိ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္စီ..ဟဲဟဲ..........ကုိယ္က ေတာ့ သိတယ္မလား ..ဟင္းဟင္း ေနာက္ဆုံးခန္းမွာ ....
တစ္ခန္းမွာ ဒီအုပ္စုထဲက တစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနၿပီဆုိတာနဲ႕.. က်န္တဲ့ အခန္းက ေကာင္ေတြလဲ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေျပာက္ကုန္ေရာ အဲေလာက္ကုိညီတာ............ ဟီး တုိင္ပင္စရာသိပ္မလုိဘူး...
ေတာင္ၾကီး (အ.ထ.က-၂) အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ. ၁၅မိနစ္ မုန္႕စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ရႈိးေပးေနၾကတာ ဟီး.. ေလ.. အခုေတာ့ တစ္ကဲြတစ္ျပားေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ ဒါေတာင္ လူစုံမဟုတ္ဘူး... တစ္ေယာက္က အဆုိေတာ္ တစ္ေယာက္က ဆရာ၀န္. တစ္ေယာက္က ကုန္သည္ သူ႕ဟာနဲသူ.. သူ႕ တုိ႕ ရဲ႕ က်ရာေနရာမွာ ဘ၀ဇတ္ကုိကေနၾကေလရဲ႕ ကုိယ္ က ေတာ့ ကုိးလုိ႕ ကန္႕လန္႕ နဲ႕ ခုထိ ဘာမွန္းကုိ မသိေသးဘူး.. ေတာမရာက္ေတာင္မေရာက္နဲ႕ဟီး....

forward mail ထဲ ကပါ ေခါင္းစဥ္ေတာ့ မပါလာဘူး...

တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စီေဘာက္စ္မွာ ကိုဒႆ သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁ ႏွစ္ခန္႔က လက္ထပ္ထားခဲ့ေသာ သူအလြန္ခ်စ္ျမတ္နိုးသည့္ ခ်စ္ဇနီးသည္ေလးႏွင့္ ၾကည္ႏႈူးအတြင္း ဇနီးသည္ေလးက လမ္းထိပ္မွ အေၾကာ္စားခ်င္သည္ဟု ပူဆာသျဖင့္ အ၀တ္အစား က်က်နန၀တ္၍ လမ္းထိပ္တြင္ အေၾကာ္၀ယ္ရန္ ထြက္ခဲ့သည္။

လမ္းထိပ္အေရာက္တြင္ သားသားနားနား ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ကိုဒႆ၏ ရုပ္ရည္ရူပကာကို တပ္မက္ျပီး( မဲေသာအသား၊ ေခါေသာသြားႏွင့္ ေျပာင္ေသာ ထိပ္ေၾကာင့္ အရပ္ကိုလဲ ပုသည္မထင္ဘဲ ) အိမ္သို႔ လိုက္အိပ္ရန္ ေတာင္းဆိုခံခဲ့ရမႈေၾကာင့္ လွပေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး ႏွင့္ ကိုဒႆလည္း လိုက္ပါသြားခဲ့ရာ တညလံုး ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးေနမိျပီး အိမ္သူသက္ထားကို ေမ့ထားမိေလသည္။

နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္သျဖင့္ အိမ္သူသက္ထားေလးကို သတိရလာသျဖင့္ ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ဇနီးသည္ ေမးလာပါက အမွန္အတိုင္း ေျပာၾကားရန္ စဥ္းစားမိသျဖင့္ သူနဲ႔ အတူခ်စ္ရည္လူးခဲ့မိေသာ အမ်ိဳးသမီးေလး ထံမွ သက္ေသျပရန္ အလို႔ငွါ ေပါင္ဒါဘူးအား ေတာင္းျပီး လက္တြင္ေဖြးေဖြးဆြတ္ေနေအာင္ သုတ္လိမ္းကာ အိမ္သို႔ ျပန္ေလေတာ့သည္။
အိမ္အေရာက္တြင္ စိတ္ပူ၊ ေဒါသထြက္ေနေသာ ဇနီးသည္က ကိုဒႆအား ဘယ္ကျပန္လည္သလဲ ဟုေမးရာ ကိုဒႆက အျဖစ္မွန္အတိုင္း ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာ ျပန္ေျပာျပျပီး လက္တြင္ လူးလာေသာ ေကာင္မေလး၏ ေပါင္ဒါမႈန႔္အား သက္ေသအျဖစ္ ျပေလသည္။ ထိုသို႔ ေျပာျပသည္ကို ဇနီးသည္က မ်က္လံုး အ၀ိုင္းေလးျဖင့္ နားေထာင္ေနျပီးေနာက္ မသကၤာသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနေလသည္ ထို႔ေနာက္ ကိုဒႆကို ျပန္ေမးလိုက္သည္မွာကား…..

“ကိုဒႆ ကၽြန္မကိုမလိမ္နဲ႔ ရွင္အမွန္အတိုင္းေျပာ ညက ရွင္ ဘိလိယက္ခံုကိုတညလံုး သြားေနတာ မဟုတ္လား.” ဟူ၏

:D

.............................................................................................................................................................................................................................................

ယခုကိစၥသည္ သူမဘ၀အတြက္ ပထမဆံုးကိစၥပင္ျဖစ္ပါသည္။ သူမသည္ ေက်ာခင္းကာလွဲအိပ္ရင္း ၾကြက္သားမ်ားကိုေတာင့္ထားမိေလသည္။ သူ႔ကိုျငင္းဆန္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုကို စဥ္းစားရင္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေအခ်ိန္ဆြဲေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သူကေတာ့ လံုး၀လက္ေလ်ာ့ဟန္မျပပဲ သူမအနားသို႔ တိုးကပ္လာေလသည္။ ေၾကာက္ေနသလားဟု ေမးေသာအခါတြင္ သူမကရဲ၀ံ႕စြာေခါင္းခါျပမိသည္။ သူသည္ ယခုလိုကိစၥမ်ားတြင္ အေတြ႔အၾကံဳရင့္က်က္ေသာသူတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေနရာမွန္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားၾကသည္။ အထဲထိႏိုက္စမ္းလိုက္ေသာအခါ သူမ နာက်င္မႈျဖင့္တကိုယ္လံုးတုန္ခါသြားျပီး အေၾကာအျခင္မ်ားေတာင့္တင္းသြားသည္။ သူသည္ ေျပာထားသလိုပင္ ညင္ညင္သာသာျပဳလုပ္ေၾကာင္းသူမသိပါသည္။ သူက သူမမ်က္၀န္းကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း စိတ္မပူရန္၊ သူ႔အေနႏွင့္ အေတြ႔အၾကံဳအမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္းထပ္ေျပာျပန္သည္။ သူျပံဳးျပေသာအခါ သူမ စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး သူအတြက္လြယ္ကူေစရန္ တတ္ႏိုင္သမွ်က်ယ္က်ယ္ဟေပးထားလိုက္သည္။ သူ႔ကိုျမန္ျမန္ကိစၥၿပီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္သူကေတာ့ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္သာ ဆက္လုပ္ပါသည္။ ေနာက္တၾကိမ္တြင္အသားမွ်င္မ်ားစုတ္ျပတ္ၿပီး တကိုယ္လံုးနာက်င္မႈကိုခံစားလိုက္ရသည္။ ေသြးအနည္းငယ္ထြက္လာသည္ ကိုလည္း သူမသိရွိလိုက္သည္။ အရမ္းနာသလားဟု သူကထပ္ေမးေနျပန္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္လွ်ံေနေသာ္လည္း မနာသေယာင္ေခါင္းခါက ဆက္လုပ္ရန္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ သူက ကြ်မ္းက်င္စြာ ဆက္လုပ္ေနေသာ္လည္း သူဘာလုပ္ေနမွန္းမသိေအာင္ သူမစိတ္လႈပ္ရွားကာထံုေပေပျဖစ္ေနမိသည္။ အတန္ၾကာေသာ္ သူမမွအရည္အခ်ိဳ႕ တာက်ိဳးသလိုေပါက္ထြက္သြားသည္ကို ခံစားရၿပီး သူသည္ အရာတစ္ခုကိုေအာင္ျမင္စြာ အျပင္သို႔ထုတ္လိုက္ေလသည္။ သူမ သက္ျပင္းေမာမ်ား ႐ႈိက္ထုတ္ေနရင္း ကိစၥေအာင္ျမင္ၿပီးေၿမာက္သြားသည္ကို ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ သူကေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျပံဳးျပရင္း ေတာ္ေတာ္ ကိုင္ရတြယ္ရခက္တဲ့ ခေလးမဟု ေရရြတ္ေလသည္။သူမကလည္းမခ်ိၿပံဳးေလးျပံဳးျပလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်းဇူးတင္စကားကို သြားဆရာ၀န္အားဆိုလိုက္ေလသည္။ အထက္ပါအျဖစ္အပ်က္မွာ သူမ၏ ပထမဆံုးသြားႏႈတ္သည့္ေန႔က အေတြ႔အၾကံဳပင္ျဖစ္ေလသည္။ဟီးဟီး

တေစ့တေဇာင္း

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္လုိ ေကာင္မ်ိဳးေလးမွန္းမသိတဲ့သူ......
ဟီး .. တစ္ခုေတာ့ သိပါတယ္ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေကာင္းေလးဆုိတာေတာ့...
အေကာင္း ကေတာ့ ဘာၾကဳိက္ သလားမေမးနဲ..........ဟီးဟီး
ဟာသေတြကုိ ႏွစ္သက္တဲ့ လူ (အေမ ကေတာ့ ေျပာပါတယ္ ရူးေပါေပါနဲ႕ တဲ့)
အၿငိမ့္ၾကည့္ရင္ ေတာင္ မင္းသမီး က တာကုိ မၾကည့္ဘူး... ဟဲဟဲ
အင္း ရွိေသးတယ္ မ်က္ႏွာေျပာင္ လဲ တုိက္တတ္ေလရဲ႕..... (အရွက္လဲ ရွိပုံ မရပါဘူး)
စာဖတ္တာလဲ ၾကိဳက္ေလရဲ႕.... တစ္ခါက စည္းအျပင္က လူ ဆုိတဲ့ ဘာသာျပန္ ဖတ္ဖူးတယ္ ဘယ္သူေရးတယ္ဆုိတာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ေတာ္ေတာ္ၾကဳိက္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕
တစ္ခါ တစ္ေလ ေတြးအေခၚ ေတြက လဲ ေစာက္ထုိး....... ( ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ေနတာ ဟုတ္ဘူး)
အတန္း ပညာလား... အင္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ၿပီးလုိက္တယ္ (ကုိယ့္ဟာကုိ)
ေျခေထာက္မွာလဲ ေဗြပါ လားမသိပါဘူး. ခုထိ အိမ္ ကပ္ရတယ္ကုိ မရွိဘူး....
လြင့္ ေနတာ ရြက္ရြက္...... ခုေတာ့ မေလးမွာ ေသာင္တင္ေနေလရဲ႕
ငယ္ငယ္တုန္းက တည္းက အိမ္မွာ ဇိမ္နဲ႕ ကုိ မေနရေသးဘူး........
မိဘေတြကုိ ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေလာက္ သံေယာဇဥ္မရွိသလုိ လုိ (ဘုရား ဘုရား .....)

အေပါင္းအသင္း ေတာ့ အရမ္းမက္တယ္ ဟဲဟဲ
မက္မွာေပါ့... ကုိယ္တုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္း ကတည္းက အိမ္နဲ႕ ခြဲၿပီး ေတာင္ၾကီးမွာေက်ာင္းတက္လာတာ
အေဖအေမနဲ႕ ေနရတယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ရက္ပုိင္းေလးရယ္....အထက္တန္း..... သကၠသုိလ္.... ကုိင္းခု ဒီမွာ
အိမ္ျပန္ရင္ ေတာင္ မွ အိမ္ေရွ႕ မင္းသားလုပ္ရတာ... ဟီး (ဘုရားစင္ေအာက္မွာအိပ္တာကုိ ေျပာတာ)
ငယ္တုန္းကေျပာပါတယ္ ... ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ၃ လ ကားကလဲ မရွိေတာ့ ကုန္တင္ကားၾကီးေတြနဲ႕
လုိက္ျပန္ရတာ ရက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က လမ္းမွာ ကုန္ေရာ... သြားလုိက္ နားလုိက္ ဓါးျမ ရွိလုိ တစ္ျခားၿမိဳ႕မွာ ၃-၄ ရက္ ဒီလုိနဲ႕ ရြာလဲ ေရာက္ေရာ ဆယ္ရက္ေလာက္ မိဘေတြနဲ႕ ေန... ျပန္လာ.... အဲဂလုိ.. ေတာင္ၾကီးျပန္ေရာက္ေတာ့ လဲ မၾကာဘာဘူး ေက်ာင္းတက္ ရျပန္ေရာ...ေဆာ့ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေဆာ့ရေသးဘူး... (လူၾကီး ေတြကေျပာပါတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့တဲ့ေကာင္တဲ့ ဟီး) ေကာင္းေရာ... ငယ္တုန္းက မွ မဟုတ္ပါဘူး.. ခုလဲ ေဆာ့တုန္း..... ဂိမ္း...
ကြန္ျပဴတာဂိမ္း... PS 2 ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကဳိက္.....အလုပ္အား တာနဲ႕ ေဆာ့ရတာ အေမာ..


အစကေတာ့ ေရးေတာ့ ဘူးရယ္လုိ႕ ဒါေပတည့္ သူမ်ားေရးထားတာျမင္ေတာ့လဲ လက္ကလဲအၿငိမ္ေနႏုိင္လုိ႕
ေရးလုိက္တာ.. အၾကည္ေတာ္ စာသားအတုိင္းပဲ သိတယ္မလား.......... မလုပ္ရင္လဲ အရွင္း..... လုပ္ရင္လဲ တလဲြ.... ခုလဲ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ကုိျဖစ္လုိ႕ ဂလုိ.... ေနာက္မ်ားလာပါအုံးမယ္.... ကုိးရီးယားဇတ္လမ္းတဲြလုိ.....

ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ...

ေဖေဖ ၊ သားေက်ာင္းစာကုိ ကူပါဦး ၊ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘာလဲတဲ့ "
ေမာင္ျဖဴစင္က သူ႔ဖခင္အား အကူအညီေတာင္းလုိက္သည္။
ဖခင္က…" ေအး သားသားသေဘာက္ေပါက္ေအာင္ အတုိခ်ဳပ္ရွင္းျပမယ္၊
ေဖေဖက ပုိက္ဆံရွာၿပီး အိမ္ယူလာတယ္၊ ေဖေဖ့ကုိ အရင္းရွင္လုိ႔ ေခၚႏုိင္တယ္။
သားေမေမက ဒီပုိက္ဆံေတြကုိ စနစ္တက် စီမီခန္႔ခြဲၿပီးသုံးစြဲတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ သားေမေမကုိ အစုိးရလုိ႔ေခၚႏုိင္တယ္။ ေဖေဖတုိ႔က
သားကုိျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ သားကုိ ျပည္သူလုိ႔ေခၚရမယ္၊
သားရဲ့ ညီေလးကုိၾကေတာ့ အနာဂတ္လုိ႔ေခၚရမယ္၊ ရွင္းရဲ့လားသား ဒါဟာ
ႏုိင္ငံေရးပဲ "
အဲဒီလုိနဲ႔ ညလယ္သန္းေခါင္းယံအခ်ိန္တြင္ ေမာင္ျဖဴစင္ေလးသည္
ကေလးငုိသံၾကားသျဖင့္ သြားၾကည့္ရာ သူ၏ညီေလးမွာ အႏွီးထဲတြင္
အညစ္အေၾကးမ်ား(ခ်ီး) ေပက်ံေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
အဲဒါနဲ႔ သူဟာ သူ႔အေဖ နဲ႔ အေမအိမ္ခန္းသုိ႔တခါးဖြင့္၀င္ၾကည့္ရာ

မိခင္တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ေမာက်ေနသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ဒါနဲ႔ ေမာင္ျဖဴစင္ေလးဟာ မိခင္ကုိလႈပ္ႏုိးေသာ္လည္း မႏုိးသျဖင့္
အိမ္ေဖာ္မေလးရဲ့ အခန္းကုိ၀င္ၾကည့္ရာ အိမ္ေဖာ္ႏွင့္အတူ ဖက္လ်က္အိပ္ေနေသာ
ဖခင္ကုိေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္ျဖဴစင္ေလးဟာ ေဒါသထြက္ၿပီး
အိပ္ခန္းသုိ႔ ျပန္သြားေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္သည့္အခါမွာ ….
" ဆရာမ က်ေနာ္ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း နားလည္ၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္ "
" ေမာင္ျဖဴစင္ရယ္ ၊ ေတာ္လုိက္တဲ့ကေလးေလးကြယ္၊ တစ္တန္းလုံးသိေအာင္
ရွင္းျပပါကြယ္"
ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္ျဖဴစင္ေလးဟာ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းကုိ ဆရာမႏွင့္ သူ႔အခန္းေဖာ္
သူငယ္ခ်င္းစာသင္သားေတြကုိေျပာျပလုိက္တာက…။
" အလုပ္သမားလူတန္းစားဟာ အရင္းရွင္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနတယ္၊ အစုိးရကေတာ့ အိပ္ေန
တာပဲ၊ ျပည္သူကုိ လုံး၀ ပစ္ထားတယ္၊ အနာဂါတ္ဟာလဲ ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာပဲ "

ဘာသေဘာမွမဟုတ္ပါဘူး............

....ၿပံဳးေစခ်င္ရုံသက္သက္ပါ

ေတာ္လုိက္ပုံမ်ား

ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ လမ္းကိုျဖတ္ကူးသည္။လမ္းလယ္ေခါင္
တြင္ ‘ခ်ယ္ကိုရီဂ်စ္ကားတစ္စီး တံခါးမ်ား ပြင့္လွ်က္ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားအနားတြင္ အတိုက္ခံရေသာ လမ္းျဖတ္ကူးသူ၏ အေလာင္းရိွေနသည္။ မနီးမေ၀းတြင္ရဲကားနွင့္ ရဲတစ္ဦးရပ္ေနသည္။ ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ရိွသူက ေယာက်္ားႀကီးကို လက္ယက္လွမ္းေခၚလိုက္ျပီး ေျပာသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ဗိုလ္မွဴးဒိုကိုနားယက္ပါ။ မိတ္ေဆြရဲ႕မွတ္ပံုတင္ကတ္ျပားကို

ၾကည့္ပါရေစ။”
ေယာက်္ားႀကီး အိတ္ထဲက မွတ္ပံုတင္ကတ္ျပားကိုထုတ္ျပသည္။
“ဟုတ္ျပီး မစၥတာအီဗန္ေနာ့၊ စစ္ခ်က္ယူဖို ့အတြက္ေမးတာကိုေျဖပါ။ ရဲၾကပ္ပီထေရာ့ကေရးပါလိမ့္မယ္၊ လမ္းျဖတ္ကူးသူကို ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို ့ ကားနဲ႕တိုက္ရတာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႕ကိုမွမတိုက္ဘူး၊ ဒါကၽြန္ေတာ့္ကား မဟုတ္ဘူး။”

“ပီထေရာ႕ ေရးစမ္း၊ အျပစ္ကို၀န္မခံ၊ ကားကခိုးလာတဲ့ကားလို ့”
“မဟုတ္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္ကားမေမာင္းတတ္ဘူး၊ ကားလိုင္စင္လဲမရိွဘူး”
” ပီထေရာ့ဆက္ေရး၊ ကားမေမာင္းတတ္ဘဲ၊ ကားေမာင္းလိုင္စင္မရိွဘဲ၊ ေမာင္းလာတယ္လို ့ေရး၊ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားပါးစပ္က အရက္နံ႕ရသလိုဘဲ”
“မျဖစ္နိုင္တာ မေျပာစမ္းပါနဲ႕ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ဘီယာပဲေသာက္လာတာ”
“ပီထေရာ့ဆက္ေရး၊ အရက္မူးျပီး ကားေမာင္းလာတယ္လို႕”
“ဘာလဲ ခင္ဗ်ားတို႕နွစ္ေယာက္ ေခါင္းမွေကာင္းၾကရဲ႕လား၊ ကၽြန္ေတာ့မွာ အလီဘိုင္ရိွတယ္ဗ်၊ အခင္းျဖစ္ပြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္မယားငယ္ဆီ ေရာက္ေနတယ္ဗ်”
“ပီထေရာ့ဆက္ေရး၊လင္ရိွမိန္းမကို မတရားက်င့္ခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ခံတယ္လို ့။”
“ေဟ႔လူေတြ၊ခင္ဗ်ားတို႕လုိအရူးေတြနဲ႕ က်ဳပ္ဘာမွစကားဆက္ေျပာစရာမရိွဘူး။ ဒါပဲ၊ သြားမယ္။”
ေယာက်္ားႀကီး လွည့္ထြက္ခ်ိန္မရလိုက္ေခ်။ နံပါတ္တုတ္နွင့္အရိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ေခြေခြေလးလဲက်သြားသည္။
ရဲမွဴးက ဌင္းကို လက္ထိတ္ခပ္လိုက္ျပီးရဲၾကပ္ကိုေျပာသည္။

“ဆံုးေအာင္ဆက္ေရးစမ္း ပီထေရာ့။ အသာတၾကည္အဖမ္းမခံပဲ ျပန္လည္ရန္မူသျဖင့္ အင္အားသံုးဖမ္းဆီးခဲ့ရသည္လို႕။
ေအး. . . . ဒါနဲ႕ဒီေန ့ပဲ မင္းရဲခ်ဳပ္ကိုသြားျပီး ရံုးအဖြဲ႕ဆီမွာ နာမည္ႀကီးလူဆိုးတစ္ေယာက္ကို ဖမ္းမိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္စာရင္း သြင္းလိုက္၊ ၾကားလား၊ အခု ရာဇ၀တ္မႈႀကီးေတြကို တစ္ခုမွ ရဲကမေဖၚထုတ္နိုင္ဘူးလို႕ ေျပာရဲတဲ့ အေကာင္ေျပာၾကည့္စမ္းပေစ၊ ဟင္း”

ျမန္မာျပည္မွ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားမပါပါ။
n

တစ္ေန႔မွာ... လူတစ္ေယာက္ဟာ. သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔..
သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေျပာျပေနတယ္တဲ

့....
ငါ ေက်ာင္းဆရာမကို.. လက္ထပ္ခဲ့မိတာ... မွားသြားၿပီကြာ.. တဲ့..
ဘာလို႔လဲ တဲ့.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းက.. ေမးတယ္... တဲ့..
ေအးကြာ... ဟိုေန႔က ငါအိမ္ျပန္ေနာက္က်ေတာ့..
အိမ္ထဲကိုအ၀င္မခံဘဲ.. ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ခ်ေပးတယ္ကြာ..
ေနာက္တစ္ခါ.. အိမ္ကို အခ်ိန္မွန္ ျပန္လာပါ့မယ္... ေနာက္မက်ေစရပါဘူး.. လို႔..
အေၾကာင္း တစ္ရာ ေရးခိုင္းတယ္ကြာ...

( ၂ )

အိမ္ရွင္၏သမီးသည္ စႏၵရားကို တီေနသည္။
၎အနားသို႔ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ နာမည္ႀကီးစႏၵရားဆရာ ကပ္လာၿပီး ေမးသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔ ေျခနင္းကို အသံုးမျပဳတာလဲ"
"ဘရိတ္အုပ္ရေလာက္ေအာင္အထိ က်မ ျမန္ျမန္ မတီးတတ္ေသးလို႔ပါ"

( ၃ )

အထူးစည္းကမ္းတင္းၾကပ္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ရွိ
ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေက်ာင္း တစ္ခုသို႔ တြမ္.. ဆိုသူ
ေက်ာင္းသားအသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္ရွိ

လာသည္။
ဤေက်ာင္းသည္ စည္းကမ္းႀကီးလွေၾကာင္း မိဘမ်ားသို႔ စာေရးလွ်င္ မလိုအပ္သည္မ်ားကို
မေရးသင့္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက တြမ္ ကိုသတိေပးသည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ တြမ္.. ထံမွ ပထမဆံုးစာကို တြမ္၏ မိဘမ်ား
လက္ခံရရွိၾကသည္။
စာမွာတိုတုိေလးျဖစ္သည္။
"ေဖေဖ.. ေမေမတို႔ခင္ဗ်ား... ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၈၇
ေယာက္ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၃၈၆ ေယာက္သာျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵ ကြၽန္ေတာ့တြင္
ျပင္းျပလ်က္ရွိပါသည္"

ခ်စ္တဲ့သား.. တြမ္"

( ၄ )


နာမည္ႀကီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ခုက အလြန္အင္မတန္မွ ကို ရက္စက္ေသာ
လူသတ္သမားတစ္ေယာက္ကို အလိုရွိေနတဲ့အတြက္ လူေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ဆန္ခါတင္ အေနနဲ႔ ေယာက်ၤား ၂ ေယာက္နဲ႔ မိန္းမ ၁ ေယာက္
ကိုေရြးခ်ယ္လို႕ရၾကတာေပါ့ေလ ။
အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈ အေနနဲ႔ သူတို႕ ၃ ေယာက္ကို စစ္ေဆးၾကတာေပါ့ ။
ပထမဆံုး ေယာက်ၤားကို ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ပါတဲ့ ေသနတ္ တစ္လက္ေပးၿပီး တစ္ဖက္အခန္းမွာ
ရွိတဲ့ သူ႕မိန္းမကို သြားသတ္ခိုင္းပါတယ္ ။
အဲဒီ လူက ခါးခါးသီးသီးကို ျငင္းပါတယ္ .. သူ႕မိန္းမကို သူ မသတ္ရက္ပါဘူးတဲ့ ...။
ဒုတိယ တစ္ေယာက္ကလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္မိန္းမေတာ့ ကိုယ္ မသတ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ပဲ
ျငင္းပါတယ္ ..။
အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးသမီး အလွည့္ေရာက္လာတာေပါ့
အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာတယ္ .. ဒီေသနတ္ကို ယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤားကို
ပစ္သတ္လာခဲ့ပါေပါ့ ..
အမ်ိဳးသမီးက အခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္
အခန္းထဲက ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရၿပီး အမ်ိဳးသမီးက ေမာေမာပန္းပန္းနဲပ
ျပန္ထြက္လာတယ္
အျပင္က အရာရွိေတြကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္

*ရွင္တို႕က ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ဘာလို႕ထည့္ထားတာလဲ .. အမေလး မနဲကို ရိုက္သတ္ခဲ့ရတယ္*

( ၅ )

*ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္*

အိမ္၀ယ္မည့္သူက ပြဲစားကိုေျပာသည္။
"အခုခင္ဗ်ားျပတဲ့ အိမ္ကိုေတာ့ ႀကိဳက္ၿပီ..၊ ဒါနဲ႔ ဒီရပ္ကြက္က..
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိရဲ႕လားဗ်"

"အင္မတန္တိတ္ဆိတ္တာေပ့ါ.. ဒီႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ငါးအိမ္ အႏုၾကမ္းစီးခံရတယ္..
လမ္းသြားလမ္းလာ သံုးေယာက္ အသတ္ခံရတယ္.. ဘယ္သူမွ ဘာအသံမွ မၾကားဘူး.."

( ၆ )
*
အေတြးကိုယ္စီ*

အိပ္ခန္းထဲတြင္ျဖစ္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္စျပဳရင္း.. မိန္းမ၏မ်က္ႏွာတြင္
အျပံဳးရိပ္ေပၚလာသည္။
"မနက္ျဖန္ ငါတို႔လက္ထက္တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ပဲ.. မနက္က်ရင္
ေယာက္်ားဆီက လက္ေဆာင္တစ္ခုခု ရေတာ့မွာပဲ.." ဟုေတြးသည္။
ေဘးေတြလွဲေနေသာ ေယာက္်ားကလည္း သူ႔အေတြးႏွင့္သူျဖစ္သည္။
"လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ ႏွစ္ကသာ ဒီမိန္းမကို ငါလည္ပင္းညွစ္သတ္ခဲ့ရင္ မနက္ျဖန္ဆို
လြတ္ၿပီ။"

( ၇ )

မိန္းမလုပ္သူက ေယာက်ၤားရဲ႕ပါးကို ျဖန္းခနဲဲ ပိတ္ရိုက္လိုက္တယ္..။
ေယာက်ၤားက ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေဒါသနဲ႔ ျပန္ေမးတယ္ ..
ရွင့္အက်ီၤအိတ္ကပ္ထဲမွာ ေကသီ ဆိုတဲ့ မိန္းမနာမည္ကိုေတြ႕လို႕ လို႕ မိန္းမလုပ္သူက
ျပန္ေျပာတယ္..
ဟာ.. ဒါ ငါေလာင္းထားတဲ့ ျမင္းမ နာမည္ကြ လို႕ ေယာက်ၤားလုပ္သူက မိန္းမ ကို
ျပန္ေခ်ာ့တယ္ ..။

ေနာက္တေန႔
မိန္းမက ေယာက်ၤားကို ပါးရိုက္ျပန္တယ္.. ။
ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေမးေတာ့ ..
*ညက ရွင့္ ျမင္းမ ဖုန္းဆက္လို႕*

( ၈ )

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ တဘီစီၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ရုရားတစ္ေယာက္ ကားေမာင္းၿပီး
၀င္လာသည္။
ယာဥ္ထိန္းရဲက ကားကိုတားၿပီးေျပာသည္။

"ခင္ဗ်ား သတ္မွတ္မိုင္ႏွဳန္းထက္ ပိုၿပီး ေမာင္းလားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ
ေဂ်ာ္ဂ်ီယာဘာသာနဲ႔ ရွင္းလင္းခ်က္ ေရးပါ။"

"ကၽြန္ေတာ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာစာမွ နားမလည္ဘဲ။။ ဘယ္လိုလုပ္ ေရးရမွာလဲ"

"ဆင္ေျခမေပးနဲ႔၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာဘာသာနဲ႔ ရွင္းလင္းခ်က္ေရး.. ဒါပဲ"

ကားဆရာရုရား စိတ္ညစ္သြားသည္။
မည္သို႔မွ ရွင္းျပလို႔လည္းမရ.. ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ အင္မတန္မွ
ေခါင္းမာလွသည္။
ေနာက္ဆံုးေတြင္ ရုရွားသည္ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ထုတ္ၿပီး ေဒၚလာ ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို
ညွပ္ထည့္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ယာဥ္ထိန္းရဲကို ကမ္းေပးသည္။
ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ စာရြက္ကိုျဖန္႔လိုက္သည္။
ေငြစကၠဴကို ေတြ႔ေသာအခါ ကားဆရာကို ေျပာသည္။

*"ေဂ်ာ္ဂ်ီယာလို မတတ္ဘူးလို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာလဲ.. အခု
တစ္၀က္ေတာင္ေရးၿပီးၿပီပဲ... ဆက္ေရး... "*


( ၁၀ )

*ေကာက္ခ်က္*

"မႈခင္းသတင္း"

အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ျဖတ္ထားေသာ ေသသူ၏အေလာင္းကို ဂုန္နီအိတ္ထဲတြင္
ထည့္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဤအခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသည့္
အမွဳမဟုတ္ဟု ယူဆသည္။

( ၁၁ )

စိတ္ေကာင္းရွိသူ

ေနရာတကာ စြာက်ယ္က်ယ္ ၀င္လုပ္ေနသည့္ ေယာကၡမကို ကိုဘေမာင္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္
တစ္ေန႔တြင္ ေယာကၡမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖကို ဆြဲကိုင္ကာ တိုက္ခန္းျပတင္းေပါက္၏
အျပင္ဘက္သို႔ ထုတ္လိုက္သည္။
ေခါင္းေအာက္စိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ေယာကၡမႏွင့္ ကိုဘေမာင္ အၾကားစကားေျပာေနခန္းမွာ
ဤသို႔ျဖစ္သည္။

တစ္အိမ္ေက်ာ္က ကိုျမ သူ႔ေယာကၡမကို ဘာလုပ္လိုက္တယ္ဆိုတာသိလား..
ဟင့္အင္း..
ေယာကၡမကို ကိုျမ ပုဆိန္နဲ႔ ခုတ္သတ္လိုက္တယ္ဗ်.. ေအာက္ထပ္က ကိုေအာင္ျမ
သူ႔ေယာကၡမကို ဘယ္လုိလုပ္သလဲသိလား..

ဟင့္အင္း..
သူ႔ေယာကၡမကို ေရနစ္သတ္ပစ္လိုက္တယ္.. အဲကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူ..
ဒါေၾကာင့္ အန္တီ့ကို ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္..
ကိုင္း.. သြားေပေတာ့..

( ၁၂ )

တစ္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳသည္ ရဲစခန္းသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည
"ဟဲလို ရဲစခန္းက ပါလားခင္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို
တိုင္ခ်င္လို႕ပါ .. သူ႕အိမ္ရဲ႕ ထင္းစင္ထဲမွာ ေဆးေျခာက္ေတြ ဖြက္ထားတယ္ ခင္ဗ်"

"အခုလို သတင္းေပးတာ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္" ရဲစခန္းမွ ျပန္ေျပာသည္။

ေနာက္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳ၏ ေဘးအိမ္သို႕ ရဲမ်ား ေရာက္လာသည္။ ရဲမ်ားက
ထင္းစင္ရွိရာသုိ႕ သြားကာ ထင္းစမ်ားကို တစ္စခ်င္းကို ေပါက္ဆိန္ျဖင့္ ခြဲကာ
ရွာေဖြ ၾကေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးေျခာက္မ်ားကို မေတြ႕ေခ်။

ရဲမ်ား ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေမာင္ညိဳသည္ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္း ေမာင္စိမ္း ဆီသုိ႕
ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။

"ေဟ့ေကာင္ ခုနက ရဲေတြ လာျပီး ထင္းေတြ ခြဲသြားလား"

"ေအး ခြဲသြားတယ္ကြ"

"ေအး .. ေကာင္းတယ္ .. အဲ့ဒါဆိုရင္ မင္းအလွည့္ .. ရဲေတြ ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္..
ငါ့အိမ္က ဥယ်ာဥ္ ေျမဆြဖို႕ လိုေနတယ္"


( ၁၄ )


၁၇-ရာစု အဂၤလန္ႏိုင္ငံ။ ေလးျမားပစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ျဖစ္သည္။
ပထမဦးဆံုး အပ်ံစားကုတ္အက်ႌ အပ်ံစားေဘာင္းဘီ၀တ္ထားေသာ လူေခ်ာတစ္ေယာက္
ထြက္လာၿပီး ပစ္သည္။ ျမားသည္ ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းထိပ္တြင္ တင္ထားေသာ
ပန္းသီးကိုမွန္သည္။
ပရိသတ္မ်ား တစ္ခဲနက္ ၾသဘာေပးၾကသည္။ လူေခ်ာကေျပာသည္။
*
"I am Robin Hood"*

ပရိသတ္၏ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ေနာက္လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ သားေရဂ်ာကင္၊
သားေရေဘာင္းဘီရွည္ကို ၀တ္ထားသည္။ ၎က ပန္းသီးကိုခ်ိန္ၿပီး ျမားကိုလႊတ္လိုက္သည္။
ပန္းသီးထက္ျခမ္းကြဲသြားသည္။ ပရိသတ္မ်ား ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပးၾကသည္။
လူငယ္ကေျပာသည္။

"I am Willghelm Telle"

ပရိသတ္၏လက္ခုပ္သံမ်ား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ပ်ံ႕ႏွ႕ံသြားသည္။
ဗလေကာင္းေကာင္း အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ က်ပ္တင္းေနေသာ ကုတ္အက်ႌႏွင့္
ေဘာင္းဘီတိုကို ၀တ္ထားသည္။ ႀကီးမားလွေသာ ေလးကို ယူလိုက္ၿပီး ခြၽန္ထက္သည့္
စို႔ေခ်ာင္းျဖစ္ပစ္စည္။ စို႔ေခ်ာင္းသည္ ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းကို
ျဖတ္ေဖာက္ထြက္သြားသည္။
ပရိသတ္အားလံုးတုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားသြားၾကသည္။ အတန္ၾကာဘာအသံမွ မၾကားရဘဲ
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ထိုဗလႀကီးကေျပာသည္။

"I am SORRY"

( ၁၅ )

တစ္ခါက ေျမြ၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ပင့္ကူနဲ႔ ကင္းေျခမ်ားတို႔ဟာ ဖဲအတူရိုက္ၾကသတဲ့။
ဖဲရိုက္ရင္း တေအာင့္ၾကာေတာ့ ေဆးလိပ္ကုန္သြားလို႔ သြားဝယ္ဖို႔ တုိင္ပင္ၾကတယ္။

ေျမြ...... ငါ့မွာ ေျခမရွိဘူး။ ပုရြတ္ဆိတ္ကုိ သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္

ပုရြတ္ဆိတ္...... ပင့္ကူမွာ ေျခ၈ေခ်ာင္းရွိတယ္။ ငါ့ထက္မ်ားတယ္..
သူ႔ကိုသြားခုိင္းလိုက္...

ပင့္ကူ..... ငါ့မွာ ေျခမ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ အကုိၾကီးကင္းေလာက္ေတာ့ မမ်ားဘူး။
သူ႔ကိုသြားခိုင္းလိုက္..

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုၾကေတာ့ ကင္းေျခက စိတ္မသက္မသာနဲ႔....

"မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ငါက ေျခေထာက္ပိုမ်ားေတာ့ ငါပဲသြားပါ့မယ္ကြာ... " ဆိုျပီး
ေဆးလိပ္ဝယ္ဖို႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

က်န္တဲ့အေကာင္ေတြက ေစာင့္ရင္း တစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ကင္းက ျပန္မလာေသးဘူး။
ဆက္ေစာင့္ၾကရင္း ႏွစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ျပန္မလာေတာ့ က်န္အေကာင္ေတြက စိတ္ပူျပီး
ပင့္ကူကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္တယ္။ လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ပင့္ကူတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့
တံခါးဝမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကင္းေျခကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

ပင့္ကူက ေဒါသတၾကီး
"မင္း ၾကာလွခ်ည္လား? "အားလံုး မင္းကို ေစာင့္ေနတာ မင္းက
ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ" လို႔ ေအာ္ေတာ့

ကင္းေျခ ျပန္ေျဖလိုက္တာက

*"ေဆးလိပ္သြားဝယ္ဖို႔ ငါဖိနပ္စီးေနတာ မျပီးေသးဘူးကြ

စကားတစ္ခြန္း ဘဝတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲေစသည္

ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားတဲ့ ပဲြခင္းတစ္ခုမွာ မိခင္တစ္ဦးက ၃ႏွစ္သား ကေလးငယ္ကို
ေရာင္စံု မိုးပ်ံပူစီေဖာင္းတစ္လံုး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္က ပူစီေဖာင္းက
ၾကိဳးေသးေလးကို ကိုင္ျပီး ပဲြခင္းထဲမွာ ခုန္ခြ ခုန္ခြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
ပဲြခင္းထဲမွာ ေျပးလႊားကစားရင္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လက္ထဲက ပူစီေဖာင္း
လြတ္သြားခဲ့တယ္။

ရုတ္တရက္မို႔ ကေလးငယ္က အံ့ၾသတုန္လႈပ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚ တက္သြားတဲ့
ပူစီေဖာင္းကိုၾကည့္ျပီး ႏွေျမာတသနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါကို
ထက္ျမက္တဲ့ မိခင္ကျမင္ေတာ့ သားေရွ႕ထိုင္ခ်ျပီး ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အသံနဲ႔
"သားေရ.. ၾကည့္စမ္း ပူေဖာင္းရဲ႕ေမေမက ပူေဖာင္းကေလးကို ထမင္းစားျပန္ဖို႔
ေခၚသြားျပီ.. သား လက္ျပ ႏႈတ္ဆိတ္လိုက္ေလ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ မိခင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းတာေတြကို သားတဒဂၤ
ေမ့သြားခဲ့ျပီး အျမင့္ေပၚ ပ်ံတက္သြားတဲ့ ပူစီေဖာင္းကို
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနခဲ့တယ္။ ပါးစပ္မွာလည္း "တာ့တာ.. တာ့တာ" နဲ႔ ဝဝကစ္ကစ္
ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ လင္းလက္တ့ဲ အေပ်ာ္ေတြ သမ္းေနခဲ့တယ္။

ဒီျမင္ကြင္းက ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိကေနတစ္ဆင့္ ရင္ထဲကို စူးစူးနစ္နစ္
ထုိးဝင္ခံစားေစခဲ့ပါတယ္။

မိခင္က အခက္အခဲကို ကယ္ဆယ္လိုက္ရံုမက ဝမ္းနည္းစိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ဘက္
မသိမသာ ေျပာင္းေရြ႔လိုက္ျပီး က်န္းမာတဲ့အျမင္ကို သားရင္ထဲ
အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝမွာျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျပႆနာ အခက္အခဲကိစၥေတြလည္း
ေျဖရွင္းပံုမမွန္ခ့ဲရင္ အဆိုးဘက္ ပိုေရာက္ျပီး ျပႆနာကို
ၾကီးထြားေစႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ ပူစီေဖာင္း ပ်ံတက္သြားတဲ့ တခဏမွာ မိခင္က " မငိုနဲ႔ သား.. မငိုနဲ႔
ေမေမေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးမယ္" လို႔ ေျပာခဲ့ရင္ သားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ "ကိုယ္
အမွားလုပ္ခဲ့မိရင္ လူၾကီးေတြက တာဝန္ယူလိမ့္မယ္၊ လူၾကီးေတြက ဖာေထးေပးမယ္၊
အေလွ်ာ္ေပးမယ္" ဆိုတဲ့ အေတြးမွားမ်ဳိး ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုအေတြးမွားက အက်င့္တစ္ခုလို သူရင္မွာ ခိုေအာင္းေနလိမ့္မယ္။

အကယ္၍ မိခင္က " အာ.. ၾကည့္စမ္း.. ဒီေလာက္ေတာင္ တံုးရသလား?
ပူေဖာင္းတစ္လံုးကိုေတာင္ ျမဲေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ဘူးလား" လို႔ ဆူပူခဲ့ရင္
ကေလးငယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့လာျပီ ဒါေလးေတာင္
ငါမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ ဝင္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ မိခင္က "ဟင္း.... ပူေဖာင္းေရာင္းတဲ့လူ သြားလိုက္ျပီ။ သားကို ေမေမ
ေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး" လို႔ သက္ျပင္းခ် ျငီးျငဴခဲ့ရင္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အခက္အခဲနဲ႔ ၾကံဳလာတဲ့အခ်ိန္ ကေလးငယ္မွာလည္း
စိတ္ပ်က္ျငီးျငဴ၊ လက္ေလ်ာ့မႈေတြ မ်ားလာတတ္ပါတယ္။

အေပၚက မိခင္လို အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ထီထြင္ဆန္းသစ္မႈအသစ္နဲ႔ ကေလးငယ္ရဲ႕
ဝမ္းနည္းေနတ့ဲအာရံုကို အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားႏိုင္ေအာင္
ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို ကေလးငယ္ရဲ႕ ေတြးေတာလိုစိတ္ကို
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ေမေမထမင္းစားေခၚလို႔ သူျပန္သြားတယ္ဆိုတဲ့
မိခင္စကားကို နားေထာင္တဲ့ ကေလးတစ္ဦးအျဖင့္ ကေလးငယ္ကို
လွပတဲ့အေတြးဝင္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဆိုးကို အေကာင္းေျပာင္းတာမွန္ေပမယ့္ အဲဒီအေျပာင္းအလဲၾကားမွာ
အက်ဳိးရွိတဲ့ အေတြးေလးေတြ၊ ဆန္းသစ္မႈေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အျမဲတမ္း ရွိေနပါတယ္


လူတစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္ဘဝထဲ ဝင္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ထြက္ခြါသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ခဏေလး ရပ္နားေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က
ၾကာၾကာရပ္နားျပီး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရင္ဘတ္မွာ
လွပတဲ့ အမွတ္တရေျခရာေတြ ထြင္းရစ္ခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သတိရၾကတယ္၊ ဂရုစိုက္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အခက္အခဲ တြင္းနက္ထဲ ကိုယ္ျပဳတ္မက်ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ကူညီခဲ့တာကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ဖို႔ ကိုယ့္ကို ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အကာအကြယ္ေပး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီေလာကမွာ ကိုယ္အသက္ရွင္ ရွိေနမွန္း အသိအမွတ္ျပဳေပးတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵရွိေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူျပီး ေပြ႔ဖက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔အတြက္ ကိုယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္လို႔ ထင္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သိပ္မေအး၊ သိပ္မပူဘဲ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနႏိုင္ဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိ ေတြးျပီး ျပံဳးေနတတ္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သာဆိုရင္ ဘာမဆို ရင္ဆိုင္ရဲသတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္မႈကို အားက်တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ပုခံုးထက္မွာ ခိုမွီနားေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အေပ်ာ္ေတြ မွ်ေဝခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ခြင့္လြတ္ျခင္းကို ေတာင့္တေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ခြင့္လြတ္လိုက္လို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္ေမာေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္နဲ႔ေတြ႔ရဖို႔ အခ်ိန္ေတြကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို မွတ္မိေနျပီး သူ႔တို႔ေဘးမွာ ကိုယ္အျမဲ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးထားတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုသူဘယ္ေလာက္ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ သူ႔အိပ္မက္ကို မွ်ေဝခံစားေစခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့အခါ အခ်ိန္ကို ရပ္တန္႔ထားခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔ကိုကိုယ္သတိထားမိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အျမဲတမ္း ရွိေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ထားခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကုိယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ပိုနားလည္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈကို လိုေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီစာကိုဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က မ်က္ရည္ဝဲေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ဆီက ဒီလိုအီးေမးလ္မ်ဳိးကို ေမွ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အားေပးတာကို လိုအပ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အားေပးေနတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္ေမ့ေနခဲ့ျပီလား...!
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အားငယ္ေနခဲ့ျပီလား..!
တကယ္ေတာ့ အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္၊ အေလးထားတဲ့လူေတြက ကိုယ့္ေဘးမွာ
ရွိေနျပီးသားပါ...

ဒီလိုစာပံုစံမ်ဳိးေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္ခ်ဳိ႕က ဖတ္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ

အပ်ိဳၾကီး ၊ လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ခ်င္ရင္ ဖတ္ဖို႔ပါ...

အပ်ိဳၾကီး ၊ လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ခ်င္ရင္ ဖတ္ဖို႔ပါ...

--------

အိုဘယ့္ မိန္းမ

> ႐ုပ္အဆင္းလွရင္ အခ်က္အျပဳတ္မကြ်မ္း၊
> ခ်က္တာျပဳတ္တာ ကြ်မ္းက်င္ေတာ့ မႏူးညံ့ျပန္၊
> ႏူးညံ့ႏြဲ႔ေႏွာင္းေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚက မရွိ၊
>ကိုယ္ပိုင္အေတြးရွိတာက်ေတာ့ ေယာက္်ားဆန္၊
> မိန္းမပီပီေနေတာ့ အသံုးအျဖဳန္းကႀကီး၊
>ေခြ်တာစုေဆာင္း တတ္တာက်ေတာ့ ေခတ္ေရစီးကို လိုက္မမွီ၊
> ေခတ္မွီတာက်ေတာ့ စိတ္မခ်ရ၊
> စိတ္ခ်ရတာက်ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ၾကည့္လို႔မလွျပန္။
>.................................................................................။

> အိုဘယ့္ ေယာက္်ား

> အရည္အခ်င္းရွိရင္ ႐ုပ္ဆိုးမယ္၊
> ႐ုပ္ေခ်ာရင္ ေငြမရွာတတ္ဘူး၊
> ပိုက္ဆံရွာတတ္ရင္ အိမ္ေထာင္ေရးကို အေလးမထားျပန္ဘူး၊
> အိမ္ေထာင္ေရးပိုင္းမွာ ဖိစီးျပန္ရင္ တျခားကိစၥမွာ မျဖစ္ထြန္းဘူး၊
> အရာရာ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုတဲ့လူမ်ဳိးက်ေတာ့ အႏုအရြေလးေတြနဲ႔ ႐ုိမက္တစ္မဆန္တတ္ျပန္ဘူး၊
> အီစီကလီကြ်မ္းက်င္ၿပီး ႐ုိမက္တစ္ဆန္တတ္ျပန္ေတာ့ စိတ္ခ်အားကိုးလို႔ရဘူး၊
> အားကိုးရတဲ့ လူမ်ဴိးက်ေတာ့ ခိုင္းစားလို႔ရ႐ုံကလြဲၿပီး ဘိုသီပတ္သီနဲ႔ အေပအေတတစ္ေယာက္လိုေနမယ္။
>.............................................................................

ဒါေၾကာင္႔................................

> ပါးနပ္တဲ့ေယာက်္ားနဲ႔ ဥာဏ္ရွိတဲ့မိန္းမေတြ႔ရင္ ႐ုိမက္တစ္ဆန္တဲ့ အခ်စ္မ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
> ပါးနပ္တဲ့ေယာက္်ားနဲ႔ အူတူတူမိန္းမနဲ႔ဆိုရင္ တိတ္တိတ္ပုန္းအခ်စ္ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
> ဥာဏ္ရွိတဲ့မိန္းမနဲ႔ တံုးအတဲ့ေယာက္်ားေတြ႔ရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားႏိုင္မယ္။
> ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ငထံုငအေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္ရသြားႏုိင္ပါတယ္...တ့ဲ၊
> ဟီးဟီး.....ဘာေျပာရမလဲ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ..။

> -----------------------------------------------------------------------
ၿပီးေတာ႔....
> မိန္းမေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္စိတ္ပူၾကတာ ေယာက်္ားရသြားတဲ့အထိပဲ။
> ေယာက်္ားေတြက်ေတာ့ မိန္းမ မရမခ်င္း အနာဂတ္ဆိုတာကို ေခါင္းထဲမထည့္ၾကဘူး။
> ေအာင္ျမင္တဲ့ေယာက္်ားဆိုတာ သူ႔မိန္းမသံုးျဖဳန္းတာထက္ ပိုရွာႏိုင္တဲ့လူကိုေခၚတာ။
> ေအာင္ျမင္တဲ့မိန္းမက်ေတာ့ အဲသလိုေယာက္်ားမ်ဳိးရွာႏိုင္သူ ကို ေခၚတာတဲ့။

>--------------------------------------------------------------------------

( လူရိွန္ေအာင္ ေအာက္မွာ E လိုေလးပါ ထပ္ထည့္ေပးလိုက္တယ္)

> ROMANCE MATHEMATICS
> Smart man + smart woman = romance
> Smart man + dumb woman = affair
> Dumb man + smart woman = marriage
> Dumb man + dumb woman = pregnancy
> GENERAL EQUATIONS & STATISTICS
> A woman worries about the future until she gets a husband.
> A man never worries about the future until he gets a wife.
> A successful man is one who makes more money than his wife can spend.
> A successful woman is one who can find such a man.

>......................................................................

> ကြာျခားခ်က္...

> ဆင္းရဲသားေတြ ဝက္ေမြးတယ္၊ လူကံုထံေတြက်ေတာ့ ေခြးေမြးတယ္။
> ဆင္းရဲသားေတြ အိမ္မွာဟင္းသီးဟင္းရြက္စားတယ္၊လူကံုထံေတြ ဟိုတယ္တက္ၿပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္စားတယ္။
> ဆင္းရဲသားေတြ လမ္းေပၚမွာစက္ဘီးစီးတယ္၊ လူကံုထံံေတြ ဧည့္ခန္းထဲမွာ စက္ဘီးစီးတယ္။
>ဆင္းရဲတုန္း မဂၤလာေဆာင္ခ်င္တယ္၊ ခ်မ္းသာေတာ့ လင္မယားေတြ ကြဲခ်င္တယ္။
>ဆင္းရဲတုန္း မယားက secretaryတာဝန္တြဲယူရတယ္၊ ခ်မ္းသာေတာ့ secretary က မယားတာဝန္ တြဲယူရတယ္။
>ဆင္းရဲတုန္း ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္၊ ခ်မ္းသာေတာ့ ဆင္းရဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။
> ဒီေခတ္ႀကီးမွာ...ဆင္းရဲသားေတြ အသားစားတယ္၊ လူကံုထံေတြပုစြန္စားတယ္၊
ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက်ေတာ့ အလကားရတာမွန္သမွ်စားတယ္။
>ေယာက်္ားေတြျမင့္ခ်င္တယ္၊ မိန္းမေတြပိန္ခ်င္တယ္။
> ေခြးေတြ အကၤ်ီဝတ္ကုန္ၿပီး လူေတြက်ေတာ့ ကိုယ္ေပၚကအသားေတြ ေပၚႏိုင္သေလာက္ ေဖာ္ၾကခြ်တ္ၾကတယ္။

> { ဖတ္ဖူးသမွ် စာေတြ ေမးလ္ေတြထဲကေန…ေရွ ႔ေနာက္ျပန္လဲႊ ..ဟိုေရႊ ႔ဒီေရႊ ႔ စီခ်င္သလိုစီကာ…ေကာက္ႏုတ္ျပီး ျပန္ေဖာ္ျပတယ္…}
။................ဘယ္လို႔ၿဖစ္ၿဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ..............။



(All actions you do on everything is your morality.)
(အရာရာတိုင္းအေပၚ သင္ၿပဳမူေဆာင္ရြက္ေဆာင္သမွ်ကိစၥတိုင္းသည္ သင္႔ဧ။္
ကိုယ္က်င္႔တရားပင္ ၿဖစ္သည္။)