၀ိေရာဓိဘ၀

> ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
> အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။


> ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ
ပိုမ်ားလာတယ္။
> ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
> ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
> ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
> ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
> အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
> စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
> ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။

> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။
လိမ္တာညာတာေတာ့ မၾကာခဏပဲ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို
အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္
စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
> က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ
ေသးသိမ္လာတယ္။


> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့
အေတာ္နည္းတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
> ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။


> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို
မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အာဂါတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္

> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔
မပါဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔
ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။
>
>
> ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး
နည္းနည္းနဲ႔။
> အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
> လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။

> အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
> အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
> ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
> လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။

> ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး
ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့
ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
> အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
> သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။


> သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
> သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
> ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံု
သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
> သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ

> ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
>
> သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို
ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
>
>
> သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို
ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
> ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
> ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
> အကယ္၍ သင္ခ်စ္တဲ့သူဆီကို ဒီစာ ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး သင္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီစာကို ပို႔မွာပါလို႔ေျပာေနရင္ေတာ့


> ကၽြန္ေတာ့ကို ယံုပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
>
> ဒီစာကို ပို႔ဖို႔ သင္ဒီမွာ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မယ္။

ဇာတ္လမ္းေလး ရုိးရုိး တစ္ပုဒ္

Malaysia မွာ အလုပ္ ဂိန္ေန တာ အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္ kajang မွာ အလုပ္ရမယ္ ဆုိလုိ႕ သြားလုပ္တာ.. လခ လဲ ေကာင္းပါတယ္.. သေဌးလဲ သေဘာေကာင္းသလားမေမးနဲ႕.. မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လုပ္ရေတာ့တုိက္ခန္းရဲ႕ ေနာက္ေဖးဖက္ကေပါ. တစ္ရက္က်ေတာ့ ၾကက္သား ခုတ္ေနတုန္း…. ဦးထုပ္္၀ါ နဲ႕ လူတစ္စု ေရာက္လာ လာၿပီး IC တဲ့… ကုိယ့္မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ စာရြက္ေလးထုတ္ျပ လုိက္တာေပါ့..

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒုကၡသည္ မဟုတ္ေသးဘူး….ေလွ်ာက္လြာတင္ထားဆဲ ကာလေပါ့… လက္ထဲ မွာလဲ အဲဒီစာရြက္စာတမ္းမွ မရွိ အဲဒီမွာတင္ လူကုိ ဂုတ္ကဆဲြ လက္ထိတ္ခတ္ၿပီ.. Van ကားေပၚတင္လုိက္တယ္.. အဲဒီ လူေတြက RELA ေတြတဲ့… အဲဒီလုိ RELA ကားေပၚ ပါသြားၿပီးလမ္းတကာလုိက္ဖမ္းေနတာ…ေယာက္၂၀ ေလာက္ျပည့္သြားမွ သူတုိ႕ရဲ႕ ရုံးကုိ ေခၚသြားေရာ… ရုံးေရာက္ေတာ့လားလား ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲလားဆုိ ဘယ္ကမလဲ နည္းတဲ့ လူေတြမဟုတ္ဘူး ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိရဲ႕. ျမန္မာ၊ အင္ဒုိနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဘဂၤလား၊ အမ်ားဆုံးကေတာ့ ျမန္မာနဲ႕ အင္ဒုိေပါ့… ကုိယ္တုိ႕ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းကုိဖုန္းဆက္ေတာ့ လည္း ဘယ္သူမွ မလာႏုိင္ဘူး ေလ..သူတုိ႕လဲ ဘာမွမ မရွိပဲ ကြိကုန္မွာ ေပါ့… အဖမ္းအဆီး ေတြသိပ္မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ ဒုကၡသည္စာရြက္ကေလးကလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မကယ္ႏုိင္……….

အဲဒီ RELA ေတြကလဲ ၾကမ္းသလားမေမးနဲ႕ သူတုိ႕စကားနားမလည္ပါဘူးလုိ႕ဆုိ အတင္းေဟာက္ေရာ မထင္မထင္သလုိ ရုိက္တယ္.. ဂ်ပန္ ေခာတ္တုန္းက လဲ ဒီလုိပဲလား မသိဘူး… ၿပီးေတာ့ ေတာသားေတြ အလုပ္မရွိလုိ႕ လူဖမ္းတဲ့အလုပ္မွာ ၀င္လုပ္ေနတာ.. သူတုိ႕ က တစ္ေယာက္ဖမ္းမိရင္ ၅၀ ရင္း္ဂစ္ ရတယ္တဲ့ အဲဒါေၾကာင္းစြတ္ဖမ္းေရာ….. ညေနေလာက္လဲေရာက္ေရာ..Camp ကုိပုိ႕ပါေလေရာ………အဲဒီမွာ ေေရာက္မွွေတာ္ေတာ္ ကုိဆုိးတာ… RELA လက္ထဲကေန မေလးရွား ရဲ နဲ႕ လ၀က ဆီကုိ လဲြေျပာင္းေပးလုိက္ေရာ အဲဒီမွာ နာမည္ယူ ကဒ္ျပားထုတ္ေပးၿပီး blog (A) ကုိပုိ႕ေရာ…အဲဒီမွာ ညၾကီးေရာက္တာ ရဲေတြက တန္းစီထုိင္ခုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္ျခင္းစစ္ပါေလေရာ ပုိက္ဆံကုိ အေပၚမွာ မအပ္ပဲ ခုိးထည့္လာတဲ့ေကာင္ေတြကုိစစ္တာ.. ကုိယ့္ေရွ႕က ကရင္တစ္ေကာင္က မိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကုိ အေကၽြးခံလုိက္ရတယ္… ေရာင္ကုိင္း ကုန္ ေရာ. လားလားအထဲေရာက္ေတာ့ တန္းစီးက ျမန္မာမူဆလင္..လူအေယာက္ ၃၀၀ ကုိထိမ္းထားတာ လူမ်ိဳးစုံ၊ ျမန္မာေတြထဲမွာ ေတာင္ ကခ်င္၊ ကယား၊ကရင္၊ျခင္း၊မြန္၊ဗမာ ေရာ္ဟိိန္ဂ်ာ၊ ရခုိင္၊ ျမန္မာမူူူူဆလင္၊ ျမန္မာေကာက္ရခါး၊ စုံတာမွစုံ၊ ႏုိင္ငံျခားသားလား ၊ အင္ဒုိ၊ နီေပါ၊ ဗီယက္နမ္၊ ထုိင္း၊ ကမ္ပူးခ်ား၊ ပါကစ္စတန္၊ အီရန္၊ လူမဲ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္၀င္သြားတဲ့ ေလယာဥ္ခုိးစီးတဲ့ ပါကစ္စတန္ၾကီးကုိေတာင္ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္.. သူလဲ မိခင္ႏုိင္ငံျပန္ဖုိ႕ Camp ထဲမွာေစာင့္ေနတာ ႏွစ္နဲ႕ေတာင္ခ်ီတယ္.. အစားအစာ ကေတာ့ဟြန္႕ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ ငါးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပါတယ္.. ညစာတုိင္း ငန္တူးေနတဲ့ ငါးပါတယ္..

တစ္ပတ္မွာတစ္ရက္ ၾကက္သား၊ အမဲသား၊ ၾကက္ဥ အလွည့္ၾကေၾကြးတယ္။ ၀က္သားလား မပါဘူး၊ဆားဟင္းခ်ိဳမႈန္႕ ဘာမွမပါဘူး… ပုံစံခြက္နဲ႕ ေသာက္ဖုိ႕ လက္ေဆးေရ နဲ႕တူတဲ့ ဟင္းေရ… ဒါပဲ ေဟာခန္းအၾကီးၾကီးတဲမွာ တန္းစီအိပ္ ၾကတာ.. သူ႕လူမ်ိဳးနဲ႕ သူအဖြဲ႕ လုိက္အိပ္ၾကတာ..အဲဒီမွာ ျမန္မာမူဆလင္ ငလယ္တစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ေရာ ဒီေကာင္က Camp ထဲမွာရဲေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး ေဆးေရာင္းေနတာ ဖုန္းေတြလဲခုိးသြင္းထားေတာ့ အျပင္ကုိ ဆက္ လုိ႕ရတယ္ ေအးေဆးေတာ့ေအးေဆးပဲ ဗုိက္ဆံရွိဖုိ႕ ကအဓိက ျဖစ္ေနေရာ.. ဗုိက္ဆံရွိရင္ ဆုိင္ထမင္းဟင္းမွာစားလုိ႕လဲ ရတယ္ အဲဒီမွာ ၁၄ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ မာကားမား တဲ့ လာေခၚေရာ.. ဘာလဲဆုိေတာ့ ရုံး ထုတ္တာတဲ့.. အဲဒီမွာ ၀န္ခံမလား မ၀န္ခံဘူးလားဆုိတာ ဆုံးျဖတ္ရေတာ့မယ္…ကုိယ္ကလက္ထဲမွာ ဒုကၡသည္ လက္မွတ္ ကုိင္ထားေတာ့ ၀န္မခံလဲ ရတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕က ၀န္မခံရင္ပုိၾကာမယ္တဲ့… ဘာလုပ္လုိ႕ လုပ္ရမွန္းကုိမသိဘူးျျဖစ္ေရာ… ရုံးထုတ္ေတာ့ တရားသူၾကီးက ရက္ခ်ိန္းျပန္ေပးလုိက္ေရာ အဲဒါနဲ႕ မေလးရွားရဲ႕ အၾကီးဆုံး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေထာင္ၾကီးကုိ ညအိပ္လုိက္ရပါေလေရာ… အဲဒီမွာ ေထာင္ထဲကုိ၀င္၀င္ျခင္း တမန္းအင္း ဆုိတဲ့ အေဆာင္ကုိပုိ႕တာ.. ၁၂ ေပ ပတ္လည္အခန္းထဲကုိထည့္ထားတာ ေထာင္က ၄ ထပ္ T ပုံစံေဆာက္ထားတာ ၁၀ ေယာက္တစ္ခန္း ကုိယ္ေတာင္မွ ကုိေရြဗမာေတြကုိ မနဲ ဆယ္ေယာက္ၿပည့္ေအာင္စုထားရတာ… မဟုတ္လုိ႕ တစ္ျခားကုိ မေလးတုိ႕ ႏုိင္ငံသားတစ္ရုတ္ေတြနဲ႕ တစ္ခန္းထဲၾကရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီေတာင္ ရမွာ မဟုတ္ဘူး.. အရမ္းအႏုိင္ၾကင့္တာဆုိပဲ.. ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိေတာ့ အိကၤ်ီ နဲနဲေကာင္းရင္ ေဆးလိပ္နဲ႕ လဲေသာက္ၾကတာကုိ…. မီးခ်စ္မရွိဘူး.. အဲ မီးခ်စ္ေခါင္းနဲ႕ မီးခ်စ္ေက်ာက္ ပဲရွိတယ္.. ဂ်င္းစ ကုိဖြာၿပီး ျခစ္လုိက္ရင္ေတာက္တယ္ အဲဒါကုိေထာင္အေခၚက smoot ဆုိပဲ… ဟီး ကို္ယ္ေေတာင္ ရွိတဲ့ အက်ီနဲ႕ ေဆးလိပ္လဲေသာက္ခဲ့ေသးတယ္ဟဲဟဲ အဲဒီ၁၂ေပ ခန္းထဲမွာ လူ၁၀ေယာက္ျဖစ္သလုိအိပ္ရတယ္.. အ၀င္တုန္းက ေစာင္ေ၀တဲ့အတြက္ ေစာင္ရ လုိက္လုိ႕ နဲနဲေတာ္ေသးတာေပါ့ အုပ္ခန္းၾကီး ေအးစိိမ့္ေနတာ အထဲမွာ ေဒါင့္နားမွာ ၂ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ အိမ္သာခြက္ နဲ႕ ေရပုိက္ေခါင္း အိမ္သာက ထုိင္လုိက္လုိ႕ရွိ၇င္ ေဘးကေန ၾကည့္ရင္ ေဟာင္းေလာင္းေရွ႕က ၾကည့္ရင္ေခါင္းေလးကုိျမင္ေနရလုိ႕..တစ္ေယာက္ ္ေယာက္ကမ်ား တက္လုိက္လုိ႕က ေတာ့ ေဟာင္ေနတာပဲ ..သံတုိင္ၾကား ေခါင္းတုိး ၿပီးအသက္လုရႈဴေနရတာ.. အဲ မနက္ၾကေတာ့ ဆန္ၿပဳပ္နဲ႕ ေကာ္ဖီ၊ ေန႕လည္ၾကေတာ့ ထမင္းနဲ႕ ဟင္း ၿပီးေတာ့ အခ်ိဳပြဲ အတြက္ အသီး မ်ားေသာ အားျဖင့္ သခြားေမြး၊ ညၾကေတာ့ ထမင္းနဲ႕ ငါး ၿပီးေတာ့ ေပါင္မုန္႕တစ္တုန္း.. တစ္ ပတ္လည္းျပည့္ေရာ အေဆာင္ေျပာင္း ရၿပီ… အဲဒီအေဆာင္ေျပာင္းမွပဲ ေနပူစာလုံရတာ… လူဆုိရင္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ကုိျဖစ္လုိ႕… တမန္အင္းက ေန အီဆန္ ဆုိတဲ့ အေဆာင္ကုိေျပာင္းရတာ..ကံေကာင္းျခင္ေတာ့ ကုိယ့္တန္းစီးက ျမန္မာ မြန္လူမ်ိဳး တစ္ခန္းလုံး ျမန္မာေတြၾကီးပဲ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္လူေတြက ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ႕ ေျပာင္းေနတာ ဒါေပမယ့္ တန္းစီးၾကီးက မေျပာင္းဘူး.. ဘာအမႈလဲ လုိ႕ေမးၾကည့္ေတာ့ လူသတ္မႈတဲ့ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီလုိ႕ေျပာတာပဲ အမႈကမျပတ္ေသးဘူး..သူတုိ႕က ၃ေယာက္ ဆုိင္ထဲကုိ ဓါးျမလာတုိက္လုိ႕ ၀ုိင္းရုိက္လုိက္လုိ႕ လက္လြန္သြားတယ္ဆုိလား ပဲ ကုိယ္လဲ အားနာလုိ႕ေသေသျခာျခာကုိ မေမးလုိက္ရဘူး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကရင္ သူၾကေတာ့ တစ္မ်ိဳး ဘလက္ကာယ မႈ တဲ့.သူ႕ေကာင္မေလး ကအသက္မျပည့္ေသးဘူး. ေကာင္မေလးအေမက သေဘာမတူလုိ႕ လီဆယ္ၿပီးတုိင္တာလုိ႕ေျပာတာပဲ… အဲဒီအမႈမ်ိဳးက မေလးလူမ်ိဳးေတြမ်ားတယ္.။ အစ္ကုိ ကညီမ ကုိတဲ့ အေဖက သမီးကုိတဲ့.. ဒါကေတာ့ မေလးလူမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္းကုိ ေေျပာပါတယ္… အဲရွိေသးတယ္ ထမင္းေ၀တဲ့ ျမန္မာမူဆင္ တစ္ေယာက္ သူကလဲ လူသတ္မႈတဲ့.. ျမန္မာအျခင္းျခင္းသတ္တာ… KL မွာ ျမန္မာအျခင္းျခင္း ဖဲခ်ိန္းရိုက္တာ ဖဲရုိက္ရင္းေသာက္စားၾကရင္း ရႈံး မဲမဲ ၿပီး ေဆာ္လုိက္တာ ပြဲျခင္းၿပီး ဆုိပဲ… (ခုထိဒီလူအထဲမွာပဲ အမိန္႕မက်ေသးဘူး ၀န္လဲမခံဘူး တစ္ခါထြက္ဆုိရင္တစ္မ်ုိဳးဆုိေတာ့ တရားသူၾကီးလဲ ရြာလည္ေနေလာက္ေရာေပါ့.. ဒီမွာ တစ္မ်ဳိးေကာင္းတာက ေကာင္းေကာင္းစားရတယ္ ေနရတယ္ လည္ရင္လည္သလုိစားရတယ္ ၿပီးေတာ့ မေလးမွာ ၀န္မခံရင္အမိန္႕ခ်လုိ႕မရဘူး.. ဒီလူေတြမ်ား အမိန္႕ခ်မယ္ဆုိရင္ ၾကိဳးမိန္႕ေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ၀န္မခံၾကဘူး ရူးျခင္ေရာင္ေဆာင္ေနၾကတာ ေထာင္စကားနဲ႕ေျပာရင္ ေရ၀င္ေနၿပီေပါ့ (ရူးေနၿပီ) သူတုိ႕က ေျပာေျပာၾကေသးတယ္ အင္းစိန္ေထာင္နဲ႕ စာရင္အမ်ားၾကီးသာပါတယ္ တဲ့.. မေခၾကဘူး.. အင္းစိန္နဲ႕ေတာင္ရင္းႏွီးၾကတယ္.. အင္းေလ သူတုိ႕ မေလးရွား သက္တမ္း က ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ )

ကုိယ္၀င္တုန္းကလဲ ပုိက္ဆံ ၁၀၀ အၾကံအဖန္လုပ္ၿပီးယူသြားေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့.. ဗုိက္ဆံရွိမွန္းသိေတာ့ အထဲကလူေတြက ေဆးလိပ္လာေရာင္းလုိက္ ဘိန္းလာေရာင္းလုိက္နဲ႕ ရႈတ္ေနတာပဲ…။ တစ္ခုပုိေကာင္းသြားတာက အရင္က သူငယ္ခ်င္းမိန္းခေလးေပါ့ ခုေတာ့ ဟဲဟဲ .. သူက ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္လာ လာၾကည့္တယ္.. သူလာၾကည့္ရင္ပစၥည္းနဲနဲ၀ယ္သြားလုိ႕ရွိရင္ ေပးလုိက္ကမ္းလုိက္နဲ႕ ေထာင္ထဲမွာ လူ ပါးနဲနဲ၀လုိ႕ရတာေပါ့… အဲဒီမွာေနရင္း ကုိယ္ တရားရုံး ၄ ေခါက္ေလာက္တက္လုိက္ရတယ္… အစက ၀န္ခံရင္ျမန္ျမန္လြတ္မယ္ဆုိလုိ႕ တတိယအေခါက္မွာ ၀န္ခံမယ္ေပါ့… ကုိယ့္ေရွ႕ က ေကာင္္ေတြက ၀န္လဲခံလုိက္ေရာ… ၇လ ၾကိမ္ ၂ ခ်က္စီက်ပါေလေရာ… ကုိုယ္လဲ ေၾကာက္အား လန္႕အားနဲ႕ ၀န္မခံလုိက္ဘူး ကုိယ့္မွာ ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္စာရြက္ေလးကုိ ထုတ္ျပလုိက္တယ္ အဲဒီမွာ သူတုိ႕က ကုိယ့္စာရြက္ေလးကုိယူသြားၿပီး မဟာမင္းၾကီးရုံး ကုိပုိ႕လုိက္တယ္ ေနာက္ ထပ္ ၂၅ ရက္ေလာက္လားမသိဘူး ျပန္ခ်ိန္းေရာ ေထာင္ထဲမွာ ျပန္သြားေန ျပန္ေရာ… ညေနစာေပးတဲ့ ေပါင္မုန္႕ကုိ ဖဲရုိက္လုိက္ ခ်က္(စ္) ထုိးလုိ္က္ ကုိယ့္အေၾကာင္းသူ႕အေၾကာင္းဖလွယ္လုိ္က္ နဲ႕ ေအာ္ ေမ့လုိ႕ ေမ့လုိ႕ ေထာင္ထဲမွာ ခုိးမႈ နဲ႕ ဘိန္းမႈ ေတြလဲ ရွိေသးတယ္ ကုိေရြျမန္မာေတြပဲ ဂုိဏ္းဖဲြ႕ၿပီး ခုိးတာ ညညဆုိ သူတုိ႕ ဘယ္လုိခုိးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြနား ေထာင္ရတာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရသလုိပဲ နားေထာင္လုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္.. ေထာင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္ (ထမင္းေ၀တဲ့ အလုပ္တုိ႕ တုိက္ပိတ္တဲ႕လူေတြကုိ) မုန္႕ပုိရတယ္ ထမင္းပုိရတယ္ ေဆးလိပ္ရတယ္ တုိက္ပိတ္တဲ့ လူေတြကုိ ထမင္းမေၾကြးဘူး ေပါင္မုန္႕ပဲေကြ်းတာ ဒီလူေတြက ထမင္းေတာင္းေတာင္းစားတာ သူတုိ႕က တုိက္ထဲမွာ ဘိန္းနဲ႕ ေဆးနဲ႕ေအးေဆး ဒါေပမယ့္ သေကာင့္သားေတြ ထမင္းမစားရေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး ရွိတဲ့ေဆး၊ ဘိန္းတုိ႕နဲ႕ ထမင္းလဲစားတာ.

ေပးေနတုန္းမိရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး.. ဒါေပမယ့္မမိခဲ့ပါဘူး.. ရွယ္ပဲ လူကုိ ၀ဖီးလုိ႕ (ေနာက္တစ္ခါေတာ့ ေၾကာက္ပါရဲ႕)

ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ တရားရုံးမွာေတာ့ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမႈကုိ ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးပါတယ္ တဲ့ မဟာမင္းၾကီးရုံးက ေရွ႕ေန မမၾကီးက လာၿပီးေလ်ာက္ထားေပးလုိ႕ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕ ထုတ္ေပးမလားဆုိေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့လုိ႕ေနာက္တစ္ေခါက္မွ တဲ့ သြားေရာ Camp ထဲကုိျပန္ေရာက္သြားျပန္ေရာ.. ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ရဲ နဲ႕ လ၀က က ေစာင့္တာမဟုတ္ေတာ့ပဲနဲ႕ RELA ေတြက ပဲေစာင့္ေနေတာ့ အရင္ကေလာက္ မေျခာင္ေတာ့ဘူး အရမ္းၾကပ္တယ္..RELA ေတြက ေျပာထားတဲ့အတုိင္းတစ္ကယ့္ ငတုံး… တစ္တန္းကုိ လူ ၂၀ လူက ၃၀၅ ေယာက္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ တစ္ခါေရ ရင္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္နဲ႕ တစ္ခါမွ အၿမွီးအေမါက္မတဲ့ဘူး.. မေလးေတြ သခၤ်ာေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္ဆုိတာ ဒီေကာင္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး ယုံသြားတာ…

အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္ေစာင့္ေျပာင္းလဲတဲ့ကာလ ေပါ့ အေျခအေနေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ တင္းမာေနတာ အေစာင့္နဲ႕ Camp ထဲမွာေနတဲ့လူေတြ.. ဟုိေတာသားေတြကလဲ လာတ္ေပးရင္ မစားရဲဘူး.. စားတဲ့ေကာင္ကုိ က်န္တဲ့ေကာင္က တုိင္တာနဲ႕ ရႈပ္ရွက္ခတ္ကုန္ တာေပါ့..အဲကုိယ္လဲ Camp ထဲမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ထပ္ေနရေတာ့ တစ္ရက္က်ေတာ့ ဘြမ္းစရင္းလာေကာက္တယ္ ျပန္ျခင္တဲ့လူ စရင္းေပး မဟာမင္းၾကိးကုိေစာင့္ ျခင္တဲ့လူေစာင့္တဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာလဟာလေတြထြက္ေနတယ္ မဟာမင္းၾကီးရုံး ပိတ္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ျမန္မာေတြအထဲမွာမ်ားတာက မဟာမင္းၾကီးကုိေစာင့္စားေနၾကတာ မ်ားတယ္ အျပင္မွာလဲ မရွာစားတတ္ ထြက္ရင္လဲ ေစ်းကမလြယ္ ျပန္မိရင္လဲ ဒုန္ရင္းဒုန္ရင္းမုိ႕ ႏုိင္ငံထြက္တဲ့အထိ အထဲမွာေစာင့္ေနၾကတာ… ကုိယ္က ေတာ့ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႕ စရင္းေပးလုိက္တယ္ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္မွာ နာမည္စရင္းေပးတဲ့လူေတြကုိလာေခၚထုတ္ၿပီး ကုန္းျမင့္ေပၚက ရုံးခန္းေရွ႕မွာ တစ္ေနကုန္ထုိင္ခုိင္းထားေရာ လူစရင္းျပန္စစ္ အပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြျပန္ေပး တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဟာေတြေတာ့ ေပ်ာက္ၿပီေပါ့… အဲညေနလဲေရာက္ေရာ အဲကြန္းဘတ္(စ)ေပၚတင္လုိက္တယ္ ကားသုံးစိး လူက အားလုံးေပါင္း၃၀၀ ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္…လက္ထိတ္ေတြကုိယ္စီနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တစ္တဲြ ညေနကေနစစီးတာ မနက္မုိးလင္းခါနီးလဲေရာက္ေရာ ထုိင္းနယ္စပ္ကုိေရာက္ ေရာ ည ၂ နာရီေလာက္ ထုိင္းနယ္စပ္ ေရေခ်ာင္းတစ္ေနရာကုိေရာက္ ေတာ့ ကားကုိရပ္ လက္ထိတ္ေတြျဖဳုပ္ ၿပိး ပြဲစားလုက္ကုိအပ္တာ.. ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႕ လမ္းေသးေသးေလးထဲကုိေျပးခုိင္းတယ္ ေသာင္ျပင္အထိ ၿပီးေတာ့ ေသာင္ျပင္မွာ ၅ေယာက္စီတန္းစီထုိင္ခုိင္းၿပီး ေလွေပၚကုိတက္ခုိင္းတယ္ လူ ၁၀၀ ဆန္႕တဲ့ေမာ္ေတာ္အေသးစားေပါ့အဲဒါက မေလးေတြ ဒီအခ်ိန္မွာထြက္ေျပးတဲ့လူလဲရွိတယ္… လြတ္တဲ့ေကာင္ရွိသလုိ မလြတ္တဲ့ေကာင္လဲရွိတယ္ မလြတ္တဲ့ေကာင္ေတြအတြက္ေတာ့ ေတြး တသာၾကည့္ေပေတာ့ ဖဲြအိတ္ ဆုိတာ ဘာဟုတ္ေသလဲ.. ေလွနဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္း ထုိင္းနယ္ကုိေရာက္ေတာ့ ကုိယ္ေရြဗမာေတြ ပြဲစားလက္ကုိင္တုတ္လုပ္ေနၾကတာ… ၾကမ္းသလားမေမးနဲ႕ ေစာေစာက မေလးရဲေတြ RELA ေတြၾကမ္းတာဘာဟုတ္ေသးလဲ.. သူတုိ႕က ေျပာတာ (မင္းတုိ႕ကုိ ဗမာလုိေျပာေနတာေနာ ေကာင္းေကာင္းနားေထာင္ ရုတ္ရုတ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႕ က်ည္ဆံတစ္ေထာင့္မွ ၂၀ ဆင့္ ပဲရွိတယ္တဲ့ညအိပ္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ဖုန္းေတြ သိမ္းေပးမယ္ဆုိၿပီး သိမ္းသြားပါေလေရာ ညသန္းေခါင္ေရာက္တာကုိး. မုိးကလဲရြာ မုိုးေရေအာက္မွာ ဒီေကာင္ေတြက သစ္ပင္ေအာက္မွာမုိးကာခင္းထားၿပီးေတာ့ စုိေနတဲ့အေပၚသြားတက္အိပ္ခုိင္းတာ မအိပ္ျခင္လဲ မရဘူး တုတ္ေတြက ေခါင္းေပၚကုိ၀ဲေနတာကုိး အေပၚက လူရဲ႕ေျခေထာက္က ကုိယ့္ေခါင္းကုိထိ ကုိယ့္ေျခေထာက္က ေအာက္ကလူေခါင္းကုိထိ ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ရတာ ေညာင္းသလားမေမးနဲ႕ အဲ မနက္မုိးလဲလင္းေရာ အားလုံး ထခုိင္းၿပီး ထုိင္းမေလးနယ္စပ္ေခ်ာင္း ထဲမွာ မ်က္နာဆင္းသစ္ခုိင္းတယ္… ၁၀ နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ လူခဲြလုိက္တယ္ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ့္လူနဲ႕ မေလးျပန္တက္မယ့္လူ ဖုန္းဆက္ခုိင္းတယ္ မင္းတုိ႕ လူကုိ ပုိက္ဆံ ၁၈၀၀ ရင္းဂစ္ ဘဏ္စရင္းထဲထည့္ခုိင္း ပုိမေျပာနဲ႕ ခုခ်ိန္မွာေနေကာင္းလာဘာလား အလာပ သလာပေျပာရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး.ဆုိၿပီး ဆက္ခုိင္းေရာ ကုိယ္ဆက္ရမယ့္အလည့္ေရာက္မွ သူတုိ႕စကားေျပာစက္ကေန ၀င္လာတယ္ နယ္စပ္စစ္တပ္ေတြေရာက္လာၿပီတဲ့.. ေရကူးတတ္တဲ့လူရွိလား တဲ့ ကူးတတ္တဲ့လူရွိရင္ ေရေခ်ာင္းထဲဆင္းေနတဲ့ ရွမ္းေေတြကကမ္းေပၚတက္ခုိင္းရင္ လုံး၀တက္မလာနဲ႕တဲ့ ေအာ္ေမ့လုိ႕ နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ဗမာေတြက ထုိင္းလူမ်ိဳးေတြကုိ ရွမ္းေတြလုိ႕ေျပာေျပာေနၾကတယ္ ဘာလုိ႕လဲေတာ့မသိဘူး. ကုိယ္ေတာင္အစ ကကုိယ္လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ရမွာပဲဆုိၿပီး နဲနဲ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေသးတယ္ ဟုိေရာက္မွ ထုိင္းေတြျဖစ္ေနမွန္းသိတယ္ အမွန္က ထုိင္းမေလး ထုိင္းမွတ္ပုံတင္လဲ ရွိတယ္ မေလးမွတ္ပုံတင္လဲရွိတဲ့ေကာင္ေတြ အဲလုိနဲ႕ စစ္တပ္လာလုိ႕ မေလးဖက္ကမ္းကုိ ကူးေျပးရျပန္ပါေလေရာ ကုိယ္လဲ ကုိယ့္ဥကၠဌကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး ပုိက္ဆံထဲ့ေပးခုိင္းတယ္ မေလးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကုိယ့္ကုိထည့္ေပးလုိက္လုိိ႕ အဲဒီညေနမွာ ပဲ ထုိင္းဖက္ကမ္းကုိ ျပန္ပုိ႕ သူေဌးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကားနဲနဲစီးၿပီး ထုိင္းနယ္ဖက္က ျမစ္ေခ်ာင္းနားကအိမ္ေလးမွာ သြားထားပါေလေရာ တစ္ေနကုန္ ထမင္းတစ္နပ္ ေတာ့ စားလုိက္ရေသးတယ္ အဲ ည၈နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ ကမ္းစပ္ကုိ ေမွာင္ရိပ္ခုိၿပီး သြားတာ ကမ္းစပ္နားက ေလွေသးေသးေလး နဲ႕ မေလးကမ္းဖက္ကုိ ျပန္ကူး ၿပီးေတာ့ ခ်ဳံထဲကုိ ေျပးပုံးရတာ.. အဲဒီညက လကနဲနဲသာေနတယ္ ျဖစ္ျခင္ေတာ့ အိကီ်က အျ့ဖဴျဖစ္ေနေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြက ခၽြတ္ခုိ္င္း ေဘာင္းဘီကုိကုိပါခၽြတ္ခုိင္းတယ္ မေလး အ၀င္ လ ၀ က ကုိ ကြင္းပတ္သြားရမွာဆုိေတာ့ ကုိင္းခၽြတ္ၿပီးတညလုံး ေလွ်ာက္လုိက္ရတဲ့လမ္း တစ္ခါတစ္ေလ သစ္ေတာထဲကုိ၀င္သြားရင္ ဘာမွကုိမျမင္ရေတာ့ဘူး ကုိယ့္ေရွ႕က လက္တစ္ကမ္းမွာလူ ရွိမွန္းသိတယ္ ဒါေပမယ့္မျမင္ရဘူး ေတာတုိးေျပးရတယ္ဆုိတာ မ်ိဳး လမ္းျပ က ၂ ေယာက္ တစ္ေယာက္က ေရွ႕က တစ္ေယာက္ကေနာက္က ဘာစကားမွလဲ ေျပာလုိ႕မဘူး အဲလုိနဲ႕ တစ္ညလုံးေလ်ာက္တာ မုိးကလဲ ဖြဲဖြဲ ကၽြတ္ေတြကတက္ လယ္ကြင္းေတြျဖတ္ေျပးတုန္း ေျမာ့တြယ္ လုိ႕ လွန္႕လုိက္တာ.. ကုိယ္က ေျမာ့ ဆုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိေၾကာက္တာ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ ဘစ္ ေလးနဲ႕ေျပးေနတာ ေျမာ့တြယ္ တယ္ဆုိေတာ့ … အဲလုိနဲ႕ ကားလမ္းေဘး နားကရြာမွာ မုိးလင္းခါနီးေလာက္ၾကမွ ကားေရာက္လာေတာ့ ကားေပၚကုိ အလုအယက္ တက္ခုိင္းတာ ကံမ်ား ဆုိးျခင္ေတာ့ PARADO ကားစီးရပါေလေရာ အဲကြန္းကလဲ မဖြင့္ လူက ၁၅ ေယာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခုိင္းထားတာ ေမာင္းတဲ့လူက ၂ ေယာက္ အားလုံးေပါင္း ၁၇ ေယာက္ စဥ္းစားသာၾကည့္ ဘယ္လုိစီးလဲဆုိတာ ေနာက္ဖက္ျခမ္းက ခုန္ေတြက ျဖဳတ္ထားတာ တခါးမွန္မွာ ခန္းစည္းေတြတတ္ထားတာ ေလကလဲမ၀င္ ကားသမားေတြက အရမ္းေစတနာ ေကာင္းတယ္ ထမင္းးလဲမေၾကြးဘူး ေသးေပါက္ျခင္ေတာင္ ေပးမဆင္းဘူး ေရဘူးလွမ္းေပးတယ္ ေသာက္စရာလဲမရွိ ေပါက္စရာလဲမရွိ ေန႕ခင္းၾကီးေမာင္းတာ.. ကြာ တစ္ေနကုန္ပဲ ညေနပုိင္းေလာက္ၾကမ KL ကုိေရာက္တာ ခ်က္ျခင္းအိမ္ပုိ႕ေပးတာမဟုတ္ဘူး… ည၁၂ နာရီေလာက္မွပဲ ျပန္ေ၇ာက္တယ္ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္တတ္တယ္ဆုိေတာင္ ေပးမျပန္ဘူး …

ဒီလုိ နဲ႕ အလုပ္ေနာက္တစ္ခုရွာၿပီးေနျပန္ေရာ.. အိမ္ခန္းေလးသပ္သပ္ ငါးၿပီးသြားေနျပန္တာ အလုပ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာျပန္တယ္ အေၾကြးလဲ ဆပ္ၿပီးစ အဲ ႏွစ္လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ အိမ္ခန္းငါွး ေနတာ ႏွစ္ညပဲအိပ္လုိက္ရတယ္ ညၾကီးသန္းေခါင္ေလာက္မွာ တံခါးကုိ ဒုန္းဒုန္းတုိင္းတုိင္းနဲ႕ လာေခါက္ပါေလေရာ ေရာ္.. အလုပ္ပင္ပန္းလုိ္႕ ေကာင္းေကာင္း အိိပ္ေနပါတယ္ဆုိ ဘယ္ ေကာင္ လဲဆုိၿပီးဆဲမလုိ႕ တံခါးဖြင့္လုိက္ပါတယ္ဆုိ ေက်းဇူးရွႈင္ေတြ ဦးထုပ္၀ါေတြနဲ႕ ေအာ္ပရာစီတဲ့ ေကာင္းေရာ အဲဒါနဲ႕ အခန္းထဲမွာအိပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ေဘာ္ႏွစ္ေကာင္ ပါသြားျပန္ေရာ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေဖၚလဲပါတယ္ အရင္ေနရာလဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး.. ေနာက္တစ္ေနရာ အဲဒီမွာလဲ သိပ္ၿပီးမကြာဘူး ႏွစ္ထပ္ ျပင္ေထာင္အိမ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆီ ေလး ေဆာင္ အဲမွာလဲ ကုိေရြဗမာေတြ ဒုိ႕က ေတာ့ experience ရွိၿပီးသားဆုိေတာ့ သိပ္စိတ္မပူ ေတာ့ ဘူး တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီးရင္ လြတ္မွာပဲ ဆုိၿပီးေန တာေပါ့ အဲဒီတစ္ေလာမွာပဲ မေလးကုိ ခုိး၀င္တဲ့ လူေတြ ကြန္တိန္နာထဲမွာ မြန္းၿပီးေသကုန္လုိ႕ ဆုိၿပီး ထုိင္းကုိ သြားမျပစ္ၾကေတာ့ လူေတြက အထဲမွာ တင္းမွာကုန္ေရာ အဲလုိနဲ႕ 14 ရက္ေလာက္လဲ ၾကာေရာ အထဲမွာ ေဆးလိပ္ျပႆနာ စပါေလေရာ ေအာ္ေမ့လုိ႕ ကုိယ္ေနရတာ က အေဆာင္ D ဖမ္းမိတာကအေဆာင္ C က ပါကစ္တန္ တစ္ေကာင္ကုိ ဟုိ က ႏွိပ္စက္ၿပီး စစ္တာ ေဆးလိပ္မီးေတြနဲ႕ထုိး အရမ္းႏွိပ္စက္ခါၾကေတာ့ သူလဲမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး ေဖၚတာေပါ. အထဲမွာဆုိ ရင္ ခ်င္းေတြပါတာပဲ ၆ႏွစ္ကေလးလဲ အဖမ္းခံရတာပဲ.. အဲဒီမွာ မအူမလည္နဲ႕ ၁၃ ႏွစ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကလဲ ပါတယ္ သူတုိ႕ေတြကုိ ၀ုိင္းနိပ္စက္ၾကတာေပါ့ ကုိယ္တုိ႕အေဆာင္ကလဲ အေနသာၾကိးကုိ သြားေျပာၾကပါတယ္ မင္းတုိ႕ ျမန္မာမဟုတ္ဘူးလားလုိ႕ ကုိယ့္လူမ်ိဳးဒီေလာက္ ခံေနရတာေတာင္ ထုိင္ၾကည့္ေနရ သလား ဆုိၿပိး ၀ုိင္းခၽြန္ၾကတာ အင္ဒုိနီးရွားေတြကုိ လဲေျမာက္တန္ေျမာက္ ေျခာက္တန္ေျခာက္ လုိက္ၾကတာ ရုန္းရင္ ဆန္ေခာတ္ေတြျဖစ္ၿပီ ေထာင္ကုိ မီးရႈိ႕တဲ့ အထိျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ အဲဒီ ဟာေတြကုိေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေစာင့္ေမွ်ာ္…………